Παίρνοντας αφορμή από τις δηλώσεις του «χρυσού» σκόρερ της περασμένης Κυριακής, Σάββα Σιατραβάνη, για το σημερινό παιχνίδι Κυπέλλου, οφείλω να σεβαστώ την όντως φιλοσοφημένη αντίληψη του περί της αναγκαιότητας του αποτελέσματος στα Χανιά. Και είπε ο Σάββας. «Λόγω του μεγέθους της ομάδας και την βαρύτητα της φανέλας που φοράμε είμαστε υποχρεωμένοι να κοιτάξουμε σοβαρά και αυτόν τον θεσμό. Δεν θα πάμε εκεί για τουρισμό, θα πάμε για να κερδίσουμε».
Εξηγώ πάραυτα για το «οφείλω να σεβαστώ» επαναλαμβάνοντας τη δική μου και δεδηλωμένη φιλοσοφία για το Κύπελλο, μπρος την αναγκαιότητα του Πρωταθλήματος και της ανόδου. Δεν μου καιγόταν καρφί για τον συγκεκριμένο θεσμό υπό τις παρούσες συνθήκες. Ομως. Μια άλλη ατάκα του Μάκη Σαρλή: « Στράτο ζούμε μεγάλες στιγμές», αμέσως μετά τη νίκη επί του Απόλλωνα και το ντελίριο των 3000 και πλέον κυανόλευκων φιλάθλων, μάλλον διαφοροποίησε την συγκεκριμένη πεποίθησή μου. Γιατί όχι; Και μόνο για το ονόρε του Ηρακλή ρε γαμώτο. Για τον πάταγο, για το άκουσμα, για το ανέβασμα του φρονήματος απάντων των κυανόλευκων. Για το μπάσιμο στο μάτι των δήθεν ισχυρών, με τον παιδικών Πρωταθλημάτων, μέσο όρο εισιτηρίων, τα «λιμνάζοντα» επενδυτικά κεφάλαια και τις κάθε είδους…καβάλες τους.
Ας πάει το παλιάμπελο, λοιπόν, και φούλ για πρόκριση σήμερα στα Χανιά και μάλιστα με νίκη. Ο Ηρακλής δεν έχει να χάσει τίποτα, όπως άλλωστε και η ομάδα της Κρήτης που με νύχια και δόντια κοιτάει πώς να σωθεί. Εξυπακούεται πως δεν χρειάζεται άγχος. Οι κυανόλευκοι, όσοι αγωνιστούν, αρκεί να προσπαθήσουν με βασική πρόθεση πάντα, να χαρούν τον αγώνα και βεβαίως εύχομαι και την πρόκριση.