Είναι λίγο δύσκολο, ένας σοβαρός και λογικός φίλαθλος, όποια ομάδα και αν υποστηρίζει, κάποιες στιγμές «ιδιαίτερες» στον χώρο, να μην τις ξεχωρίζει και να μην τις διαχωρίζει από τις φυσιολογικές κατά τα άλλα οπαδικές του επιλογές.
Από τη στιγμή μάλιστα που αυτές ξεπερνούν τα κλασικά στάνταρ και τα όρια όχι μόνο του «ευ αγωνίζεσθε», αλλά και των όποιων σχετικά ακραίων περιστάσεων που είτε συγχωρούνται, είτε γίνονται ανεκτές με την προοπτική να μην επαναληφθούν.
Υποστηρίζουμε αυτή την άποψη, γιατί έχουμε μπροστά μας μια περίεργη κατάσταση την οποία αδυνατούμε παρά τη μεγάλη προσπάθεια και την καλή μας πρόθεση να την προσεγγίσουμε και να την ερμηνεύσουμε. Πολύ περισσότερο και να την κατανοήσουμε. Αφορά τον «τρόπο» με τον οποίο οι οπαδοί του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ υποδέχθηκαν και αποδέχθηκαν τα όσα συνέβησαν – ή μάλλον διαπράχθηκαν – στην Τούμπα με πρωταγωνίστριες τις ομάδες που υποστηρίζουν.
Τι είδους αισθήματα δηλαδή τους προκάλεσε η εξόφθαλμη φοβία που σε μερικές περιπτώσεις ήταν κραυγαλέος τρόμος, ιδιαίτερα για τους Πειραιώτες με την αγωνία τους στο κατακόρυφο να αναζητούν την οποιαδήποτε αφορμή (έστω και ανύπαρκτη) να την κοπανήσουν σαν φοβισμένοι λαγοί από την Τούμπα, για να μην αντιμετωπίσουν τους γηπεδούχους. Αυτό βέβαια αφορά πρωτίστως τους Πειραιώτες. Όσο για τους Ενωσίτες ακριβώς με την ίδια σπουδή, τον ίδιο φόβο και την ίδια συνταγή, προσπάθησαν και πέτυχαν να αλλοιώσουν το αποτέλεσμα και να αποφύγουν τη δοκιμασία να τελειώσουν έναν αγώνα, τον οποίο λεβέντικα και ολοκάθαρα είχαν κερδίσει οι γηπεδούχοι. Φόβος και τρόμος λοιπόν και στο βάθος όμως το «πλιάτσικο» με τη βαθμολογική διπλή ληστεία.
Αλήθεια τι είδους συναισθήματα τους προκάλεσε τους ΑΕΚτσήδεςς που πριν από λίγα χρόνια βρέθηκαν στα κάγκελα αγανακτισμένοι καταγγέλλοντας τους σημερινούς συνοδοιπόρους τους και συμμέτοχους στο «πλιάτσικο», για ένα Πρωτάθλημα που τους το πήραν κάλπικα στα χαρτιά; Αυτό δηλαδή που σήμερα γίνεται τόσο ανέντιμα με την κλοπή του τίτλου από τον ΠΑΟΚ. Για τους ερυθρόλευκους μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει ένας σχετικός εθισμός αν και ανάμεσα τους δεν είναι λίγοι οι σοβαροί που έχουν σιχαθεί από αυτού του είδους τις λαθροχειρίες του παρελθόντος, αλλά και των διαδόχων του μεγάλου Σωκράτη.
Η εικόνα των φοβισμένων λαγών (παικτών και παραγόντων) που τρέμουν να αντιμετωπίσουν τον ΠΑΟΚ και στη συνέχεια ξευτελίζονται και ταπεινώνονται δίνοντας θεατρικές παραστάσεις για να κερδίσουν στα χαρτιά με τη βοήθεια των επίορκων και στημένων διαιτητών τα παιχνίδια, τους καθιστά υπερήφανους ή σκεπτικούς; Δεν μιλάμε βέβαια για τους εγκάθετους και τους φανατισμένους. Αυτοί τους φοβισμένους λαγούς που απέδρασαν από την Τούμπα κατατρομοκρατημένοι μην τυχόν και βρεθούν απέναντι στον ΠΑΟΚ, τους βλέπουν ακόμη και σαν ήρωες.
Το ίδιο προφανώς και τους στιγματισμένους και καταγέλαστους παράγοντες τους, που μεθόδευσαν δύο ανέντιμα ποδοσφαιρικά πραξικοπήματα. Εν πάση περιπτώσει κι επειδή η κοινή γνώμη έχει σχηματίσει άποψη για τη διπλή ληστεία και η ετυμηγορία της είναι συντριπτική, θα θέλαμε να δώσουμε κλείνοντας μια συμβουλή στα ΜΜΕ του λεκανοπεδίου, που ακόμη εξακολουθούν με την εμετική προπαγάνδα τους να συσκοτίζουν, να δηλητηριάζουν και να διχάζουν, να σπεύσουν να λάβουν πρώτες θέσεις στην λίστα των πλέον προσκυνημένων, αργυρώνητων και φτηνιάρηδων εκπροσώπων μιας νοθευμένης ενημέρωσης. Ακριβώς δίπλα στη λίστα με τους φοβισμένους λαγούς και τους κλέφτες βαθμών.
ΥΓ: Ο θρασύτατος και προκλητικός Καραπαπάς «τα βρήκε σκούρα» με το νεαρό Μάκη Γκαγκάτση. Σίγουρα θα μετάνιωσε γιατί η αντίδραση του εκπροσώπου του ΠΑΟΚ ήταν άμεση και λεβέντικη. Έτσι ο ξεχειλωμένος και μονίμως απρεπής τύπος, έλαβε ένα μήνυμα που θα πρέπει να τον κάνει πιο προσεκτικό.
