Στο τερέν τα «αποτυπώματα» ήταν ολοφάνερα και πολύ ευδιάκριτα και αφορούσαν την ανωτερότητα των φιλοξενούμενων. Ακόμη και όταν μεσολαβούσαν κάποια περιστασιακά διαστήματα μικρής αντίδρασης των ανύπαρκτων αντιπάλων. Ο ΠΑΟΚ ήταν «η ομάδα» και οι απέναντι του ήταν ένα τραγικό συνονθύλευμα.
Κι όμως ο σαφέστατα καλύτερος ΠΑΟΚ έχασε από αυτή την αξιολύπητη ομάδα των αδέσποτων και φοβισμένων επιλογών, ενός ακόμη πιο φοβισμένου κόουτς. Ο Δικέφαλος δημιούργησε προοπτικές ώστε να κερδίσει τον αγώνα. Τις άφησε όμως στη μέση κι έτσι έδωσε το δικαίωμα να διεκδικήσουν από το πουθενά και με το τίποτα οι ανύπαρκτοι αντίπαλοι του, ένα παιχνίδι που ούτε κατά φαντασία πίστευαν έτσι όπως εξελισσόταν πως θα τους έβγαζε στο τέλος κερδισμένους. Κρίμα!
Όταν χάνεις με αυτό τον τρόπο έναν αγώνα στον οποίο έχεις το «πάνω χέρι» και «κάθε λόγο» ώστε άνετα να «τιμωρήσεις» και μάλιστα… πολύ αυστηρά αυτή την ομάδα, θεωρείσαι απαράδεκτος και άξιος της μοίρας σου.
Το να αναζητήσεις ευθύνες στο χθεσινό παιχνίδι είναι εύκολο. Το να τις καταλογίσεις ασφαλώς και δυσκολεύεσαι. Κι αυτό γιατί υπήρχαν αρκετοί παίκτες που πήγαν πολύ καλά, αλλά και κάποια διαστήματα που η ομάδα ρολάρισε επίσης εξαιρετικά. Για αυτόν ακριβώς το λόγο θα περιοριστούμε σε μια και μόνο επιτομική άποψη, η οποία αφορά κατά κύριο λόγο τον τρόπο διαχείρισης (για μια ακόμη φορά) από τον Ρουμάνο κόουτς. Μια άποψη λακωνική, την καταθέτουμε και την καταγράφουμε. Και αυτή αφορά τους λόγους που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν τις κινήσεις του Ρουμάνου κόουτς, ιδιαίτερα από τη στιγμή που αποφάσισε να κάνει την πρώτη σημαντική κίνηση του.
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου θεωρώντας ότι έπρεπε να «βγει» ο Μαουρίτσιο, ο κορυφαίος παίκτης του προηγούμενου αγώνα, από τους ποιοτικότερους που διαθέτει η ομάδα και έχοντας στον πάγκο Πέλκα και Μπίσεσβαρ (αφού τους Κάτσε και Κάνιας τους είχε εκτός αποστολής!!) επέλεξε τον Σάκχοφ!!! Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται συζήτηση περαιτέρω, ούτε κανένα σχολιασμό το τι ακολούθησε και τι συνέπειες έχουν παρόμοιες εμπνεύσεις του. Μεγάλη εμφάνιση είχαμε από Βαρέλα κα Σαμπράνο, ενώ ο Μάτος «ξύπνησε» στο φινάλε. Μαχητής ο Τσίμιροτ, βοήθησε σημαντικά ο Βιεϊρίνια με την ποιότητα του. Πάλεψε σκληρά ο Πρίγιοβιτς, ενώ ήταν εκτός αγώνα ο Μακ, όπως και ο αντικαταστάτης του, Τζάλμα Κάμπος.
Όσο για τον Κομίνη τον βοήθησε κάπως το παιχνίδι για να μην εκτεθεί πολύ χοντρά. Ωστόσο έκανε ότι μπορούσε για να σταθεί όρθιο αυτό το «πράγμα» που λέγεται ομάδα και που διεκδικεί με κάθε τρόπο και το φετινό πρωτάθλημα. Δεν ξέρω, γιατί από την τηλεόραση δεν είχα ακριβή εικόνα, τι συνέβη στη φάση που προηγήθηκε από το γκολ των γηπεδούχων, γιατί προσωπικά είδα τον Ρομαό να υποπίπτει σε επιθετικό φάουλ, χρησιμοποιώντας σκαμνάκι τους αντιπάλους του για να πάρει την κεφαλιά. Βέβαια και πριν από αυτή τη στιγμή ακριβώς, ο Φορτούνης είχε πάρει την μπάλα με το χέρι.
Ήττα λοιπόν κοροϊδίστικη που θα πρέπει ασφαλώς να ξυπνήσει μερικούς και όχι να τους κοιμίσει, που πιπιλίζουν την καραμέλα ότι είμαστε η καλύτερη ομάδα, χωρίς όμως αυτό να το αποδεικνύουν και να το συνδυάζουν και με τα αποτελέσματα. Οι εντυπώσεις σας από την «κόλαση», το «σφαγείο» και την ζούγκλα του λιμανιού η οποία όπως φαίνεται αυτή τη στιγμή κοσμείται και με εκπροσώπους των ζουλού (αλήθεια πως δικαιολογείτε την άθλια συμπεριφορά του Σισέ;), αν δεν σας αιφνιδίασαν, γιατί κάπως έτσι θα τις περιμένατε, σίγουρα αυτή τη φορά σας προβλημάτισαν, γιατί βλέπετε και διαπιστώνετε πως αυτή η «κατάσταση» βαδίζει ολοταχώς προς το χειρότερο.
Το ερυθρόλευκο ποδοσφαιρικό προτεκτοράτο, διαισθανόμενο προφανώς τον κίνδυνο πιθανής κατάρρευσης του, καταφεύγει σε ακραίες τακτικές συνεχώς, οι οποίες όμως οδηγούν μονόδρομα στην οριστική εξαθλίωση του αθλήματος, με την παντελή εξαφάνιση και των στοιχειωδών ακόμη συνθηκών, μέσα στις οποίες θα πρέπει να διεξάγεται ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Βόθρος ξεχειλισμένος και πάλι η χαβούζα του λιμανιού. Οι αναθυμιάσεις της από τα λήμματα της, δηλητηρίασαν για μια ακόμη φορά και μόλυναν το πανελλήνιο.
Το «Βούλγαροι Βούλγαροι», το «γ… έται ο ΠΑΟΚ και η Θεσσαλονίκη» και τα νέα απείρου κάλλους κι αθλιότητας συνθήματα και πανό του ιδιωτικού ερυθρόλευκου στρατού, γνήσιου εκπροσώπου της επιστημονικής κοινότητας, σε ολόκληρο τον αγώνα, αποτελούσαν έναν ηχητικό εφιάλτη και μια αρρωστημένη όξυνση ενός απίστευτου και βρώμικου οπαδικού παροξυσμού. Η νέα «φιέστα» με εκπροσώπους αυτή την φορά και των ζουλού, καταγράφηκε στο πλούσιο ρεπερτόριο της ποδοσφαιρικής επιστημονικής κοινότητας και μάλιστα σε περίοπτη θέση.
Όσο για την «παρουσία« και τον «σχολιασμό» του συνδρομητικού, διεκδικούν Όσκαρ… αμεροληψίας. Ήταν μια πραγματική πρόκληση. Ας μείνουμε όμως σε αυτή την κόσμια παρατήρηση για να μην χαλαστούμε βραδιάτικα. Ο συνδρομητικός σχολιαστής απαράδεκτος, συγκαλύπτοντας με την σιωπή του τερατουργήματα και ως εκ τούτου συνδράμοντας στην μη σωστή και αντικειμενική ενημέρωση. Οι περιπτώσεις Σισέ, Ανσαριφάρντ και φάσεις όπως αυτή στο 80΄με τον Κομίνη στο ένα μέτρο μπροστά, να κλείνει τα μάτια του στην ανατροπή του Βιεϊρίνια από τον Οφόε στη γραμμή της μεγάλης περιοχής «περάστηκαν» από ειδικό φίλτρο για να μην επιβαρυνθεί η εικόνα, όχι μόνο των διαιτητικών αλλά και των υπολοίπων παραβατικών πεπραγμένων. Όσο για τον Οφόε, αν υπολόγιζε κανένας σωστά τα όσα αμαρτήματα του, αυτά θα ισοδυναμούσαν με 3 κόκκινες.
ΥΓ: Τα άπειρα και σίγουρα από τη γνωστή πηγή κατασκευασμένα και πληρωμένα πανό των κάφρων, αποσύρθηκαν μετά τη λήξη βιαστικά, για να μαζέψουν προφανώς τα περιττώματα όλων των κόπρων που συμμετείχαν σε αυτή την αηδία, προκειμένου να προλάβουν το ταμείο για να πληρωθούν το μεροκάματο.
