Η εικόνα των υπερήλικων Ελλήνων συνταξιούχων να στριμώχνονται στην ουρά των ΑΤΜ συγκλόνισε όποιον την αντίκρυσε γιατί, εκτός όλων των άλλων, στο πρόσωπο τού συνταξιούχου που ταλαιπωρείτε βλέπει ένα δικό του πρόσωπο. Το ίδιο σκληρή όμως ήταν και η εικόνα του συνταξιούχου που αυτοκτόνησε πριν από μήνες στην πλατεία Συντάγματος γιατί η αξιοπρέπεια του είχε συνθλιβεί από τις σκληρές μνημονιακές πολιτικές. Συγκλονίζουν και οι αυτοκτονίες χιλιάδων ανθρώπων στην εποχή της κρίσης, των προσώπων των ανέργων έξω από τον Ο.Α.Ε.Δ, οι ουρές για τα συσσίτια και η αγωνία των συγγενών των ατόμων που μπαίνει σε κίνδυνο η ζωή τους γιατί έχει εξαθλιωθεί το σύστημα υγείας. Όλα αυτά τα γεγονότα είναι η καθημερινότητα της χώρας τα τελευταία χρόνια και έχουν ως αφετηρία την εποχή των μνημονίων. Μπορεί το καθ’ ένα απ’ αυτά να αγγίζει κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, αλλά αθροιζόμενοι οι πληγέντες μαζί με τους ανέργους γίνονται κάποια εκατομμύρια.
Μ’ αυτά το δεδομένα το αποτέλεσμα του δημοψήφισματος της Κυριακής, εάν τελικώς διεξαχθεί, δεν θα έχει την ίδια ανάγνωση απ’ όλους. Αυτή εξαρτάται από το πόσο έχει θιχθεί ο καθ’ ένας από το μνημόνιο. Για τον άνεργο και τον νέο που νιώθει ότι του «κλέψανε» τα όνειρα θα έχει διαφορετική ερμηνεία το όποιο αποτέλεσμα, για τον μικρομεσαίο και γι’ αυτόν που έχει κάτι να χάσει, εντελώς αντίθετη. Είναι θέμα αντίληψης των δεδομένων που υπάρχουν.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι το κακό έχει γίνει πλέον και σε καμία περίπτωση, είτε μείνουμε στην Ε.Ε είτε πάμε σε ολική ρήξη τίποτε δεν θα είναι όπως ήταν μέχρι την περασμένη Παρασκευή. Εκείνο που πρέπει να επιλέξουν οι Έλληνες την Κυριακή είναι το μέγεθος της περιπέτειας, καθώς ή στην μία ή στην άλλη περίπτωση η χώρα, μετά τους χειρισμούς της Κυβέρνησης πλέον, μπαίνει σε αχαρτογράφητα νερά. Η καθημερινότητα θα μοιάζει με κινούμενη άμμο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Θεωρητικά η παγκόσμια οικονομική ελίτ αγωνιά για τη στάση που θα κρατήσει η Ελλάδα καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη ένα μπρα ντε φερ αξίας δισεκατομμυρίων. Με δεδομένο όμως ότι η χώρα μας είναι μόνο ένα κομμάτι του παζλ, δεν αποκλείεται να το «θυσιάσει» ώστε ποτέ να μην σχηματιστεί η εικόνα ότι νικήθηκε το οικονομικό σύστημα. Κι αν γίνει αυτό θα είναι τραγικό για την χώρα. Εκείνο, πάντως, που έχει αξία ετούτη τη στιγμή είναι πρώτα απ’ όλα να κυριαρχήσει η ψυχραιμία στους Έλληνες. Δεύτερον να ενημερωθούν με καθαρές κουβέντες και όχι με δυσνόητες ρητορείες πασπαλισμένες με πολλά κιλά ιδεοληψίας.
Το κυριότερο, να ακούσουμε βρε αδερφέ και μία κουβέντα για ανάπτυξη, ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, για εξαφάνιση των πολιτικών ρουσφετιών. Δυστυχώς όμως το πολιτικό σύστημα, ακόμη και τώρα που η χώρα έχει φτάσει στον γκρεμό σκέφτεται και λειτουργεί βάζοντας πάνω απ’ όλα τα μικροπολιτικά συμφέροντα. Απλώς το «καλό της χώρας», που επικαλούνται, είναι η επίφαση για να περάσουν την πολιτική τους γραμμή, απλώς έχει διπλή ανάγνωση όπως και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.