Είναι αλήθεια ότι ο Παναγιώτης Γιαννάκης φανταζόταν πολλά χρόνια αυτή τη στιγμή. Για την ακρίβεια, από εκείνη τη συγκλονιστική τιμητική βραδιά της ΚΑΕ προς τον Νίκο Γκάλη. Τότε περπάτησε ξανά στο θρυλικό Nick Galis Hall, ένιωσε τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού όταν είδε το κατάμεστο γήπεδο και τις αντιδράσεις του κόσμου. Εκείνη τη νύχτα του Μάη, μέσα του καλλιεργήθηκε – και στην πορεία του χρόνου, ωρίμασε – η ιδέα της επιστροφής.
Στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε ουσιαστική προσπάθεια προσέγγισης μέχρι τον περασμένο Μάρτιο. Εκείνη η συνάντηση με τον Νίκο Λάσκαρη δεν τον έπεισε απόλυτα αλλά ο «Δράκος» είχε πάρει την απόφασή του. Ηθελε να ζήσει και πάλι το δικό του «παραμύθι», γιατί μέσα του συνεχίζει να πιστεύει ότι η μοναδική ομάδα που μπορεί να αλλάξει το status στο ελληνικό μπάσκετ είναι ο Αρης. Διότι διαθέτει το τρίπτυχο της επιτυχίας. Διψασμένο κόσμο, παράδοση και περιβάλλον το οποίο εφόσον βάλει στην άκρη το κλίμα εσωστρέφειας μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στον σύλλογο.
Προχθές, στο ντέρμπι, ο Παναγιώτης Γιαννάκης ένιωσε και πάλι αυτό που του είχε λείψει. Γιατί κακά τα ψέματα, τα συναισθήματα που «ξυπνάει» το Παλέ, είναι μοναδικά.
Απορρόφησε όλη την πίεση του ντέρμπι
Παρά την παρουσία παιδιών με ένσημα στα παραδοσιακά ντέρμπι, ο Παναγιώτης Γιαννάκης απέφυγε τις επιμέρους επεξηγήσεις στους παίκτες του. Γνώριζε ότι αν έμπαινε σε διαδικασία ανάλυσης της σημασίας του αγώνα δεν θα κατάφερνε τίποτε περισσότερο από το να αγχώσει τους παίκτες του. Γι’ αυτόν τον λόγο στη διάρκεια όλης της εβδομάδας ήταν ιδιαίτερα ήρεμος στις προπονήσεις, ενώ στην ανοιχτή προπόνηση της ομάδας – την προπαραμονή του ντέρμπι – κάλεσε τους παίκτες του να διασκεδάσουν τη στιγμή. Να νιώσουν άνετα.
Η αγκαλιά από τον μικρό Φίλιππο
Δείγμα της ιδιαίτερης σημασίας που είχε για τον «Δράκο» ο προχθεσινός αγώνας ήταν η παρουσία σύσσωμης της οικογένειας στα βελούδινα του Αλεξανδρείου. Μετά τη συνέντευξη Τύπου, ο Γιαννάκης άρπαξε το ένα από τα δύο εγγόνια του, τον μικρό Φίλιππο, ο οποίος χάθηκε στην αγκαλιά του. Αντλησε δύναμη μέσα από την υποστήριξη των δικών του ανθρώπων και μετά τον αγώνα δείπνησε μαζί τους όπου η συζήτηση επικεντρώθηκε στην ατμόσφαιρα που επικράτησε στο γήπεδο.
Ανακουφίστηκε με τη μείωση της διαφοράς
Εχοντας τη γνώση και την εμπειρία από τέτοιου είδους καταστάσεις, ο Παναγιώτης Γιαννάκης δεν είδε με… κακό μάτι τη μείωση της διαφοράς. Το μόνο που τον ενδιέφερε από το προχθεσινό παιχνίδι ήταν η νίκη. Τα λάθη της ομάδας του στην τελευταία περίοδο και η κακή εικόνα που παρουσίασε στην τελευταία πράξη του αγώνα ουσιαστικά του έδωσε τη δυνατότητα να κρατήσει άπαντες σε εγρήγορση και φυσικά να αποφευχθεί κάθε ενδεχόμενο εφησυχασμού.
Το μήνυμα στον Γκάλη
Αν ήταν λόγια του… αέρα δεν θα επαναλαμβάνονταν συνεχώς. Δεν ήταν τυχαίο το γεγονός ότι ο Γιαννάκης ανέφερε και χθες το όνομα του Νίκου Γκάλη τη… «σκιά του Γκάλη που είτε το θέλει είτε όχι θα είναι πάντα σ’ αυτό το γήπεδο», όπως είπε. Οι δύο άνδρες έχουν εξαιρετική σχέση, διατηρούν επικοινωνία και στόχος του Γιαννάκη είναι να ανταμώσουν και πάλι κάτω από την ίδια στέγη. Το ότι αφιέρωσε τη νίκη στον «Νικ» έχει αξία.
Η αγκαλιά στα μικρά παιδιά
Η πίεση του αγώνα, τα έντονα συναισθήματα που αναπτύχθηκαν στη διάρκεια του αγώνα αλλά και η αποθέωση που είχε από τους φιλάθλους μετά το τέλος του αγώνα δεν άλλαξαν τις συνήθειές του. Ο Γιαννάκης αγκάλιασε αρχικά το παιδί που (αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα) πάντα κάθεται δίπλα από τον πάγκο. Μετά τον πλησίασαν πολλοί πιτσιρικάδες για να φωτογραφηθούν μαζί του. Δεν αρνήθηκε σε κανέναν. Με χαμόγελο στα χείλη και αντιλαμβανόμενος τον ρόλο που έχει στη νεολαία δεν χάλασε χατίρι.
