Βερεσέ άκουγα πάντα τα περί δανεισμού πιτσιρικάδων σε άλλες ομάδες, για να “πάρουν παιχνίδια στα πόδια τους”, να “ψηθούν”, να “δέσουν” και να “ωριμάσουν”. Προπονητής που δεν κρατάει στην ομάδα του έναν νεαρό για να τον “δουλέψει” ο ίδιος, σημαίνει ότι δεν τον πιστεύει, γι' αυτό και φροντίζει να αδειάσει τη θέση που καταλαμβάνει, ώστε να τη συμπληρώσει με κάποιον πιο έμπειρο παίκτη. Κι αυτό γιατί ξέρει ότι θα κριθεί ανάλογα με τα αποτελέσματα της ομάδας και όχι ανάλογα με το αν έκανε δουλειά σε βάθος ή όχι. Ειδικά στην Ελλάδα, δεν υπάρχει υπομονή για “χτίσιμο” ομάδες και το ενδιαφέρον για τους μικρούς είναι περισσότερο φιλολογικό και λιγότερο ουσιαστικό.
Τρανταχτό παράδειγμα από τη σχετικά πρόσφατη ιστορία του ΠΑΟΚ ο τρόπος με τον οποίο προπονητής και διοικούντες χειρίστηκαν τον Στέφανο Αθανασιάδη. Την εποχή που ο Φερνάντο Σάντος είχε πέσει με τα μούτρα πάνω στον Βιειρίνια για να του αλλάξει τη χαβαλέ νοοτροπία και να τον κάνει ολοκληρωμένο ποδοσφαιριστή, φρόντισε να ξεφορτωθεί τον Κλάους, στέλνοντάς τον στον Πανσερραικό (αγωνιστική περίοδος 2009-2010). Ο Βιειρίνια έγινε βασικός στον ΠΑΟΚ, προόδευσε και εξελίχθηκε με την καθοδήγηση του συμπατριώτη του τεχνικού, ενώ ο Αθανασιάδης κινδύνευσε να εξαφανιστεί από προσώπου γης με προπονητή αρχικά τον Γκιγιέρμο Ογιος και στη συνέχεια τον Ντράγκαν Κοκότοβιτς, που δεν είχε κανένα λόγο να ασχοληθεί ιδιαίτερα μαζί του για να τον βοηθήσει να γίνει καλύτερος παίκτης.
Ο Βιειρίνια συνέχισε να έχει παραστάσεις από τους αγώνες του ΠΑΟΚ στην Ευρώπη, το Πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκα, τα πλέι οφ και το Κύπελλο, ενώ ο Αθανασιάδης “βολόδερνε” στα γήπεδα της Β' Εθνικής και σε αγώνες Κυπέλλου, όπου συμμετείχε στην αξέχαστη νίκη – πρόκριση 3-1 επί του Ολυμπιακού στις Σέρρες, στην οποία πέτυχε το δεύτερο γκολ. Ο Κλάους δεν χάθηκε, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι νεαροί παίκτες του ΠΑΟΚ, για δύο λόγους. Είχε (και έχει) χάρισμα στο σκοράρισμα, αλλά είχε επίσης (και έχει) ισχυρή προσωπικότητα που δεν “λυγίζει” εύκολα. Ευτυχώς το έγκλημα του Σάντος και των τότε διοικούντων, με επικεφαλής τον Ζαγοράκη, οι οποίοι επίσης δεν πίστευαν στις δυνατότητες του Αθανασιάδη, ευτυχώς πέρασε χωρίς επιζήμιες συνέπειες για τον ΠΑΟΚ και τον ίδιο τον παίκτη.
Υπάρχουν όμως και οι ωφέλιμοι δανεισμοί. Ωφέλιμοι και για τον πιτσιρικά ποδοσφαιριστή και για την ομάδα του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του Πέλκα. Το 2013 το έδωσαν το παλικάρι στον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Επαιξε σε 34 παιχνίδια, πέτυχε 14 γκολ και μοίρασε 10 ασίστ. Απέδειξε ότι είναι ικανός, αλλά καλύτερος ποδοσφαιριστής δεν έγινε, εξ ου και το γεγονός ότι ούτε πέρσι τον κράτησε ο ΠΑΟΚ στο ρόστερ. Θα έπρεπε, βέβαια, για να τον “δουλέψει” ο Αγγελος Αναστασιάδης και να προσπαθήσει να τον αναδείξει. Αλήθεια, 12 πιτσιρίκια είχε πάρει πέρσι στην προετοιμασία. Ο Πέλκας δεν χωρούσε;
Ευτυχώς, όμως, για τον Πέλκα, είχε τη φαεινή ιδέα ο Ζήσης Βρύζας να τον “στείλει” στην πορτογαλική Βιτόρια Σετούμπαλ, στην οποία υπέγραψε ως δανεικός για έναν χρόνο στις 7 Ιουλίου του 2014. Προπονητής της Σετούμπαλ ήταν ο Ντομίνγκος Πασέντσια, ο Πορτογάλος τεχνικός, που, αν θυμάστε, ήρθε στη Θεσσαλονίκη για να προσληφθεί από τον ΠΑΟΚ, αλλά ο Ιβάν Σαββίδης και οι συνεργάτες του τον... έκρυβαν επί δύο μέρες και, στο τέλος, τον άφησαν να πάει στην ευχή της Παναγίας. Ο Βρύζας, ωστόσο, διατήρησε σχέσεις μαζί του, όπως φάνηκε από τις δηλώσεις του Πορτογάλου προπονητή στη Metrosportγια τη μεταγραφή του Πέλκα. “Μίλησα με τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ, Ζήση Βρύζα και μου είπε ότι ο Πέλκας είναι ένας ποιοτικός, ταλαντούχος ποδοσφαιριστής, που χρειάζεται χρόνο για να δείξει τις ικανότητές του”, είχε δηλώσει τότε ο Πασέντσια. Για να προσθέσει: “Στη Σετούμπαλ θα έχει τις ευκαιρίες να μας δείξει από τι είναι φτιαγμένος. Το πορτογαλικό Πρωτάθλημα, όπως και το ελληνικό, έχει πολλή δύναμη και πρέπει να μας αποδείξει ότι μπορεί αυτό να το διαχειριστεί”.
Το απέδειξε μια χαρά ο πιτσιρικάς. Επαιξε σε 24 ματς Πρωταθλήματος και πέτυχε δύο γκολ, έπαιξε και σε 6 ματς Κυπέλλου, στα οποία πέτυχε άλλα δύο γκολ. Συνολικά, έκανε 30 συμμετοχές με τη Σετούμπαλ και σκόραρε τέσσερις φορές. Αλλά το πιο σημαντικό απ' όλα είναι ότι αγωνίστηκε σε ένα ποιοτικό Πρωτάθλημα και ότι αγωνίστηκε κόντρα σε ομάδες – μεγαθήρια, όπως η Πόρτο, η Μπενφίκα και η Σπόρτινγκ Λισαβόνας, αλλά και πολλές άλλες αξιόλογες ομάδες, πολύ ανώτερες από τις περισσότερες της Σούπερ Λίγκα και από όλες της δικής μας Β' Εθνικής, όπως η Μπράγκα, η Μποαβίστα, η Γκιμαράες και όχι μόνο. Αυτές τις ομάδες αντιμετώπισε ο Πέλκας και όχι τα... Ασπρα Χώματα ή τους Πλατανιάδες και τις Καλλονές.
Ο Πέλκας, λοιπόν, είναι σίγουρο ότι βελτιώθηκε. Ο Πέλκας όντως ωρίμασε και όντως ωφελήθηκε από τον δανεισμό. Αυτός ο δανεισμός δεν ήταν έγκλημα, ήταν μαγκιά. Οταν ο δανεισμός έχει μια λογική, αποβαίνει ωφέλιμος. Οταν γίνεται απλώς για να ξεφορτωθεί η ομάδα παίκτες από το ρόστερ, αποδεικνύεται ότι η παραγωγική διαδικασία ανάδειξης ταλαντούχων νεαρών ποδοσφαιριστών ισχύει μόνο στο “μπλα – μπλα” και όχι στην πράξη...
