Και οι απαιτήσεις συνεχίζονται. Σειρά είχε χθες η επιτροπή του Καυτανζογλείου να ζητά, και δικαίως τα διαχρονικά χρωστούμενα από τον Παπαθανασάκη, ο οποίος μάλλον φράγκο δεν έδωσε από τους όποιους διακανονισμούς έκανε, προσφάτως και κατά καιρούς. Η κατάσταση θυμίζει, εν πολλοίς, το «τώρα που βρήκαμε παπά να θάψουμε πέντε-έξι»». Φυσικά τα απαιτούμενα ποσά δεσμεύουν ορισμένα ελάχιστα διαθέσιμα τα οποία, στην παρούσα φάση, όπως έγινε γνωστό από κύκλους της ΠΑΕ θα δινόταν στους παίκτες. Ψέματα, αλήθεια Θεός και ψυχή τους.
Παρ΄ όλα αυτά πήρα στροφές ανάποδες σκεφτόμενος αν πράγματι είναι έτσι και λέω. ;«Εντάξει ρε λεβέντες της επιτροπής καλώς πράξατε, τώρα όμως; Τώρα, που όχι ο Παπαθανασάκης, αλλά ο Ηρακλής κάνει την ύστατη προσπάθεια να σωθεί; Δηλαδή κάνα μήνα ακόμη δεν μπορούσατε να περιμένετε; Τώρα σας έπιασε το κόψιμο. Βαλτοί είστε»; Σε άλλες περιπτώσεις σίγουρα θα γινόταν μεγάλη μανούρα από τον κόσμο. Τώρα όμως οι διαθέσεις δεν είναι… διαθέσιμες για τέτοια ζητήματα, αλλά στο αυριανό παιχνίδι με τον ΠΑΣ στα Γιάννινα. Εκεί όπου και σύμφωνα με τις υποδείξεις του Πετράκη προς τους παίκτες του, τα «παιδιά» πρέπει να σηκώσουν τα… πάνω άκρα τους, γιατί λέει στη Βέροια έχασαν 3-0 με κάτω τα χέρια. Σώπααα. Δηλαδή εκείνος στις τσέπες του τα είχε και τώρα του θυμήθηκε να τα βγάλει; Δικαίωμά του, όπως δικαίωμα και του Παντελίδη να επαναλάβει τα λόγια που άναψαν φωτιές στις ψυχές των παικτών λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας με τον Λεβαδειακό. «Εμείς την ομάδα θα τη σώσουμε και σήμερα έχουμε την ευκαιρία να το κάνουμε.
Θα βγούμε έξω και θα πεθάνουμε μέσα στο γήπεδο. Θα καταθέσουμε ό,τι έχουμε, ό,τι έχει μέσα του ο καθένας θα το βγάλει στο γήπεδο», ήταν τα λόγια του. Και σκέφτομαι. Βρε δεν πα να ζητάνε παρά απ΄ τον… παπά οι όποιοι ακόμη τον ψάχνουν. Δεν πα να ξερογλείφονται οι ύαινες που μυρίστηκαν πτώμα. Ο Ηρακλής δεν πρόκειται να ριχτεί στον Ζάλογγο, μήτε να το ρίξει σ΄ αποχαιρετιστήριου χορούς. Θα πολεμήσει κι αν πέσει, έπεσε, δεν χάθηκε ο κόσμος, γιατί θα ξανασηκωθεί.
