Πρόλαβα να μιλήσω με τον Δημήτρη τον Πέλκα για ένα πεντάλεπτο, σε ένα από τα διαλείμματα της χθεσινής παρουσίας του στο στούντιο του Metropolis 95.5, στην εκπομπή «Στη Σέντρα». Αφού του εκμυστηρεύτηκα ότι δεν τον αγαπώ απλώς, αλλά τον λατρεύω, γιατί μετά τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη και τον Στέφανο Αθανασιάδη, αυτός είναι σήμερα το «νόημα του ΠΑΟΚ», του είπα τα… δικά μου, μια - δυο συμβουλές, δηλαδή, γιατί, με τα προσόντα που έχει, πιστεύω ότι, αν λίγο προσέξει, θα φτάσει πάρα πολύ ψηλά. Κι όταν παραδέχτηκα ότι δεν μπορούμε να απαιτούμε να είναι τέλειος, γιατί αν ήταν τέλειος θα έπαιζε ήδη στην Μπαρτσελόνα ή τη Ρεάλ, ή τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, της οποίας είναι οπαδός, εντυπωσιάστηκα με την απάντησή του: «Θα φτάσω σ’ αυτό το επίπεδο! Το πιστεύω…»
Αυτό κρατάω. Την πίστη του. Τη φλόγα που έχει μέσα του. Την καλώς εννοούμενη φιλοδοξία. Το έδειξε και με τη συνέντευξη που έδωσε στον Γιώργο Μπούζο: «Εγώ λέγομαι Πέλκας», είπε. «Ονειρό μου είναι να παίξω σε μια μεγάλη ευρωπαική ομάδα και ξέρω ότι μπορώ να το πετύχω μόνο μέσω της διάκρισής μου με τον ΠΑΟΚ και την Εθνική. Πιστεύω στον εαυτό μου και βάζω πάντα στόχους. Κι όταν το πιστεύεις, με έναν μαγικό, τρόπο, έρχεται. Όταν ήμουν πιτσιρίκι, ονειρευόμουν να βάζω γκολ και ο ΠΑΟΚ να παίρνει τίτλους. Εάν το έλεγα σε κάποιον τότε, θα με θεωρούσε τρελό. Να, όμως, που έγινε φέτος. Ο ΠΑΟΚ πήρε το Κύπελλο και εγώ σκόραρα. Γιατί να μη γίνει αληθινό και το επόμενο όνειρο;»
Ωραίος. Πολύ ωραίος. Και δεν είναι μόνο η φιλοδοξία και η αυτοπεποίθησή του. Είναι και ο χαρακτήρας του, που δείχνει πολύ ώριμος και συγκροτημένος για την ηλικία των 24,5 χρόνων. Ο «Πελκίνιο», όπως φάνηκε ξεκάθαρα στα 90 λεπτά της συνέντευξης, είναι κατασταλαγμένος, επαγγελματίας 100%, με νοοτροπία δουλευταρά, με στόφα νικητή και, ταυτόχρονα, πανέξυπνος. Εχει «γεμάτη» προσωπικότητα και αυτό είναι τεράστιο προσόν. Διότι σπουδαίος ποδοσφαιριστής δεν γίνεσαι μόνο με τα καθαρά αγωνιστικά προσόντα, αλλά και με τα πνευματικά.
Πολλά μπορεί να επισημάνει κανείς από όσα είπε ο Πέλκας. Παραθέτω μόνο τρεις φράσεις, που δείχνουν με τι είδους αθλητή έχουμε να κάνουμε: «Εγώ ξέρω καλύτερα από τον καθένα αν πήγα καλά σε ένα ματς ή όχι. Πρέπει να ξέρεις πώς έπαιξες και να κάνεις την αυτοκριτική σου… Βλέπω πώς παίζουν οι μεγάλοι άσοι του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και προσπαθώ να πάρω ιδέες και να αφομοιώσω κινήσεις τους… Ηταν δυστύχημα για την ομάδα ο τραυματισμός του Ελ Καντουρί. Πρέπει να υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των παικτών, γιατί έτσι όλοι γίνονται καλύτεροι και ωφελείται η ομάδα…»
ΥΓ. Πριν βγάλουμε την αναμνηστική φωτογραφία, μαζί με τον Κώστα τον Πετρωτό, του έδωσα μια υπόσχεση: «Όταν θα παίξεις στο… Μπαρτσελόνα-Ρεάλ, ή στο Μάντσεστερ Γιουνάιτνετ-Λίβερπουλ, θα έρθω να σε δω και, μετά τον αγώνα, θα σε περιμένω να μου δώσεις αυτόγραφο…». Γέλασε, αλλά έδειξε να πιστεύει ότι δεν θα αργήσει εκείνη η μέρα…