Kαι έφτασε επιτέλους η μεγάλη μέρα. Η αρχή των μεγάλων προσδοκιών μιας μεγάλης, σε πείσμα πολλών, ομάδας.
Ο Ηρακλής, σήμερα στις 4 το απόγευμα , δίνει ομού με τον Πιερικό , το «εναρκτήριο» λάκτισμα στο Πρωτάθλημα, όπως έλεγαν οι παλαιότεροι κι από μένα συνάδελφοι, στο γήπεδο της Κατερίνης. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις οι κερκίδες θα αλλάξουν χρώμα κι από ασπρόμαυρες θα ντυθούνε στα γιορτινά τους γαλανόλευκα. Πλήθος λαού θα οδεύσει ,συν γυναιξί και τέκνοις καθότι η μέρα προβλέπεται ηλιοφόρος, προς την πρωτεύουσα της Πιερίας αποβλέποντας όχι βέβαια σε μια κυριακάτικη εκδρομή, αλλά σε μια κολοσσιαία συμπαράσταση της κυανόλευκης ομάδας. Ξεφεύγοντας από τα προσωπικά μου πιστεύω, ότι δηλαδή μπάλα δεν παίζουν οι φανέλες, ούτε οι φίλαθλοι, ευελπιστώ πως το πάθος κι η ορμή ενός λαού μπορεί να μεταμορφώσει ακόμη και τα πρόβατα σε…λύκους. Φυσικά ο φετινός Ηρακλής ,αν και ακόμη δεν έδειξε δείγματα γραφής τέτοια που θα μπορούσαν να πείσουν απόλυτα πως πρόκειται για υπερομάδα, δεν μοιάζει του περσινού από κάθε άποψη. Αρα αν οι παίκτες, έχοντας «σφηνώσει» για καλά στο μυαλό τους τον δικό τους προορισμό, κατέβουν αποφασισμένοι , η συμπαράσταση του κόσμου θα τους φανεί χρήσιμη κυρίως ως υπενθύμιση αυτού του προορισμού. Ο παράγων έδρα μάλλον δεν θα λειτουργήσει υπέρ των γηπεδούχων αν και εφόσον όμως οι φιλοξενούμενοι, σεβόμενοι μεν τον αντίπαλο, του υπενθυμίσουν δε ( αγωνιστικά πάντα ) πως ως εδώ και μη παρέκει. Μια ευχή λοιπόν. Ας είναι η σημερινή μέρα, μετά από δυο τραγικές πρεμιέρες, το ήμισυ του παντός μιας καλής αρχής. Μιας αρχής εκκωφαντικής και ελπιδοφόρας.