Στην πρόσφατη εκδήλωση για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, είχε μεγάλο ενδιαφέρον η ομιλία του Κώστα Λεβέντη, βετεράνου ποδοσφαιριστή και μέλους του δ.σ. της ΕΠΣΜ. Ουσιαστικά, ήταν μια λεπτομερέστατη ενημέρωση των νεότερων σε ηλικία φιλάθλων για τους αγώνες που δόθηκαν και κερδήθηκαν υπέρ των δικαιωμάτων των ποδοσφαιριστών. Αυτών, που αποτελούν το πιο υγιές τμήμα του αθλήματος, αλλά που, πολύ συχνά, πέφτουν θύματα των ενεργειών επιτήδειων καιροσκόπων. Των ίδιων που βύθισαν το ποδόσφαιρο στον βούρκο της ανυποληψίας και της αναξιοπιστίας.
Ο Κώστας Λεβέντης αναφέρθηκε στην ίδρυση του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αμειβόμενων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΤ), στον οποίο άλλωστε διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ολα άρχισαν στις 17 Σεπτεμβρίου του 1975, μετά από ένα παιχνίδι του Παναθηναικού με την Τσβικάου, όταν έγινε η πρώτη συνάντηση και εκλέχτηκε τριμελής επιτροπή με τον Αριστείδη Καμάρα, τον Κούλη Αποστολίδη και τον ίδιο. Βασικά αιτήματα τότε ήταν η δημιουργία ασφαλιστικού ταμείου, η καθιέρωση πενταετίας αντί οκταετίας στα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών, η πληρωμή 12 μισθών, η αύξηση του κατώτατου μισθού, ο επαναπατρισμός των πολιτικών προσφύγων και άλλα.
«Χαρακτηριστικές», είπε, «ήταν οι απεργιακές μάχες το 1977 και το 1979, που είχαν ως αποτέλεσμα να αναγνωριστούν πλατιά τα δίκαια αιτήματά μας και να μας συμπαρασταθεί η κοινή γνώμη και τα συνδικάτα των ξένων ποδοσφαιριστών. Πολλές από τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης και των μεγαλοπαραγόντων ήταν κενό γράμμα, όμως μπήκαμε μπροστά για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας. Η κίνηση του ΠΣΑΠ είχε αντανάκλαση και στο μπάσκετ, στον στίβο, στο βόλεϊ, αθλήματα στα οποία επίσης ιδρύθηκαν συνδικαλιστικά όργανα, αλλά και στα ΤΕΦΑΑ, όπου άρχισαν διεκδικήσεις για 11.000 αδιόριστους εκπαιδευτικούς και βέβαια στις τοπικές Ενώσεις και ιδιαίτερα της Μακεδονίας και του Πειραιά»
Όπως εξήγησε, δεν υπήρχε συντεχνιακή λογική, αλλά αυτονόητα, ουσιώδη αιτήματα συνολικά για τον αθλητισμό. Σημαντικές ήταν οι επαφές με το σύνολο του αθλητικού, αλλά και του επιστημονικού κόσμου, για το τρίπτυχο πρόληψη - πρώτες βοήθειες -αποκατάσταση, έννοιες άγνωστες μέχρι τότε στο ερασιτεχνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούσε ο ελληνικός αθλητισμός. Παράλληλα, αναπτύχθηκαν δράσεις για την ειρήνη, με τη συμμετοχή στα Λαμπράκεια, ή και ενάντια στα ναρκωτικά. Ακόμη, άρχισαν να διεξάγονται εργατικά Πρωταθλήματα, σε μια πρώτη μορφή διάδοσης του μαζικού αθλητισμού.
Όπως τόνισε ο Λεβέντης, όλη αυτή η δυναμική δραστηριότητα έβγαλε στην επιφάνεια τα προβλήματα όχι μόνο του ποδοσφαίρου, αλλά, γενικότερα, του αθλητισμού. Και κατέληξε με ό,τι όλοι ξέρουμε, αλλά και παραινέσεις για να εξασφαλιστεί ένα καλύτερο μέλλον: «Το ποδόσφαιρο το έχουν μολύνει η εμπορευματοποίηση, η βία και ο τζόγος, παρόλα αυτά δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω. Απαιτείται λαϊκή επαγρύπνηση και οργανωμένη λαϊκή δράση. Πρέπει να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα με την κατάκτηση των λαϊκών δικαιωμάτων για εργασία και αμοιβή, σύμφωνα με τις σημερινές ανάγκες. Για δωρεάν παιδεία, για δωρεάν υγεία, για πολιτισμό, φυσική αγωγή και αθλητισμό μετά την ισοπέδωση που υπέστησαν όλα αυτά τα χρόνια..»
