Πάλι καλά που υπήρχε και μεταγραφικό παζάρι φέτος στη Super League με τα capital controls και την πίεση στην αγορά. Αν και εδώ που τα λέμε, οι περισσότεροι πρόεδροι δεν έχουν πρόβλημα… Κυρίαρχος και πάλι ο Ολυμπιακός. Εχει σημασία όμως να δούμε –εκτός των αναμφίβολα σημαντικών μεταγραφικών κινήσεων που έκανε εκτός συνόρων με Φινμπόγκασον, Πάρντο, Καμπιάσο- τι πραγματικά πετυχαίνουν οι Πειραιώτες με αυτή τη… μεταγραφική σκούπα σε όλη την Ελλάδα.
Είναι δεδομένο ότι η ΠΑΕ Ολυμπιακός έχει τη δύναμη στην Ελλάδα να αγοράσει ό,τι ποδοσφαιρικό κινείται. Και το κάνει. Δύναμη οικονομική, συνοδευόμενη και ένα μεγάλο brand name. Και φέτος λοιπόν δεν απέφυγε τον πειρασμό και «τσίμπησε» μερικούς παίκτες που ξεχώρισαν στην περσινή Super League. Πήρε τον Γιαννιώτα από τον Αστέρα, δελέασε τον Τζανδάρη που δεν ανανέωσε στον ΠΑΟΚ, αγόρασε τον Μαρτίνες από τον Παναιτωλικό, πήρε και το Λόρια, είπε να αγοράσει και τον Μπρούνο Χαλκιαδάκη από τον Εργοτέλη. Στο τέλος, πήρε και τον Γούτα από την Ξάνθη, πήρε και τον Μπέρτο! Λαιμαργία…
Ερώτημα: Πόσοι εξ αυτών εν τέλει θα παίξουν στον Πειραιά; Απάντηση: Πιθανότατα ουδείς! Για τους παίκτες αυτούς πιθανώς -υπάρχουν και εξαριέεσεις βέβαια, εννοείται- θα ξεκινήσει η περιπέτεια του δανεισμού και ίσως καταλήξουν σε ομάδα… χειρότερη από αυτήν που έπαιζαν. Αυτό που θα έχουν καταφέρει, βέβαια, είναι ότι θα έχουν υπογράψει στον Ολυμπιακό, θα πληρώνονται από τους Πειραιώτες με ένα συμβόλαιο που πίστευαν ότι δε θα μπορούσαν να βρουν αλλού και θα ελπίζουν πως ίσως κάποτε αλλάξουν τη γνώμη τους εκάστοτε προπονητή τους.
Περισσότερο κερδισμένος από αυτή την ιστορία είναι ο Ολυμπιακός, αλλά περισσότερο... εμμέσως. Διότι οι παίκτες αυτοί ναι μεν δεν προσφέρουν αγωνιστικά και δε θα ανήκουν στο ρόστερ, μέσω αυτών όμως δημιουργείται ένα «δίκτυο» με μικρομεσαίες ομάδες της Super League, οι οποίες παρακαλούν για να τους πάρουν. Οι δανεισμοί θα «επιβληθούν» και λίγοι θα έχουν το θάρρος να πουν «όχι», για τους λόγους που εξηγήσαμε παραπάνω.
Ένα ακόμη σημαντικό όμως κέρδος για τον Ολυμπιακό είναι ότι όλοι αυτοί οι παίκτες δεν πάνε στους ανταγωνιστές του. Τους στερεί από τις ομάδες που θα τους ήθελαν και που θα μπορούσαν πραγματικά να παίξουν και να προσφέρουν, στηριζόμενος στη λογική του «αγοράζω για να μην ενισχύονται οι άλλοι». Ποσώς τον ενδιαφέρει αν τελικά θα παίξουν, διότι πολύ απλά τα χρήματα που ξοδεύει για να τους αποκτήσει, μπροστά σε κέρδη που έχει από του τίτλους και τη συμμετοχή στους ομίλους του ChampionsLeague- είναι αμελητέα. Προφανώς σε κανα δυο χρόνια θα τους αφήσει ελεύθερους...
Ίσως αυτό αλλάξει αν κάποια στιγμή τα παιδιά, που κάνουν μια καλή σεζόν στη SuperLeague με την ομάδα τους, αρχίζουν να αναθεωρούν τις απόψεις τους για το κατά πόσο αυτές οι μεταγραφές στον Ολυμπιακό, που κάποτε θα έμοιαζαν με όνειρο θερινής νύχτας, είναι πραγματικά επωφελείς για τους ίδιους. Διότι, αφενός τα συμβόλαια αυτά πλέον μπορούν να τα βρουν και στο εξωτερικό, αφετέρου δεν τους προσφέρουν τελικά απολύτως τίποτα στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο. Σε ένα, δύο χρόνια μάλιστα ίσως είναι και «ζημιωμένοι», αν δούμε χαρακτηριστικά παραδείγματα όσων ακολούθησαν αυτόν τον δρόμο την τελευταία πενταετία.