Γιούργκεν Κλοπ: Ένας περίεργος «Normal One»
Ένας ιδιαίτερος άνθρωπος και «τρελός» προπονητής. Δεν είναι από τους τεχνικούς που θα γεμίσουν την τροπαιοθήκη μιας ομάδας, εξάλλου αυτό δεν υπήρξε ποτέ η προτεραιότητα του, αλλά είναι από εκείνους που θα φροντίσουν να ξεσηκώσουν την κερκίδα και να προσφέρουν ένα πλατύ χαμόγελο στους φιλάθλους.
Ο Γιούργκεν Κλοπ είναι ένας παλαιός ονειροπόλος, προχωρά βήμα βήμα και φεύγοντας από το «Άνφιλντ» θα φροντίσει να έχουμε γίνει μάρτυρες της κόκκινης κυριαρχίας τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό (αυτό το κατάφερε η Λίβερπουλ πήρε το τρόπαιο του Champions League μετά από 14 χρόνια).
Εντυπωσιάζει με τη δουλειά του. Θεωρεί το ποδόσφαιρο έμπνευση και χαρά για τα παιδιά και όχι ένα παιχνίδι ζωής ή θανάτου. Θαυμάζει ανθρώπους που παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια της ζωής κατάφεραν να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα ενώ προσπαθεί να προσφέρει στο κοινό του ένα ποδόσφαιρο διασκέδασης.
Είναι λάτρης του heavy metal. Έχει εμμονή στη λεπτομέρεια. Αγαπά το ελκυστικό ποδόσφαιρο, την επίθεση, το γρήγορο παιχνίδι, τον τρελό ρυθμό, την ασφυκτική πίεση. Όλα αυτά συνθέτουν την αγαπημένη του ορχήστρα.
Μένει όσο πρέπει στην άκρη του πάγκου και ξεδιπλώνει τις σκέψεις του στο χορτάρι με άξιους συμπαραστάτες τους ταλαντούχους ποδοσφαιριστές του. Δεν τους επιλέγει τυχαία, περιμένει την κατάλληλη στιγμή και το σωστό πρόσωπο για να προσθέσει στην σκακιέρα του. Τους βοηθά να εξελιχθούν αλλά και να μάθουν κάποιες αξίες της ζωής με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο.
Γυρίζοντας 10 και βάλε χρόνια πίσω τον βρίσκουμε στην άκρη του πάγκου της Μάιντς. Έμεινε εκεί για επτά χρόνια, δημιούργησε μια ομάδα από την αρχή και την ανέβασε στην πρώτη κατηγορία. Αυτό που δύσκολα θα ξεχάσουν οι ποδοσφαιριστές του είναι ότι ο «Κλόπο» , όπως τον αποκαλούσαν, τους πήγε σε μια απομακρυσμένη λίμνη, όπου δεν υπήρχε ηλεκτρισμός και αρκετό φαγητό για πέντε ημέρες. Όταν επέστρεψαν ήταν πιο δυνατοί και πιο ενωμένοι, όπως είχε παραδεχθεί.
Βέβαια, ο Γερμανός προπονητής δυσκόλεψε τον εαυτό του στις αρχές αφού ήθελε να είναι ξεκάθαρος και ειλικρινής απέναντι στους παίκτες του. Μάλιστα, δε δίστασε ένα βράδυ να επισκεφθεί ένα ένα τα δωμάτια τους και να εξηγήσει γιατί ο ένας θα ήταν βασικός και ο άλλος όχι. Κάτι εξαιρετικά δύσκολο αφού έπρεπε να τους κοιτάζει στα μάτια και είχε μόλις 11 κενές θέσεις.
Η αποχώρηση του από τη Μάιντς, τον οδήγησε στην πόρτα της Ντόρτμουντ. Οι Γερμανοί στα επτά χρόνια που έμεινε στον πάγκο τους όχι απλά διεκδίκησαν αλλά έσπασαν την κυριαρχία της Μπάγερν Μονάχου. Έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στις τάξεις των φιλάθλων και ένας πατέρας για τους παίκτες του. Φυσικά, πολλοί από αυτούς δε θα ξεχάσουν τον τρόπο που αποφάσισε να δώσει δύναμη και έμπνευση ενόψει του παιχνιδιού με την Μπάγερν.
Το ημερολόγιο έγραφε 2011. Η Ντόρτμουντ θα βρισκόταν αντιμέτωπη με την μισητή της αντίπαλο, την οποία είχε να κερδίσει σχεδόν 20 χρόνια. Φυσικά για πολλούς η ήττα ήταν δεδομένη αλλά όχι για τον Κλοπ. Με έναν ευρηματικό τρόπο έδωσε δύναμη, πάθος και ενέργεια στους παίκτες του. Πώς; Τους έδειξε τον Ρόκι 4. Ναι, τον Ρόκι. Μια κινηματογραφική ταινία που δείχνει τη γιγαντομαχία ανάμεσα στον πρωταγωνιστή και το μισητό του αντίπαλο Ντράγκο.
Το πλήρωμα του χρόνου είχε φθάσει και ο Γιούργκεν Κλοπ άνοιξε τα φτερά του για νέες πολιτείες. Το λιμάνι του Λίβερπουλ τον περίμενε και οι άνθρωποι του συλλόγου μόνο δικαιωμένοι μπορούν να αισθάνονται τόσο για την αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας στο χορτάρι όσο και για τον ιδιαίτερο εκείνο άνθρωπο στην άκρη του πάγκου. Σέβεται τον καθένα εκεί μέσα και κοιτάζει πάντα και τους αφανείς ήρωες. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα προ ολίγων ημερών, όπου σύστησε 80 άτομα προσωπικό στους παίκτες του. Παρουσίασε το προσωπικό του Μέλγουντ καθώς θεωρούσε ανόητο να μην γνωρίζονται τα μέλη μιας οικογένειας. Αυτό είναι κάθε ομάδα για εκείνον, μια οικογένεια.
Εκτός αγωνιστικού χώρου έχει παίξει και εκείνος τη δική του μπάλα. Όσο βρισκόταν στη Ντόρτμουντ ακολούθησε το παράδειγμα του Γουέιν Ρούνεϊ και έκανε μεταμόσχευση μαλλιών. Δε δίστασε να τρολάρει και τον εαυτό του: «Ναι, είναι αλήθεια. Υποβλήθηκα σε εμφύτευση μαλλιών. Και νομίζω το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό, δεν νομίζετε;».
Ως λάτρης του κινηματογράφου έγινε και εκείνος πρωταγωνιστής. Όχι, δεν έπαιξε σε κάποια ταινία αλλά φρόντισε να γίνει το πρόσωπο της καμπάνιας της OPEL Insignia και Onstar.
Δύσκολα μπορεί να τον μισήσει κάποιος. Είναι αυθεντικός, ειλικρινής και με ένα ξεχωριστό τρόπο σκέψης. Όσο θα παραμένει στη Λίβερπουλ η κορυφή δε θα αργήσει να έρθει….
