Ο «φονιάς» της Σπαρτάκ Μόσχας που... σπέρνει τον τρόμο (pic&vid)
Πολλοί από τους Ρώσους οπαδούς φημίζονται για τη βιαιότητα, την ωμότητα και τις ρατσιστικές τους αντιλήψεις. Προτιμούν να πολεμούν με γυμνά χέρια και να εξοντώνουν τον αντίπαλό τους.
Ο Νο1 χούλιγκαν θεωρείται ο 38χρονος Αλεξάντερ Σπρίγκιν ή αλλιώς Βασίλι ο Φονιάς. Ο 38χρονος οπαδός είναι ο πιο νέος αλλά συνάμα και ο πιο βίαιος της χώρας, ηγείται του συνδέσμου «Gladiators» της Σπαρτάκ Μόσχας ενώ είναι πρόεδρος της ένωσης των Ρώσων οπαδών, έναν σκληροπυρηνικό σύνδεσμο που επιθυμεί να δείξει την υπεροχή του ρωσικού χουλιγκανισμού σε όλο τον κόσμο.
Σύμφωνα με όσα έχουν καταγραφεί, έχει νεοναζιστικές αντιλήψεις και έχει τόση μεγάλη δύναμη που κατάφερε να γνωρίσει από κοντά τον Βλαντιμίρ Πούτιν, που αποτελεί και το ίνδαλμα του. Μάλιστα, μετά τα επεισόδια που στιγμάτισαν το Εuro 2016 ο Ρώσος ηγέτης είχε ταχθεί υπέρ των οπαδών λέγοντας τους: «Κρατήστε τη σημαία ψηλά».
Μπορεί να μην ίδρυσε εκείνος το σύνδεσμο αλλά από τις πρώτες του στιγμές έδειξε ότι έχει τις ικανότητες να ηγηθεί. Κατάφερε να αλλάξει τη φιλοσοφία του συνδέσμου και γενικότερα των Ρώσων οπαδών, οι οποίοι πλέον εστιάζουν στις μάχες στα δάση.
«Το 2004 είχαμε μια μάχη με τους χούλιγκαν της Ντιναμό στο Prospect Mira. Ηταν κατά πάσα πιθανότητα η πιο ακραία μάχη όλων και αποκόμισαν προβλήματα υγείας όλοι όσοι συμμετείχαν, όπως και προβλήματα με την αστυνομία. Από το 2010 η οπαδική κουλτούρα στη Ρωσία άλλαξε, μπήκαμε στη λογική των μαχών στα δάση, όπως οι Πολωνοί. Επρεπε να ξεφύγουμε λίγο από το αγγλικό στιλ. Θέλησα να βάλουμε στοιχεία από Ιταλούς, Βαλκάνιους και Ρώσους».
Ο Βασίλι ξοδεύει τις περισσότερες ώρες της ημέρας του στην πυγμαχία, στις μάχες μπαίνει πάντα με μασελάκι ενώ ακόμη δεν έχει γίνει γνωστός ο τρόπος με τον οποίο συντηρεί την οικογένεια του και κυρίως ο τρόπος που καταφέρνει να περνά απαρατήρητος στην Ευρώπη και να εξαπλώνει τη φήμη του.
Έχει αποκτήσει δύο γιους, τους οποίους τους έχει μυήσει στη λογική του χουλιγκανισμού και νιώθει ιδιαίτερα περήφανος για αυτό. «Είμαι στο γκρουπ από το 1998. Τα δύο μεγαλύτερα επιτεύγματά μας είναι η μάχη του Σοκολνίκι το 1998 και όσα έγιναν το 2001 στο Κιτάι Γκορόντ. Θυμάμαι, επίσης, και τα επεισόδια με τους οπαδούς της Ντιναμό το 2004. Τώρα μπορώ να πω ότι είμαι χαρούμενος και περήφανος που παίρνω μαζί μου τους δυο γιούς μου: βλέπουν τι κάνουν και μαθαίνουν».
Το παρατσούκλι «φονιάς» το απέκτησε το 2007 μετά τις συγκρούσεις με τους οπαδούς της Ζενίτ για τα σκληρά και δυνατά χτυπήματα του.
