Θα μου πείτε, ότι με την εμμονή μου να ασχολούμαι πολύ τακτικά, με όσα αφορούν τον Ολυμπιακό, κινδυνεύω να θεωρηθώ αρνητικά, προκατειλημμένος . Δεν ξέρω αν αυτό είναι προκατάληψη, ή ένας ιδιόμορφος και φυσιολογικός εθισμός. Εκείνο που νιώθω στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι το αξιολογώ και το εκλαμβάνω σαν κίνητρο το οποίο με «εξωθεί» σε αυτή την δημοσιογραφική συμπεριφορά μου και μονομέρεια. Όσες φορές «στάθηκα»… σε αυτό το δίλλημα και αναζήτησα μια άλλη διαφορετική εξήγηση, πάντα κατέληγα στο ίδιο συμπέρασμα. Ότι δηλαδή είμαι αναγκασμένος εκ των πραγμάτων να σταθώ και να αντιπαρατεθώ με ένα αμαρτωλό σύστημα που έχει εξαθλιώσει όλες τις υπόλοιπες ομάδες και το σοβαρότερο ότι οδήγησε στην απαξίωση και στον όλεθρο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Άλλωστε, ότι επιχειρήσεις να προσεγγίσεις δημοσιογραφικά στον χώρο είσαι υποχρεωμένος να αποδεχθείς ότι αυτό εξουσιάζεται νομοτελειακά από αυτό το θλιβερό παρασκηνιακό θεσμικό σύστημα, το οποίο σε τελική ανάλυση το εμπέδωσε η γνωστή κομπανία («θείος» και «κοκκαλιάρηδες») και το διατηρεί όρθιο και πάντοτε παντοδύναμο η σημερινή ηγεσία του λιμανιού.
Ο αποκλεισμός, από μια μετριότατη και άσημη ομαδούλα έφερε στην επιφάνεια όλες τις παθογένειες αυτής της αρρωστημένης και μονίμως ευνοούμενης ομάδας με τους υγιείς φίλους της να συνειδητοποιούν πλέον αυτή την στιγμή ότι υπάρχει ένα «κοροϊδιλίκι» που δύσκολα καταπίνεται. Όσο και αν προσπαθεί η ενορχηστρωμένη μιντιακή προπαγάνδα να αποπροσανατολίσει το σύνολο των οπαδών του «δαφνοστεφανωμένου». Οι αποδοκιμασίες, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν το λιγότερο. Αυτές άλλωστε υπάρχει τρόπος να επικαλυφθούν την στιγμή που εκεί στην Αθήνα και στο δικό μας «συνάφι» υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι να πουλήσουν και την ψυχή τους και την δημοσιογραφική συνείδηση τους προκειμένου να εξυπηρετήσουν το μεγάλο αφεντικό. Εκείνο όμως που δεν μπορεί να καλυφθεί σίγουρα είναι η διαπίστωση πλέον ότι αυτή η ομάδα (κατασκεύασμα του πανέξυπνου Ιταλού ατζέντη Νίνο Ραϊόλα), είναι για γέλια.
Και ότι το μεταγραφικό «πάρτι» που στήνει κάθε φορά ο δαιμόνιος μάνατζερ προκειμένου να βολέψει τους πελάτες του αποσκοπεί στο βάθος και την οικονομική ενίσχυση του προέδρου του Ολυμπιακού. Όλα αυτά και σε δεύτερο πλάνο άρχισαν να σχολιάζονται ακόμη και από τους ορκισμένους «Τσουκαλάδες». Ο «βασιλιάς» παρουσιάστηκε γυμνός μπροστά στον λαό του για να επαληθεύσει τα ήδη γνωστά. Ότι δηλαδή χωρίς τον Σπάθα και το διαιτητικό «σκυλολόι» της ΚΕΔ δεν μπορεί να σταθεί με αξιοπρέπεια ακόμη και σε παιχνίδια με αντιπάλους του βεληνεκούς Βύζαντα Μεγάρων. Είπα στο «ξεκίνημα» του σχολίου ότι ο Ολυμπιακός είναι κάτω από κάθε πέτρα που πρέπει να την σηκώσεις για να προσεγγίσεις ορισμένες καταστάσεις. Κάτω από κάθε πέτρα με κορυφαία περίπτωση την ταφόπετρα της παραγκόπληκτης και ελεγχόμενης από τον Θρύλο, ΕΠΟ. Το προχθεσινό παιχνίδι, δεν επιβεβαίωσε μόνο τα όσα επί πολλά χρόνια καταγγέλλονται και αφορούν αυτή την ομάδα. Ανάμεσα σε αυτά και ο «ειδικός τρόπος» με τον οποίο επιχειρείται ο αποπροσανατολισμός της φίλαθλης κοινής γνώμης μέσω των «στημένων» τηλεοπτικών σχολιασμών. Δεν θέλω να ξεφύγω σε ευτελείς χαρακτηρισμούς προκειμένου να σχολιάσω την τηλεοπτική παρουσίαση του προχθεσινού παιχνιδιού με την Νντίπρο.
Και αυτό γιατί εκτιμώ τον κύριο Τσώχο (για πολλούς λόγους). Όμως τον λυπήθηκα στην κυριολεξία με την προσπάθεια που κατέβαλε να αντλήσει μέσα από κάποια ψιλολόγια και σκουπίδια του αγώνα, άλλοθι για να δικαιολογήσει το ερυθρόλευκο πανηγύρι και «ξεβράκωμα». Επιστρέφοντας στα της ΕΠΟ, την κεντρική μονάδα παραγωγής και ανακύκλωσης ανωμαλίας, ανομίας και το πλέον εξόφθαλμο εκτροφείο της βίας (λόγω ρατσιστικών, άδικων και απαράδεκτων αποφάσεων), έχω να πω ότι η διοίκηση της σήμερα καλό θα ήταν να είναι πιο προσεκτική, πιο διακριτική και να μην προκαλεί. Το να βγαίνει σήμερα η ελληνική (ερυθρόλευκη) ποδοσφαιρική μας ομοσπονδία και απευθυνόμενη στον κύριο Κοντονή να του ζητά να καταθέσει και τις δικές της προτάσεις, το λιγότερο που μπορεί να θεωρηθεί είναι θράσος. Όταν αυτή την στιγμή ένα τσούρμο από προέδρους της περιμένει σειρά στο εδώλιο τα άλλα όλα περιττεύουν.
