Στην Πάτρα ο Δημήτρης Σπανός απέφυγε να πάρει το ρίσκο της χρησιμοποίησης του Βαγγέλη Πλατέλλα πίσω από τον επιθετικό, αντί για τα άκρα, επιδιώκοντας ξεκάθαρα να προφυλάξει πρώτα τα νώτα του και να ισχυροποιήσει τον άξονα για να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα. Το πήρε όμως αναγκαστικά στο δεύτερο ημίχρονο, όπως και με τον Εργοτέλη, και του βγήκε ξανά σε καλό.
Αυτό και μόνο τον οδηγεί στην απόφαση να δοκιμάσει το «κόλπο» με τον Πλατέλλα σε ρόλο επιτελικού μέσου (σ.σ. με Ντούνη και Κάσσο στα δύο άκρα) από την αρχή του παιχνιδιού με τον Κισσαμικό, προσδοκώντας σε ορθολογικότερη και πιο ισορροπημένη ανάπτυξη. Είναι φανερό άλλωστε ότι στα τελευταία παιχνίδια ο Αρης δυσκολεύεται αισθητά να πατήσει την μπάλα κάτω και να βγάλει οργανωμένες επιθέσεις, γεγονός που λειτουργεί ανασταλτικά (και) στην παρουσία του Διαμαντόπουλου, ο οποίος «χάνεται» στη γενικότερα προβλέψιμη ανάπτυξη του παιχνιδιού της ομάδας.
Από την παρουσία του Πλατέλλα σε ρόλο «δεκαριού» οι κιτρινόμαυροι θα επιδιώξουν να εκμεταλλευτούν την τεχνική, τη φαντασία και την ενέργεια που μπορεί να δώσει επιθετικά στην ομάδα του, κάνοντάς την λιγότερο προβλέψιμη, απέναντι μάλιστα σε μια οργανωμένη άμυνα, όπως αυτή του Κισσαμικού, ξεμπλοκάροντας έτσι και τον βασικό επιθετικό του Αρη. Σε ποιο βαθμό βέβαια θα λειτουργήσει ευεργετικά το συγκεκριμένο «κόλπο» και κατά πόσο θα αλλάξει την εικόνα του Αρη, κάνοντας τη… ζωή του πιο εύκολη επιθετικά, είναι κάτι που θα φανεί αύριο.