Σ’ ένα σημαντικό κομμάτι της οικογένειας του Άρη δεν αρέσει η αλήθεια. Επί πολλά χρόνια του άρεσε να ζει σε μία εικονική πραγματικότητα και να πασπαλίζει με χρυσόσκονη τα μεγάλα προβλήματα γιατί απλούστατα δεν υπήρχε υγειές πλάνο επιβίωσης. Όποιος τολμούσε ακόμη και να ψελλίσει μέρος των προβλημάτων στοχοποιούνταν με όλα τα συνεπακόλουθα.
Σ’ αυτή τη λογική, επόμενο ήταν τα προβλήματα να κρύβονται κάτω από το χαλί μέχρι τη στιγμή που ήταν ολοφάνερα ακόμη και σ’ έναν τυφλό. Δεκάδες εκατομμύρια χρέη στην ΠΑΕ και άλλα τόσα στον ερασιτέχνη σύλλογο. Εικόνα που προκαλεί θυμό σ’ όλους εκείνους που εξακολουθεί να ανεβαίνει η αδρεναλίνη τους όταν αντικρίζουν την κιτρινόμαυρη φανέλα ή ακούν το όνομα της ομάδας. Άτομα χιλιάδες, χωρίς παραγοντικές φιλοδοξίες τα οποία βρίσκονται εκτός μηχανισμών εξουσίας. Η δύναμη της σιωπής όμως έχει ίσως ρητορική αξία. Δεν δρομολογεί εξελίξεις σ’ ένα ποδοσφαιρικό σωματείο.
Μετά το σοκ του υποβιβασμού, είχε δημιουργηθεί η αίσθηση ότι για τον ποδοσφαιρικό Άρη θα αποτελούσε σημείο επανεκκίνησης η απόφαση του εκούσιου υποβιβασμού στην Γ’ Εθνική. Εάν όλα γινόταν σύμφωνα με ένα συγκεκριμένο πλάνο το οποίο θα είχε αρχή και τέλος στο οποίο θα υπήρχε πρόβλεψη ακόμη και για τις αναποδιές, ο Άρης θα μπορούσε να χαρακτηρίσει ως σημείο επανεκκίνησης την Γ’ Εθνική. Με τον τρόπο που έγινε, στο και πέντε δηλαδή, εξακολουθεί να παλεύει με τις παθογένειες του και την εσωστρέφεια του.
Με ρόστερ χωρίς δυναμική, με αγωνιστικό προγραμματισμό που προκαλεί θυμηδία και μ’ έναν χρηματοδότη του ποδοσφαιρικού τμήματος που μπήκε απότομα στα βαθιά και έχει χάσει το μέτρο.
Ο μάνατζερ προπονητής, κ. Καλαϊτζίδης, μπορεί να επικαλεσθεί δεκάδες επιχειρήματα προκειμένου να δικαιολογήσει την αγωνιστική μετριότητα του Άρη. Ετούτα όμως τα επιχειρήματα λίγους ενδιαφέρουν καθώς στον αθλητισμό όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
Όσο για τον ερασιτέχνη όπου τα πάντα κινδυνεύουν με κατάρρευση λόγω χρεών, το ζήτημα δεν έχει να κάνει με το πρόσωπο που θα καθίσει στην καρέκλα του προέδρου, αλλά πόσα από τα οικονομικά προβλήματα που μαστίζουν το σύλλογο θα μπορέσει να λύσει. Όλα τ’ άλλα είναι για λαϊκή κατανάλωση και απλώς βελτιώνουν την αναγνωσιμότητα κάποιων διοικητικών παραγόντων.