Έχουμε θέμα! Μετά την ισοπαλία που παραχώρησε ο ΠΑΟΚ στην Ξάνθη (0-0) δημιουργείται το εξής ερώτημα: γιατί αν και δημιουργεί κλασσικές ευκαιρίες τις πετάει στα σκουπίδια; Γιατί δεν μπορεί να στείλει την μπάλα στα δίχτυα; Οι συνέπειες είναι γνωστές και εμφανίστηκαν με τραγικό τρόπο χθες το απόγευμα στην Τούμπα.
Ο ΠΑΟΚ έχασε δύο βαθμούς- από αυτούς που θα έπρεπε να έχει πάρει- οι οποίοι αν προστεθούν στους μείον τρεις με τους οποίους ξεκίνησε το πρωτάθλημα, η ζημιά αυξάνει. Πέντε βαθμοί διαφορά στην τρίτη αγωνιστική είναι πολλοί. Γιατί αν ανοίξει η ψαλίδα δεν κλείνει με τίποτα. Άντε μετά να τρέξεις να προλάβεις με το πιστόλι στον κρόταφο. Να προλάβεις να είσαι ανταγωνιστικός σε θέση βολής από την κορυφή.
Τι συμβαίνει λοιπόν όταν αδυνατείς να στείλεις την μπάλα στα δίχτυα; Είναι θέμα ανικανότητας, ατυχίας, κακής μέρας, συγκυρίας; Τι από όλα; Ή μήπως όλα αυτά μαζί; Το καλό είναι ότι ο ΠΑΟΚ δημιουργεί ευκαιρίες. Αυτό σημαίνει ότι διανύει το μεγαλύτερο κομμάτι του δρόμου μέχρι το γκολ. Το κακό είναι ότι δεν το πετυχαίνει.
Αυτό διορθώνεται με δύο τρόπους που αποτελούν άγραφο κανόνα στο ποδόσφαιρο. Ή έχεις παίκτες που κάνουν ακόμη και την …μισή ευκαιρία γκολ ή δουλεύεις μέχρι θανάτου στην προπόνηση, στα τελειώματα των φάσεων. Το πρώτο είναι προτιμότερο από το δεύτερο. Γιατί μόνο έτσι μπορείς να έχεις και τα δύο. Και παίκτη εκτελεστή με φονικό ένστικτο και σκληρή δουλειά στην προπόνηση στα τελειώματα. Είναι το τέλειο πάντρεμα.
Αυτός που μένει να λύσει τον Γόρδιο δεσμό δεν είναι άλλος από τον Ίβιτς. Να βρει άλλους παίκτες από αυτούς που έχει είναι δύσκολο. Όπως είναι δύσκολο να φέρει πίσω από την Ζενίτ τον Μακ- ο Σλοβάκος είχε πετύχει μόνος του πέρσι είκοσι γκολ. Άρα το μόνο που μένει για τον προπονητή του ΠΑΟΚ είναι να επιμείνει στην προπόνηση και να περιμένει να βρεθούν στα …φεγγάρια τους ο Αθανασιάδης, ο Κουλούρης, ο Ροντρίγκεζ, ο Τζάλμα Κάμπος άλλα και τα υπόλοιπα παιδιά, γιατί η επίτευξη του γκολ δεν είναι υπόθεση μόνο των επιθετικών αλλά όλης της ομάδας.
Έχω την αίσθηση ότι η απουσία του Μακ γίνεται ήδη αισθητή!