«Δεν μπορείς να έχεις παίκτες των δύο εκατομμυρίων ευρώ δίπλα σε παίκτες των 200.000 ευρώ», είπε ο Ιβάν Σαββίδης. Πολύ σωστό. Αλλά, βέβαια, δεν είναι αυτός λόγος για να μην αποκτήσεις παίκτες των δύο εκατομμυρίων ευρώ. Είναι λόγος για να πάψεις να αποκτάς παίκτες των 200.000 ευρώ.
«Χημεία» σε μια ομάδα με τεράστιες αποκλίσεις στις απολαβές των παικτών δεν επιτυγχάνεται. Από την άλλη, ομάδα με παίκτες χαμηλού κόστους ποτέ δεν μπορεί να επιτύχει τους στόχους της. Ναι, το μπάτζετ δεν παίζει μπάλα, αλλά συνήθως είναι ευθέως ανάλογο της ποιότητας του ρόστερ. Και όσο πιο μεγάλη είναι η ποιότητα, τόσο πιο πολύ αυξάνονται οι πιθανότητες (και οι δυνατότητες) για την επίτευξη των στόχων.
Δεν θα υποδείξουμε στον ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ να αποκτήσει μονομιάς 25 παίκτες των δύο εκατομμυρίων ευρώ, αλλά η ατάκα του μάς επιτρέπει να τον παροτρύνουμε να «ανοίξει» την επένδυσή του για να δει κάποια στιγμή τον ΠΑΟΚ που ονειρεύεται ο ίδιος αλλά και ο κόσμος.
Το χρήμα, νομοτελειακά, θα φέρει επιτυχία και η επιτυχία θα φέρει χρήμα. Θα υπάρξει, δηλαδή, ανταποδοτικότητα. Αν ο ΠΑΟΚ κατακτήσει τρεις – τέσσερις τίτλους στην Ελλάδα κι αν παίξει τρεις – τέσσερις συνεχόμενες φορές σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ θα ανεβεί επίπεδο. Θα έχει μπει σε έναν άλλον κύκλο. Στον κύκλο αυτό, οι διακρίσεις «γεννούν» χρήμα, το χρήμα «γεννά» νέες διακρίσεις και η ρότα της ομάδας αλλάζει μια για πάντα.
Εάν μπει σ’ αυτόν τον κύκλο ο ΠΑΟΚ, δεν θα αργήσει να έχει στο ρόστερ του μόνο παίκτες των δύο εκατομμυρίων. Και θα τους έχει χωρίς να χρειάζεται να χρηματοδοτεί ο ιδιοκτήτης. Θα τους έχει γιατί θα είναι πλέον αυτάρκης (όπως επιθυμεί και ο ίδιος ο Σαββίδης) και θα μπορεί να ξοδεύει διαχειριζόμενος τα έσοδά του. Την έμαθε καλά τη συνταγή ο Ολυμπιακός των τελευταίων χρόνων. Ο Ολυμπιακός του Κόκκαλη και του Μαρινάκη. Καιρός είναι να αλλάξει το κόζι...
