Για να μην παρεξηγηθώ, ξεκαθαρίζω από την αρχή, ότι αφορμή για το σημερινό μου σχόλιο δεν είναι η προχθεσινή ψηφοφορία και «τιμητικό» 14-4, υπέρ της ομάδας του… «Σουλειμάν του μεγαλοπρεπούς», ούτε και ό, τι προέκυψε μέσα από τις θολές, σκυμμένες και υποκριτικές διαδικασίες με τις «αιμομιξίες» μεταξύ… «αλλοθρήσκων» οι οποίες καταγράφηκαν στα πρακτικά της.
Το προχθεσινό «φιάσκο» είναι ένα τίποτα. Ενας κόκκος άμμου, μπροστά στην απέραντη έρημο των πικρών εμπειριών του παρελθόντος που ορισμένες φορές σε εξαναγκάζουν να ανασύρεις από το αρχείο σου, «κιτάπια» με βαριά βιογραφικά και λερωμένα μητρώα, βορειοελλαδιτών παραγόντων (εκπροσώπων Ενώσεων, διαιτητών, παρατηρητών και δημοσιογράφων), οι οποίοι έχουν φροντίσει με την δράση τους να επιβεβαιώσουν σενάρια και να τεκμηριώσουν διαπιστώσεις, για έναν υθέρποντα διαχρονικό γενιτσαρισμό. Δυστυχώς, αυτή η φάρα των μειωμένης ηθικής αντίστασης βορείων που εδώ και δεκαετίας υπηρετεί πιστά το αθηνοκεντρικό κατεστημένο και τους υπεύθυνους της ποδοσφαιρικής ερήμωσης της Μακεδονίας, επιβιώνει –όπως και όλα τα δεινά μας- εξαιτίας της μοναδικής και ασυγχώρητης ανοχής μας. Ναι, γυρίζουμε την πλάτη και κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει γύρω μας.
Καμωνόμαστε ότι δεν μας αφορούν όλα αυτά. Ότι η επαναλαμβανόμενη δουλική υποταγή και ανήθικη εξυπηρέτηση των μεγάλων (ή του μεγάλου) από συγκεκριμένους βορειοελλαδίτες διαιτητές, βαθμολογητές, αλλά και από δημοσιογράφους (ευτυχώς ελάχιστους) είναι κάτι το φυσιολογικό. Για τους τελευταίους, δηλαδή, τους ελάχιστους δημοσιογράφους αξίζει να σημειωθεί ότι μερικοί απ’ αυτούς θεωρούν τιμή τους να υπηρετούν τον μεγάλο αυτοχαρακτηριζόμενοι μάλιστα σαν άνθρωποι των ειδικών αποστολών του. Στους απομαγνητοφωνημένους διαλόγους του εθνικού μας κοριού που συμπεριλαμβάνονται στο πόρισμα Κορέα υπάρχει μία ανατριχιαστική στην κυριολεξία ομολογία από μία επαρχιακή Μακεδονική Ένωση εξάρτησης και δουλικής συμπεριφοράς όπως και όρκος πίστης για μια ζωή στον άρχοντα. Που οπωσδήποτε εκθέτει ολόκληρη την πόλη και την περιοχή. «Η ψήφος μας σου ανήκει, θέλουμε να κατεβούμε στην Αθήνα και να σε δούμε από κοντά και να σε ευχαριστήσουμε». Μία και μόνον αποστροφή απ΄όσα είπαν τα… ανθρωπάκια. Αλήθεια μήπως διαβάσατε πουθενά, ή μήπως πληροφορηθήκατε, αν αντέδρασε η τοπική κοινωνία σε αυτήν την ταπείνωση; Θα μου πείτε, ότι στα τόσα χρόνια με τις άπειρες περιπτώσεις των στημένων διαιτησιών και συγκαλύψεων από επίορκους ρέφερι και υποταγμένους στο βρώμικο κύκλωμα βαθμολογητές, ακούστηκε ότι οι τελευταίοι είχαν κάποιο πρόβλημα με τους συντοπίτες τους;
Εγώ προσωπικά ούτε άκουσα, ούτε διάβασα, ούτε και με πληροφόρησαν ότι κάποιοι Ξανθιώτες, ή Δραμινοί, ή Εδεσσαίοι, ή Σερραίοι, ή Θεσσαλονικείς ενοχλήθηκαν από τις συμπεριφορές των συγκεκριμένων και «στρατευμένων» στο σύστημα συμπολιτών τους. Δεκαετίες ολόκληρες η δεξαμενή του βορειοελλαδικού γενιτσαρισμού «τροφοδοτεί» το βρώμικο κύκλωμα της Αθήνας. Ο βορράς έχει εξαθλιωθεί. Εχουν εξαφανιστεί από τον ποδοσφαιρικό χάρτη ιστορικές ομάδες της Μακεδονίας και στη θέση τους βρέθηκαν από το πουθενά και χωρίς να το καταλάβει κανείς κάποιες «γειτονιές» της Αθήνας και ορισμένα «χωριά» της Κρήτης. Υπήρξε καμία αντίδραση εδώ πάνω γι’ αυτό το «ολοκαύτωμα»;
Απαθέστατα γίνονται αποδεκτά τα πάντα, δεν ενοχλείται από τους συντοπίτες του ο διαιτητής που «σκίζει» για λογαριασμό του «μεγάλου», ούτε ο στημένος παρατηρητής από τον γείτονα του για το έγκλημα που διαπράττει. Το ίδιο συμβαίνει και με την τοπική Ένωση που εξέθεσε μία ολόκληρη πόλη. Οσο για τους δημοσιογράφους (επαναλαμβάνω είναι ελάχιστοι) και αυτοί με την σειρά τους κινούνται ανενόχλητοι στον χώρο. Οι τοπικές κοινωνίες λοιπόν δεν αντιδρούν όπως ηθικά οφείλουν. Ο γενιτσαρισμός ανατροφοδοτείται από την παθητική συμπεριφορά τους απέναντι σε αυτά τα άτομα που αποδεδειγμένα διαπράττουν (και συνεργούν) σε ένα έγκλημα διαρκείας.
Ανέχονται τους πάντες. Δεν «περιθωριοποιούν», αλλά ούτε και «αποβάλλουν» κανέναν. Ετσι κυλάει το πράγμα… χρόνια τώρα. Με αυτή την κατάρα να συνεχίζεται χωρίς να υπάρχει προοπτική και ελπίδα να κλείσει το σκοτεινό και ολέθριο κύκλο της. Η τραγωδία (γενιτσαρισμός και λαμογιά) θα συνεχιστεί. Και σε αυτό θα έχουν δυστυχώς μεγάλη ευθύνη από εδώ και πέρα, όχι οι γενιτσαρίζοντες και οι συντοπίτες τους που τους ανέχονται, αλλά εκείνοι που έχουν την δύναμη και δεν αποφασίζουν να κηρύξουν τον πόλεμο σε αυτήν την διαστροφή και σαπίλα.