Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα... Σα να μην συνέβη τίποτα εδώ και ένα χρόνο. Να μην είχε ο Ηρακλής περάσει τα πάθη του Ιησού... και στο τέλος να σταυρωθεί, μα ουδέποτε ν΄ αναστηθεί. Σα να μη υπήρξαν «ταραξίες», πόλεμος και να μην φλομώσαμε από μεγάλα λόγια, ένθεν κακείθεν από τους δυο εμπλεκόμενους, για τον δύσμοιρο Ηρακλή.
Ξέχασαν το Καυτανζόγλειο. Τα κάγκελα παντού την «αστυνομοκρατία κάτι σαν λωρίδα της... Γάζα ο χώρος στις εξέδρες με τους μυστικούς να ψάχνουν για «τρομοκράτες» και γύρω από το στάδιο οι κλούβες να μην αφήνουν πουλί πετάμενο να περάσει. Είναι να σε πιάνει τρέλα, δεν μπορεί αυτοί οι τύποι να χαλάνε την ομαλότητα κάθε φορά. Και γιατί όχι το χουζούρι μας. Διότι από τη στιγμή που σύσσωμος ο κόσμος αποφάσισε να καταπιεί το ποτήρι και να τραβήξει το κάρο κι όπου βγει, νάσου το δίδυμο απ΄ τη γωνιά. Άντε ξανά μανά το κρυφτούλι, άντε πάλι προτάσεις επί προτάσεων, άντε παράβολα (θα ξοδευτούν οι καημένοι), να και δηλώσεις δια των περιστεριών που έγραφα και χτες.
Κωμωδία λέω εγώ καταντήσαμε πλέον. Έχω την αίσθηση ότι δεν υπάρχει γιατρειά. Είναι καρκίνος η δουλειά και όποιος μπορεί να τον νικήσει θα είναι μέγα κατόρθωμα. Ας είμαστε ρεαλιστές. Μάλλον δεν έχουμε πιάσει εντελώς πάτο γι αυτό έχουμε ακόμη τεχνικές ανάσες. Ως πότε όμως; Αυτοί οι δυο κύριοι, μπορεί να φαίνεται ότι διαφωνούν ή δεν τα βρίσκουν, αλλά καθώς φαίνεται το σχέδιο έχει μπει προ πολλού σε εφαρμογή, τότε που ο Καναδός πούλαγε την ΠΑΕ έναντι ενός ευρώ και μάλιστα «στον πιο δυνατό», κατά δήλωσή του. Φάνηκε πως δεν ήταν… νταβραντισμένος ο Γερμανός κι έτσι δήθεν χωρίσανε χολωμένοι.
Τώρα τα… περιστέρια διαφορετικά μηνύματα μεταφέρουν και μέχρι που αγαπητός μαθητής και φίλος ο Χαρίλαος Χαρίτων αναλύει εύστοχα το θέμα του ξαναζεσταμένου ενδιαφέροντος του Καναδού γράφοντας: « Σαφέστατα, αν γίνει η μέγιστη έκπληξη και μια τέτοια κίνηση από πλευράς Παπαθανασάκη συνδυαστεί και με ουσιαστική λύση στα διοικητικά, που να προσφέρει και ανάλογη οικονομική προοπτική, δεν θα προκύψει λόγος αντίδρασης από την πλευρά της οικογένειας του Συλλόγου. Ωστόσο, εκείνο, που απασχολεί έντονα είναι το πώς θα πρέπει να τοποθετηθούν απέναντι σε μια «κούφια» δήλωση συμμετοχής χωρίς την ύπαρξη ουσιαστικού ερείσματος, απλώς με τη λογική του παραλόγου, δηλαδή του «να συνεχίσουμε να υπάρχουμε στα διοικητικά», την οποία εφαρμόζει με… συνέπεια τα τελευταία δύο χρόνια».
Είδατε αυτό που εδώ και μέρες γράφω. Αυτή η συνέπεια με τελείες, εννοεί λέω και ξελέω μέχρι που να μπει το νερό στ΄ αυλάκι. Θυμάστε τους Ρώσσους απ΄ τις γειτονιές των Ποντίων και τους Κινέζους του Βαρδάρη; Ακόμη έρχονται ή αποκαλύπτονται κατά τον Γερμανό που θα τους φανέρωνε εάν και εφόσον υπήρχε συμφωνία με τον Καναδό. Τώρα που ακούγεται πως η ομάδα πάει για F.L. θα τους βγάλει στη φόρα;
Να αρχίσουμε κι εμείς οι καψεροί να άδωμεν ως η Χάρις Αλεξίου: «Όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα κι ο Θεός ο ίδιος δε με σταματά, λείψατε μιάν ώρα κι έχει πέσει τώρα έκλειψη ηλίου και μια σκοτεινιά, όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα κι ο Θεός ο ίδιος δε με σταματά». Μη μου πείτε ωραίος επίλογός έ. Να δούμε όμως ποιόν θα πάρει η κατηφόρα και δεν θα μπορεί να τον σώσει ούτε κι ο ίδιος ο Θεός.
