Το ρεπορτάζ αναφέρει: «Θρηνεί το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο 46χρονος φίλαθλος του Εθνικού, Κώστας Κατσούλης, απεβίωσε υποκύπτοντας στα τραύματά του, μετά την επίθεση που δέχθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου, κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης της ομάδας του, με τον Ηρόδοτο στο Ηράκλειο Κρήτης, για το πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής.
Την ώρα που βρίσκονταν στην εξέδρα, ο άτυχος 46χρονος δέχθηκε χτυπήματα στο κρανίο. Χωρίς να φέρει (;) εμφανή σημάδια στο κεφάλι νοσηλευόταν στην μονάδα εντατικής θεραπείας του στρατιωτικού νοσοκομείου 401, όπου είχε μεταφερθεί από το Βενιζέλειο. Ο πρόεδρος του Εθνικού, Αλέξης Αγγελόπουλος, σε δηλώσεις του τονίζει προς πάσα κατεύθυνση, ότι θα καταβληθούν προσπάθειες που δεν θα σταματήσουν εάν δεν τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι. Διατυπώνοντας συγχρόνως και την απορία του, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει βίντεο με τα γκολ του παιχνιδιού και όχι με τα επεισόδια, αφήνοντας υπαινιγμούς για τη στάση της Αστυνομίας και του Ηρόδοτου. Όπως είναι γνωστό, μετά τα επεισόδια, είχε ασκηθεί ποινική δίωξη σε τέσσερα άτομα για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή και κατά συναυτουργία σε αθλητική εγκατάσταση. Μετά τον θάνατο του Κώστα Κατσούλή, η κατηγορία μετατράπηκε σε ανθρωποκτονία κατά συρροή και κατά συναυτουργία».
Ο θάνατος του οπαδού του Εθνικού … «Κινητοποίησε» την πολιτική ηγεσία, με τον Υφυπουργό Αθλητισμού, Γιάννη Ανδριανό, να αποφασίζει την αναβολή της αθλητικής δραστηριότητας σε ολόκληρη τη χώρα (σ. σ. απόφαση, ανεξήγητη, περιστασιακή, ως ένα σημείο και αφελής. Σίγουρα αναποτελεσματική και «εκτός θέματος»)! Κλειστό λοιπόν λόγω πένθους οτιδήποτε έχει σχέση με ομαδικό άθλημα σε ένδειξη σεβασμού της μνήμης του θύματος, αλλά και απόδειξης της αδυναμίας της πολιτείας να αναμετρηθεί αποφασιστικά με το «τέρας».
Όπως έχει αποδειχθεί, ο χουλιγκανισμός και η βία, εδώ και πολλά χρόνια αφήνουν τα ματωμένα χνάρια τους στα ελληνικά γήπεδα χωρίς ποτέ αυτό το τραγικό φαινόμενο να αντιμετωπιστεί υπεύθυνα και με αποφασιστικότητα από την εξουσία. Η μοναδική φορά που κάποιος πολιτικός αποφάσισε να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο (σ. σ. Ορφανός) υποχρεώθηκε από τους ψηφοφόρους να ιδιωτεύσει. Τον έστειλαν αδιάβαστο, ενώ οι διάδοχοί του προχώρησαν στην κατάργηση του αυστηρού νόμου, λαϊκίζοντας και ικανοποιώντας προφανώς απαιτήσεις των χουλιγκάνων.
Το χρονικό της βίας και τα πρώτα… δάκρυα ξεκίνησαν από το 1986. Με πρώτο θύμα τον Χαράλαμπο Μπλιώνα. Το δεύτερο θύμα ήταν ο 15χρονος Γιώργος Παναγιώτου που βρέθηκε μπροστά σε συμπλοκή οπαδών έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Μια φωτοβολίδα καρφώθηκε στη κοιλιακή χώρα του παιδιού που έπεσε νεκρό. Τον Απρίλιο του 1995 ο οπαδός του Παναθηναϊκού, Γιώργος Καρνέζης, βρέθηκε στη Γλυφάδα για τον αγώνα μπάσκετ με τον Ολυμπιακό. Την ώρα που αποχωρούσε, οι αντίπαλοι οπαδοί του επιτέθηκαν με αιχμηρά αντικείμενα και τον σκότωσαν. Στις 29 Μαρτίου του 2007 γράφτηκε μία από τις πιο μελανές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Στη λεωφόρο Λαυρίου, λίγο πριν από τον αγώνα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού για το βόλεϊ γυναικών, οπαδός των «πρασίνων» έχασε την ζωή του από μαχαιριές αντιπάλων οπαδών. Αναφερόμαστε, όπως αντιλαμβάνεστε, στη περίπτωση του Μιχάλη Φιλόπουλου. Στη λίστα προσετέθη τώρα ο Κώστας Κατσούλης. Αν σ’ αυτές τις μοιραίες καταλήξεις όπου χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, προστεθούν και οι ατελεύτητες θηριωδίες σε βάρος ανθρώπων του αθλητισμού (ξυλοδαρμοί διαιτητών, δημοσιογράφων, εμπρησμοί καταστημάτων, ωμοί εκβιασμοί, απόπειρες λιντσαρίσματος), έχουμε μπροστά μας μερικές δραματικές διαπιστώσεις. Η μία εξ’ αυτών αφορά το διαπιστωμένο πλέον γεγονός ότι η τυφλή βία συνεχίζει ακάθεκτη τη μακάβρια πορεία της και η άλλη ότι, ελάχιστοι από τους «πρωταγωνιστές» της, οδηγούνται στη δικαιοσύνη. Και από αυτούς- δυστυχώς - ακόμη πιο λίγοι πληρώνουν για τα εγκλήματά τους. Χαρακτηριστικό «δείγμα» η υπόθεση Φιλόπουλου. Για την δολοφονία του οποίου αυτόπτες μάρτυρες είχαν καταδείξει γνωστό διοικητικό στέλεχος συγκεκριμένου συλλόγου σαν τον κυρίως ένοχο. Το τι συνέβη; Διαπιστώθηκαν, στη πορεία της προδικαστικής διεργασίας, απίστευτες και ανεξήγητες παρατυπίες οι οποίες εξασθένισαν το κατηγορητήριο για τον συγκεκριμένο παράγοντα, του οποίου την υπεράσπιση είχε αναλάβει ολόκληρη ομάδα κορυφαίων δικηγόρων του λεκανοπεδίου. Οι τελευταίοι εκμεταλλεύτηκαν τα… κενά που αφέθηκαν (υπάρχουν υπόνοιες για ηθελημένες ολιγωρίες και λάθη) με συνέπεια να την βγάλει «καθαρή» ο βασικός ένοχος και να φορτωθεί τα πάντα ένα θλιβερό και άβολο πρεζόνι. Ήταν τόσο κραυγαλέες οι προδικαστικές παρατυπίες ώστε ο Απόστολος Κακλαμάνης είχε χαρακτηρίσει την όλη υπόθεση σαν μια δικαστική παρωδία. Κι αν προσθέσουμε παρενθετικά στη συγκεκριμένη περίπτωση και την απορία του προέδρου του Εθνικού για την «απουσία» βίντεο από τα επεισόδια, δημιουργείται στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα μεγάλο ερωτηματικό για το τι πρόκειται να ακολουθήσει σε βάθος χρόνου, μέχρι τη τελική απόφαση, που θα κλείσει το φάκελο του άτυχου οπαδού του Εθνικού.
Η τυφλή βία συνεχίζεται και δεν πρόκειται να σταματήσει με ευχολόγια, συναισθηματισμούς και αφελείς προσεγγίσεις. Το ηλεκτρονικό εισιτήριο, οι κάμερες και όλα τα συναφή μπορούν κάπως να βοηθήσουν. Δεν είναι σε θέση όμως να την εξαλείψουν. Γι’ αυτό απαιτείται να επιδειχθεί γενναιότητα. Δηλαδή να βρεθεί κάποιος πολιτικός με «κάκαλα» και να πει ότι «ως εδώ και μη παρέκει». Το «τέρας» εκτρέφεται από αυτού του είδους τις συμπεριφορές. Η ατιμωρησία , ο στρουθοκαμηλισμός και η απώλεια μνήμης, το γιγαντώνουν.