Το 1990 το Καμερούν ήταν η αγαπημένη ομάδα του Παγκοσμίου κυπέλλου της Ιταλίας. Με το θρυλικό κούνημα του ισχίου του Roger Milla στους πανηγυρισμούς του, αλλά και τη νίκη επί της Αργεντινής και παραλίγο πρόκριση της ομάδας στα ημιτελικά, βοήθησε στο να ανοίξει μια ακόμη πόρτα για τη συμμετοχή μιας ακόμη χώρας από την αφρικανική Ηπειρο στο επόμενο Μουντιάλ. Το 2002 η Σενεγάλη ήταν η έκπληξη σε ένα κατά τα άλλα προβλέψιμο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Όπως και το Καμερούν πριν από αυτήν που ξεκίνησε με νίκη επί των παγκόσμιων πρωταθλητών Αργεντινών, έτσι και οι Σενεγαλέζοι άρχισαν με νίκη επί των τροπαιούχων Γάλλων. Στη συνέχεια το 2010 η Γκάνα είχε την εντυπωσιακότερη παρουσία από όλες τις αφρικανικές χώρες στην ιστορία των παγκοσμίων κυπέλλων. Εχασαν την πρόκριση για τα ημιτελικά χάρη σε ένα χαμένο πέναλτι στις καθυστερήσεις με την Ουρουγουάη.
Ο Πελέ είχε προβλέψει ότι μια αφρικανική ομάδα θα σηκώσει το παγκόσμιο κύπελλο πριν από το τέλος του 20ου αιώνα, αλλά μέχρι στιγμής καμία δεν έχει πλησιάσει. Αυτή τη φορά στη Βραζιλία, η Αφρική εκπροσωπείται από την Αλγερία, το Καμερούν, την Γκάνα, την Ακτή Ελεφαντοστού και τη Νιγηρία αλλά είναι απίθανο κάποια από αυτές να σηκώσει το τρόπαιο. Η χρυσή φουρνιά της Ακτής Ελεφαντοστού, αντιπάλου της εθνικής μας ολοκληρώνει τον κύκλο της και θεωρητικά έχει τις περισσότερες πιθανότητες διάκρισης για να φτάσει μακριά σύμφωνα με άρθρο της Guardian. Αλλά απέδειξαν ότι στους κρίσιμους αγώνες, υφίστανται καθίζηση.
Γιατί όμως οι αφρικανικές ομάδες δεν έχουν καλές επιδόσεις στα Μουντιάλ. Μια θεωρία περιλαμβάνει την κατανομή θέσεων. Στην Αφρική των 48 χωρών, μόνο πέντε θέσεις χωράνε για τα τελικά της διοργάνωσης. Επιπλέον, ποιος μπορεί να ξεχάσει τον αποκλεισμό της Αλγερίας το 1982 όταν αποκλείστηκε με δυο νίκες επί της Δυτικής Γερμανίας και της Χιλής μόνο εξαιτίας της συνομωσίας που στήθηκε στο παιχνίδι Αυστρίας – Δ. Γερμανίας; Ακόμη θυμούνται οι παλαιότεροι τον Αυστριακό σχολιαστή να λέει στους τηλεθεατές ότι θα έπρεπε να κλείσουν τις τηλεοράσεις τους βλέποντας τους … συμπατριώτες του να περπατούν μετά το γρήγορο γκολ του Χρούμπες το οποίο βόλευε αμφότερους τους γερμανόφωνους. Τότε, υπήρξαν εκκλήσεις για να επαναληφθεί το παιχνίδι ή ακόμη και να προβλεφθεί τιμωρία για τους Ευρωπαίους. Φανταστείτε την κατακραυγή αν στη θέση της Αλγερίας, ήταν η Αγγλία, η Γαλλία ή η Αργεντινή…
Ο Γιάγια Τουρέ δήλωσε πρόσφατα ότι οι Αφρικανοί ποδοσφαιριστές δεν κερδίζουν την αναγνώριση που αξίζουν προκαλώντας την οργή πολλών, κυρίως, Λατινοαμερικανών. Ωστόσο, το πρόβλημα ίσως βρίσκεται αλλού. Ενώ παίκτες όπως ο Τουρέ, ο Ντρογκμπά, ο Τιοτέ ή ο Μπόνι εξελίσσονται στις ομάδες που αγωνίζονται στην Ευρώπη κυρίως στο πρωτάθλημα της Premier League δεν παρουσιάζουν την ίδια πειθαρχία στο παιχνίδι τους με την εθνική της χώρας τους.
Ισως γι αυτό, να έχει καθιερωθεί στη συνείδηση όλων το αφρικανικό ποδόσφαιρο ως όρος κι όχι τα χαρακτηριστικά των αφρικανικών χωρών που μετέχουν στην τελική φάση ενός Μουντιάλ. Όταν καταστεί διακριτός ο τρόπος παιχνιδιού, μιας αφρικανικής χώρας που θα την ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες τότε αυτή ίσως πλησιάσει το όραμα του Πελέ.
