Υπάρχει μια φράση που ακολουθεί την σκέψη ανακατασκευής του γηπέδου της Τούμπας στη θέση που βρίσκεται σήμερα: «αν το γήπεδο κλείσει για μια μέρα υπάρχει κίνδυνος να μην ανοίξει ποτέ ξανά…». Ακούγεται σαν προειδοποίηση, ίσως εμπεριέχει μέσα της το στοιχείο της υπερβολής, αλλά δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Πόσο περισσότερο όταν το πάθημα της ΑΕΚ για πολλούς δεν έχει γίνει ακόμα μάθημα…
Η ΑΕΚ για να εξασφαλίσει οικοδομική άδεια και να προχωρήσει το κτίσιμο της «Αγίας Σοφίας» ακόμα παιδεύεται. Μόλις προχθές έκανε το πιο αποφασιστικό βήμα και ακόμα περιμένει. Έχουν περάσει τρία χρόνια από την μέρα που ο Δημήτρης Μελισσανίδης εξήγγειλε την κατασκευή του νέου γηπέδου και η οικοδομική άδεια ακόμα δεν βρίσκεται στα χέρια του…
Ο Ολυμπιακός με το στάδιο Καραϊσκάκη ήταν στην αναμονή περίπου επτά ολόκληρα χρόνια πριν εκμεταλλευτεί την ευνοϊκή συγκυρία των Ολυμπιακών Αγώνων και κάνει νόμιμο το γήπεδο του. Η Λάρισα περίμενε περίπου δυόμιση χρόνια. Είναι η καθαρή πραγματικότητα της ελληνικής γραφειοκρατίας. Πραγματικός λαβύρινθος. Μπαίνεις και κινδυνεύεις να χαθείς.
Το πάθημα έχει γίνει μάθημα… Έτσι τώρα που έχει ανοίξει η κουβέντα για το ολικό λίφτινγκ της Τούμπας με αύξηση χωρητικότητας και προφίλ ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού γηπέδου το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι χρειάζεται προσοχή και χρόνος. Δεν είναι κάτι που γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη ακόμα κι αν εξαγγελθεί σήμερα.
Λέγεται ότι η Τούμπα διαθέτει οικοδομική άδεια. Όλες όμως οι προσθέσεις και οι εργασίες θα απαιτήσουν νέα άδεια με ότι αυτό συνεπάγεται. Κι επειδή εδώ είναι Ελλάδα, αυτό σημαίνει ότι μπορεί να απαιτείται ένας χρόνος ή απλά η αιωνιότητα… Ταυτόχρονα χρειάζεται κάτι ακόμη: να συμφωνήσουν όλοι γύρω από την ανακατασκευή του γηπέδου! Ο δήμος Θεσσαλονίκης, η περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, το αρμόδιο υπουργείο, το κράτος και φυσικά η οικογένεια του ΠΑΟΚ από τον ΑΣ ΠΑΟΚ μέχρι όλους τους φορείς.
Τότε μόνο μπορεί να μπει το τρένο στις ράγες. Σήμερα είμαστε ακόμα στο στάδιο της διερεύνησης. Μένει να γίνουν πολλά ακόμη.
