Η αθλητική δικαιοσύνη στην Ελλάδα είναι μια πονεμένη υπόθεση. Ποτέ δεν τηρήθηκαν ίσες αποστάσεις. Ποτέ οι νόμοι δεν ήταν ίσοι απέναντι σε όλους. Ποτέ δεν εφαρμόστηκαν για όλους. Ποτέ δεν ίσχυσαν όταν ερχόταν σε ευθεία σύγκρουση με τα συμφέροντα των μεγάλων. Η αθλητική δικαιοσύνη αποδιδόταν αλά κάρτ, πάντα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ισχυρών. Τα σκάνδαλα πολλά. Ιδιαίτερα στο παρελθόν, στα γκρίζα χρόνια, τότε που η κοινωνική συνείδηση επέμενε να κοιμάται αντί να εξεγείρεται. Μέχρι που τα σκάνδαλα πήραν τη μορφή χιονοστιβάδας που παρέσυρε τους πάντες και τα πάντα.
Σε όλα τα γκάλοπ η αίσθηση της κοινής γνώμης είναι αταλάντευτη. Πιστεύει ότι δεν υπάρχει αθλητική δικαιοσύνη, ότι χειραγωγείται, κλείνει τα μάτια στους μεγάλους- εκεί είναι πραγματικά τυφλή- και χτυπάει ανελέητα τους μικρούς. Πάντα κάποιος έχει να θυμηθεί μια απόφαση που προκάλεσε θυμηδία ή ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Θύματα της υπήρξαν όλες οι ομάδες της Βόρειας Ελλάδας, ο ΠΑΟΚ, ο Άρης, ο Ηρακλής. Τα παραδείγματα πολλά.
Η λειτουργία της αθλητικής δικαιοσύνης γνωστή: οι πρόεδροι των ΠΑΕ έβαζαν να τους δικάσουν οι δικηγόροι τους! Είναι δυνατόν να πληρώνεις έναν δικηγόρο- δηλαδή να είσαι πελάτης του- και να τον καλείς να σε δικάσει; Μπορεί, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός, να δαγκώσει το χέρι που τον ταΐζει; Στην Σούπερ λίγκα αλλά και στην ΕΠΟ οι πειθαρχικές επιτροπές αποτελούνται από συνταξιούχους δικαστές και δικηγόρους. Όλοι τους έχουν έμμισθη σχέση κι αυτό σημαίνει ότι δημιουργείται μια σχέση εξάρτησης.
Ο νέος υφυπουργός αθλητισμού Σταύρος Κοντονής αποφάσισε να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Στο νέο αθλητικό νόμο επαναφέρει τακτικούς δικαστές οι οποίοι θα ορίζονται από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα τους ορίζουν οι παράγοντες του ποδοσφαίρου και δεν θα αμείβονται από την διοργανώτρια αλλά από το κράτος. Μ΄ αυτό τον τρόπο κόβεται ο ομφάλιος ρόλος της αθλητικής δικαιοσύνης με τους παράγοντες! Κι όπως είναι φυσικό αντιδρούν. Θα τους περάσει;
