ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΠΟΥΖΟΥ
Πάμε για εκλογές! Αναμενόμενο. Η χθεσινή παταγώδης αποτυχία, για τρίτη φορά, στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, σηματοδότησε την αντίστροφη μέτρηση. Μέχρι την Κυριακή 25 Ιανουαρίου υπάρχει ένα καλό κι ένα κακό. Ας ξεκινήσουμε με το τελευταίο. Η διαρκώς εντεινόμενη πόλωση μοιάζει ασύνορη με ότι αυτό συνεπάγεται. Το καλό είναι ότι η προεκλογική περίοδος είναι εξαιρετικά σύντομη. Ότι είναι να γίνει, θα γίνει μέσα στις επόμενες περίπου τέσσερις εβδομάδες.
Το ποιος θα εκλεγεί, ελάχιστα ενδιαφέρει.
Το μείζον είναι ο λαός που βιώνει συνθήκες πρωτοφανούς ανεργίας, ένα μεγάλο ποσοστό ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, ανησυχεί για την επόμενη μέρα, βλέπει τα περιθώρια να στενεύουν, χάνει καθημερινά την ελπίδα του. Στα μάτια των περισσοτέρων όλοι είναι ίδιοι, ανεξάρτητα από τι πρεσβεύουν και ποιες είναι οι πολιτικές αποχρώσεις του. Στα μάτια των περισσοτέρων οι μέν θέλουν αλλά δεν μπορούν και οι δε δεν θέλουν! Αυτό είναι το τοπίο.
Οι εξελίξεις επηρεάζουν σε ένα βαθμό και τον χώρο του ποδοσφαίρου. Πρώτα στο σημείο της κάθαρσης, του νέου αθλητικού νομοσχεδίου που όλοι είδαμε αλλά δεν ψηφίστηκε, στη ρύθμιση των χρεών, στην απειλή βαθύτερης χρεοκοπίας του ήδη βαθιά χρεοκοπημένου ελληνικού πρωταθλήματος. Μπορεί κανείς να αισιοδοξεί ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες; Όχι, είναι η ξεκάθαρη απάντηση. Θα συνεχίσουμε στο ίδιο αν όχι χειρότερο επίπεδο.
Ας μην ξεχνάμε ότι είναι η πρώτη φορά από καταβολής επαγγελματικού πρωταθλήματος που το πρωτάθλημα της Σούπερ λίγκα θα τελειώσει με λιγότερες ομάδες- ήδη η Νίκη Βόλου δήλωσε στάση πληρωμών με αποτέλεσμα να μην αγωνίζεται- ενώ είναι άγνωστο αν ακολουθήσουν κι άλλες. Το σίγουρο είναι ότι αν είχε εφαρμοστεί ο νόμος οι μισές ομάδες θα βρισκόταν στη Β΄ εθνική. Κι εκεί όμως τα πράγματα δεν είναι καλά.
Ο Πανηλειακός αποτελεί ήδη παρελθόν κι εκφράζονται φόβοι ότι θα «σκάσουν» στο δρόμο κι άλλες ομάδες, ιδιαίτερα από τον Βορρά.
Στη γειτονιά μας, ο Ιβάν Σαββίδης αναμένει ακόμα τη περιβόητη ρύθμιση των χρεών της ΠΑΕ προς το ελληνικό δημόσιο. Στην αποθέωση της ελληνικής γραφειοκρατίας, πήρε υποσχέσεις και περιμένει στο ακουστικό του χωρίς αποτέλεσμα εδώ και δύο ολόκληρα χρόνια. Τώρα είναι αναγκασμένος να περιμένει ξανά να μάθει τη νέα κυβέρνηση, τη νέα συμφωνία με τους εταίρους, το νέο υπουργό οικονομικών. Ένα βήμα μπρος και δύο πίσω!
Να γιατί όλα είναι στον αέρα. Και μέχρι να...προσγειωθούμε θα πάρει χρόνος. Μπορεί και χρόνια!