Με «μισή ομάδα» ο δεύτερος της βαθμολογίας Πανιώνιος αντιμετωπίζει τον πρώτο, ύστερα από έναν μυστηριώδη και προκλητικό προγραμματισμό απουσιών. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική η περίπτωση των δύο κορυφαίων παικτών του (Μπεν και Ρισβάνη) να επιζητήσουν και να πάρουν την κίτρινη κάρτα για να μην παίξουν στο αυριανό παιχνίδι και να εκτίσουν τις ποινές τους.
Δεν ξέρω ποια θα ήταν η αντίδραση (μάλλον ο… σάλος) αν στο οποιοδήποτε ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα η δεύτερη ομάδα της βαθμολογίας αντιμετωπίζοντας την πρώτη στο μεταξύ τους αγώνα – ουσιαστικά δηλαδή σε ένα ντέρμπι κορυφής- θα αποφάσιζε σε αυτό το συγκεκριμένο σπουδαίο παιχνίδι να παρουσιαστεί με μία ενδεκάδα «εκπτώσεων» και «υπολειμμάτων».
Το ξεχαρβάλωμα του βασικού σχήματος των Νεοσμυρνιωτών όχι τόσο με τους τραυματισμούς αλλά με τις κατ’ εντολή και προγραμματισμένες απουσίες ιδιαίτερα βασικών παικτών στο τελευταίο παιχνίδι με τον Ηρακλή αποτύπωσε και απέδειξε ότι κάποιοι δεν υπολογίζουν απολύτως τίποτε και γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια αρχές, δεοντολογίες και το ευ αγωνίζεσθαι, προκειμένου να εξυπηρετήσουν για δικούς τους ιδιαίτερους λόγους συγκεκριμένες καταστάσεις. Η ομάδα της Πλατείας, η οποία θεωρείται ότι ελέγχεται πλήρως από τον συμπαθέστατο τοποτηρητή του Ολυμπιακού κ. Δάρα, αποδεικνύεται ότι έχει τα δικά της κριτήρια στις επιλογές της. Δύο μέτρα και δύο σταθμά κατά περίσταση και ανάλογα με τις ιδιαίτερες σχέσεις που θα πρέπει να διατηρούνται ως κόρη οφθαλμού. Και καλά, να επιχειρεί αυτού του είδους τις διακρίσεις όταν αυτό επιτάσσει ένας κίνδυνος υποβιβασμού ή μία πολύ μεγάλη διάκριση. Το να παίζεται η παραμονή στην κατηγορία κατά κάποιον τρόπο δίνει ένα άλλοθι και μία σχετική νομιμοποίηση.
Το να είσαι όμως δεύτερος, να μην αντιμετωπίζεις δυσοίωνες καταστάσεις και ενδεχόμενους κινδύνους και να δίνεις μια τέτοια θολή παράσταση, είναι κάτι που δεν μπορεί να αιτιολογηθεί. Αλήθεια τι λόγους είχαν οι Νεοσμυρνιώτες να παραταχθούν «αποδεκατισμένοι» στο αυριανό παιχνίδι με τον Ολυμπιακό; Πιθανότατα να μην δίνουν λογαριασμό ούτε σε κάποιους (κατά την άποψή τους μάλλον κακοπροαίρετους), οι οποίοι το πρώτο πράγμα που θα προτάξουν για να τους εξηγηθεί αυτή η περίεργη στάση θα είναι η παρεχόμενη προς το αδελφό σωματείο του λιμανιού βοήθεια και συμπαράσταση. Και αναφερόμαστε σε βοήθεια και συμπαράσταση την οποία επιζητούσε και θα την ήθελε πάρα πολύ η ομάδα του Μπέντο γιατί μέχρι προχθές και πριν αποκλείσει την… Καλλονή του τουρκικού πρωταθλήματος, τα πράγματα ήταν για αυτήν μαύρα και άραχνα και για τον Πορτογάλο προπονητή όπως και για τον πρόεδρο της ομάδας.
Ως εκ τούτου, η σκανδαλώδης περίπτωση το να απαιτούν και να λαμβάνουν κίτρινες κάρτες για να μην παίξουν στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό οι βασικότεροι παίκτες των Νεοσμυρνιωτών δίνει το δικαίωμα σε πολλούς να υποθέσουν ότι υπήρξε ένα είδος «συμπόνοιας». Κι αυτό πριν βέβαια από τον… μεγάλο θρίαμβο του αποκλεισμού της ελάχιστης ως ανύπαρκτης τουρκικής ομάδας. Γιατί μέχρι τότε τα πάντα οδηγούσαν σε άλλου είδους εξελίξεις τις οποίες δε θα μπορούσαν να τις αποτρέψουν, ούτε τα φερέφωνα της εμετικής ερυθρόλευκης προπαγάνδας. Τα οποία μέχρι πρότινος είχαν προδιαγράψει την απόλυση του Μπέντο, που σήμερα τον χαρακτηρίζουν αρχιτέκτονα και μεγάλο προπονητή και είχαν επίσης στήσει στον τοίχο και τον… «τεράστιο» πρόεδρο των υπερήφανων πωλήσεων (έργο 100% Ραϊόλα). Η συμπεριφορά του επίσημου Πανιώνιου ελέγχεται και προβληματίζει. Ιδιαίτερα τις ομάδες οι οποίες του συμπαραστάθηκαν και τον κράτησαν όρθιο με το ζεστό τους χρήμα και με τη «συμπάθεια» που του έδειξαν στην προσπάθεια της παραμονής του στην κατηγορία. Και μία από αυτές τις ομάδες είναι ο ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη. Το ότι μια ομάδα του πρωταθλήματος βέβαια στήνει τέτοιες εξόφθαλμες και χοντροκομμένες μασκαράτες χωρίς να υπάρξει η παραμικρή αντίδραση από τις υπεύθυνες αρχές αλλά και από τους υπόλοιπους θιγόμενους ανταγωνιστές, είναι ένα θέμα πολύ σοβαρό.
Ως γνωστόν η σιωπή εκτρέφει παρόμοιες σκοτεινές μεθοδεύσεις και καταστάσεις με τη σκιά της καχυποψίας να αιωρείται μονίμως πάνω από τους κακοποιημένους ποδοσφαιρικούς μας θεσμούς (πρωτάθλημα και κύπελλο). Είπαμε όμως. Εδώ στην πατρίδα μας τα στραβά κι ανάποδα, τα θολά και μυστηριώδη πλέον γίνονται αποδεκτά σαν φυσιολογικές καταστάσεις. Ο ψεκασμός είναι διαρκείας. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν τα ΜΜΕ της Αθήνας. Το μεσημέρι διώχνουν προπονητές σαν ανίκανους και το βράδυ τους ανακηρύσσουν μεγάλους και ομάδες τις οποίες είχαν στήσει στον τοίχο και τις θεωρούσαν αδύναμες και ξοφλημένες με ένα αποτέλεσμα τις ανεβάζουν στον ουρανό. Όσο για το «σκανδαλάκι» το νεοσμυρνιώτικο; Μάλλον εκτός από μας κανείς δεν θα ενδιαφερθεί για να το σχολιάσει.
