Εφόσον ο Μίχαελ Ενινγκ θα είναι τελικά ο νέος προπονητής του Αρη, δικαίως η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό του καθενός είναι “γιατί τώρα και όχι πριν από έναν μήνα;”
Το όνομα του Γερμανού δεν έρχεται για πρώτη φορά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος αυτές τις μέρες για τους «κιτρινόμαυρους”. Είχε πέσει στο τραπέζι από τις πρώτες μέρες μετά την αποχώρηση του Παντελίδη, ως πρόταση του Χαριστέα, ο οποίος τον είχε προπονητή στην Νυρεμβέργη την περίοδο 2008-2009.
Ο Ενινγκ ήρθε, μάλιστα, στην Θεσσαλονίκη, συζήτησε και με τον μεγαλομέτοχο του Αρη, αλλά έφυγε χωρίς να υπάρξει συμφωνία. Κρίθηκε, μάλλον, ότι δεν πληροί τα κριτήρια που έβαζε ο μεγαλομέτοχος του Αρη για να επιλέξει νέο προπονητή.
Ενα μήνα μετά, εφόσον ο Ενινγκ θα πάρει, τελικά, το χρίσμα, τι άλλαξε; Αμφιβάλλει λιγότερο ο μεγαλομέτοχος για τις δυνατότητες του Γερμανού τεχνικού; Τον προβληματίζει λιγότερο η πτωτική πορεία του Ενινγκ; Θεωρεί ότι η επιμονή του Χαριστέα για τον πρώην προπονητή του είναι λόγος για να κάνει δεκτή την εισήγηση του διευθυντή του ποδοσφαιρικού τμήματος;
Ο,τι κι αν είναι απ' όλα τα παραπάνω, οι χειρισμοί των πέντε τελευταίων εβδομάδων στο θέμα προπονητή έδειξαν για μια ακόμη φορά πόσα βήματα χρειάζεται να κάνει ακόμη ο Αρης για να φτάσει οργανωτικά σε ένα επίπεδο που θα του επιτρέπει και πιο μεθοδικά να αντιμετωπίζει τέτοια ζητήματα και πιο αποτελεσματικός να είναι.
Νομίζω ότι δεν υπάρχει ούτε ένας που να διαφωνεί πως δεν είναι δείγμα ομάδας με καλή οργάνωση ότι προχωράει χωρίς σταθερό προπονητή από τις αρχές Σεπτεμβρίου, άφησε την πρώτη διακοπή του πρωταθλήματος να περάσει ανεκμετάλλευτη, και, ενώ έχει αρχίσει εδώ και τρεις μέρες η δεύτερη διακοπή του πρωταθλήματος, ο Αρης δεν έχει φέρει ακόμη προπονητή...
ΥΓ. Φαντάζομαι ότι η πρώτη ερώτηση που θα τεθεί στον Χαριστέα στην συνέντευξη Τύπου που επίκειται να δώσει θα είναι “γιατί τώρα και όχι πριν από ένα μήνα ο Ενινγκ”
