Μετά από τη χθεσινή ήττα του Ηρακλή στα Χανιά οι πιθανότητες παραμονής του πλέον μοιάζουν να γέρνουν προς τη μεριά των δυο άλλων υποψηφίων και δη του Λεβαδειακού.
Ο οποίος «φρόντισε» να εκμεταλλευτεί την… αδιαφορία της Ξάνθης για τα πλέι οφ και να πάρει την ισοπαλία και μάλιστα με σκορ 2-2 παρακαλώ. Ο Πλατανιάς μάλλον είχε την ίδια πρόθεση, αλλά η «κατάρα» του Ηρακλή ήταν παρούσα και χθες στα Χανιά. Τι εννοώ. Όταν μια ομάδα έχει ένα πρώτο ημίχρονο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του και μέχρι το 70΄και έχοντας τον έλεγχο του αγώνα δέχεται γκολ «φάβα» ,από τον πάντα επικίνδυνο Γιακουμάκη στο 78΄, τι να πεις.
Οπου φτωχός (στην κυριολεξία σε ότι αφορά τον Ηρακλή) και η μοίρα του κάτι που επισήμανε και ο Παντελίδης μιλώντας για προβλήματα εξ αρχής και αφήνοντας αιχμές, τονίζοντας με νόημα: «Οι συνθήκες δεν ήταν καλές και μιλάω για τους κυρίους εκεί (έδειξε τους διαιτητές)αλλά έτσι είναι αυτά».Εφταιγαν όμως τόσο οι διαιτητές; Γιατί ένα δεκάλεπτο έφτασε για να γκρεμίσουν, οι κυανόλευκοι, ό,τι με κόπο κατέκτησαν μέχρι το 70’. Όταν, στο 53′ο Αγγελόπουλος βγήκε στην πλάτη της άμυνας του Πλατανιά αλλά σούταρε άουτ και στο 55΄ο Κούρος ύστερα από σέντρα του Περόνε φάτσα κάρτα με την εστία έστειλε την μπάλα άουτ.
Είπε βέβαια ο Παντελίδης: «Τι να κάνουμε, υπομονή και δουλειά». Προφανώς γιατί και ο ίδιος δεν ήξερε πώς να δικαιολογηθεί και δεν είναι καιρός, τουλάχιστον από εμάς, να ζητούμε ευθύνες από έναν προπονητή, ο οποίος εκλήθη να διαχειριστεί μια ανείπωτη μιζέρια. Το ανησυχητικό σε ότι αφορά τη συνέχεια, πάντα κατά τη δική μου αντίληψη, ήταν τα βλέμματα των παικτών και το ανέκφραστο πρόσωπό τους. Μια μάσκα τραγωδίας που περιέγραφε δυστυχώς την παραδοχή, αλλά και ταυτόχρονα την αποδοχή του επερχόμενου μοιραίου.