Το φάντασμα του ΠΑΟΚ επέλεξε να εμφανιστεί πάλι στον πιο κρίσιμο μέχρι χθες αγώνα της σεζόν. Μια ομάδα αδύναμη σε όλους τους τομείς και «μπερδεμένη» χωρίς λόγο από τον προπονητή της, παραδόθηκε στον μετριότατο Παναθηναικό και είναι τώρα υποχρεωμένη να παλέψει για τη δύσκολη (αλλά όχι ακατόρθωτη) ανατροπή στον αγώνα ρεβάνς.
ΓΚΑΛΟΠ: Μπορεί ο ΠΑΟΚ να προκριθεί στον τελικό του Κυπέλλου;
Ηταν ένας ΠΑΟΚ κακός απ’ όλες τις απόψεις. Ενας ΠΑΟΚ ευάλωτος, ασύνδετος και ακίνδυνος. Ενας ΠΑΟΚ που απείχε πολύ από την ομάδα που όλοι περιμέναμε σ’ αυτό το καθοριστικό ματς. Υποτίθεται ότι η κατάκτηση του Κυπέλλου αποτελεί βασικό στόχο. Οτι τη θέλουν όσο τίποτε παίκτες και Ιβιτς. Αυτό το «θέλω», ωστόσο, δεν το είδαμε καθόλου στο χθεσινό παιχνίδι.
Μια απόκρουση από τον Γλύκο, που ούτε καν χρειαζόταν και δεν έγινε προς τα πλάγια αλλά προς την καρδιά της περιοχής και ένα απλό πλασέ σε σχεδόν κενή εστία που έγινε άτσαλο και απελπιστικά άστοχο σουτ από τον Ενρίκε, έκριναν την έκβαση του πρώτου ημιχρόνου.
Ο ΠΑΟΚ, μολονότι σαστισμένος αμυντικά και ανοργάνωτος επιθετικά, θα μπορούσε ακόμη και να προηγηθεί, αλλά οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια με προηγούμενο τον Παναθηναικό, εξ αιτίας του λάθους του Γλύκου και της αδράνειας των αμυντικών, αλλά και της επιπόλαιης ενέργειας του Ενρίκε στην πιο κλασική ευκαιρία του πρώτου 45λεπτου.
To ζητούμενο ήταν να αντιδράσει ο ΠΑΟΚ στο δεύτερο, αλλά η απόδοση των παικτών του αντί να βελτιωθεί έγινε χειρότερη. Εντελώς ακίνδυνοι επιθετικά, δεν δημιούργησαν ούτε υποψία ευκαιρίας και τελείωσαν το ματς με τρεις μόνο τελικές, από τις οποίες καμία στην εστία. Τουτέστιν, ο τερματοφύλακας του Παναθηναικού, ο Βλαχοδήμος, ήταν απλός θεατής του αγώνα.
Παρ’ όλα αυτά, θα μπορούσε ο ΠΑΟΚ να αντιπαρέλθει την πίεση του Παναθηναικού (οι παίκτες του οποίου κέρδισαν σχεδόν όλες τις μάχες στα «στημένα» και δεν σκόραραν εξ αιτίας μιας ωραίας απόκρουσης του Γλύκου σε βολίδα του Μπεργκ) και να κρατήσει το σκορ στο 1-0, αν δεν πλήρωνε πάλι τη σαστιμάρα των αμυντικών του με ένα δεύτερο γκολ άδοξο και παράδοξο, όσο και το πρώτο. Και τα δύο θύμισαν καραμπόλες στο μπιλιάρδο, αλλά βέβαια και στα δύο οι ίδιοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ προκάλεσαν την κακή τύχη τους.
Ολοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ, αλλά και ο Βλάνταν Ιβιτς, που ανακάτεψε πολύ τη σούπα και την έκανε εντελώς άνοστη, στάθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Δεν ήταν αυτή εμφάνιση ΠΑΟΚ και δεν ήταν εμφάνιση σε ημιτελικό Κυπέλλου.
Τώρα, δεν απομένει παρά η δεύτερη ευκαιρία. Δεν απομένει παρά η εξιλέωση στη ρεβάνς της Τούμπας. Ο καλός ΠΑΟΚ μπορεί και 2-0 και 3-0 και 4-0. Ολα είναι «ανοιχτά» και με το χθεσινό 2-0 δεν έχει τελειώσει τίποτε. Το θέμα είναι πώς θα εμφανιστεί πάλι ο καλός ΠΑΟΚ. Ας δώσουν την απάντηση οι παίκτες και ο προπονητής τους...
ΥΓ. Ο Κομίνης δεν είδε το χέρι του Χουλτ και ο Σιδηρόπουλος δεν σφύριξε πέναλτι. Δεν σφύριξε ούτε και στη φάση με τον Κρέσπο, που ούτε το σλόου μόσιον μας πείθει ότι χτύπησε η μπάλα στο χέρι του ή όχι. Γνώμη μου είναι ότι είναι άδικο να καταλογίζονται πέναλτι σε χέρια που είναι εντελώς ακούσια. Επειδή, όμως, πολλοί διαιτητές και ιδιαίτερα οι Ελληνες, σφυρίζουν κάθε χέρι εντός της μεγάλης περιοχής, έχει ο ΠΑΟΚ το δικαίωμα να διαμαρτύρεται για το χέρι του Χουλτ. Προσωπικά, περιμένω πολύ χειρότερες αποφάσεις και στη ρεβάνς και στα πλέι οφ αν χρειαστεί να ανακοπεί ο δρόμος του ΠΑΟΚ. Γιατί δεν θέλω να παρασύρομαι από τους αφελείς που βαυκαλίζονται ότι πέτυχαν την κάθαρση στη διαιτησία...
