Διαβάζω την είδηση και καταλήγω για μια ακόμη φορά στην ίδια άποψη, η οποία έχει γίνει «τσιμέντο». Ότι δηλαδή η «συμμορία» είναι άτρωτη! Κι αυτό γιατί αποδεικνύεται πως υπάρχει διαχρονικά έλλειμα βούλησης από την Πολιτεία, αλλά και τόλμης από την αθλητική κοινωνία για να εξαφανισθεί αυτό το «καρκίνωμα» που οδηγεί σε αργό θάνατο το ποδόσφαιρό μας. Σας μεταφέρω μια είδηση την οποία «έβγαλα» μέσα από χθεσινό ρεπορτάζ της Μetrosport.
«Με ρυθμούς χελώνας βαδίζουν οι δικογραφίες της κάθαρσης. Την ώρα που όλες οι έρευνες κοινής γνώμης καταδεικνύουν την αναξιοπιστία του ελληνικού ποδοσφαίρου, οι δικογραφίες προχωρούν με ιδιαίτερα αργούς ρυθμούς, παρότι θεωρούνται μείζονος κοινωνικού ενδιαφέροντος. Μόνο στην πολύκροτη υπόθεση του σκανδάλου των «στημένων» αγώνων μέσα σε τρία χρόνια άλλαξαν τρεις ανακριτές! Μάλιστα παραγράφηκαν λόγω τις καθυστέρησης αδικήματα του 2008 και εντός του έτους παραγράφονται και τα πλημμελήματα του 2009, την ώρα που ο αρμόδιος αντιεισαγγελέας Εφετών Αθηνών Παναγιώτης Πούλιος επιφορτίζεται με νέες δικογραφίες εκτός ποδοσφαίρου. Στην ίδια θέση βρίσκονται και οι δύο πρώην αθλητικοί εισαγγελείς Αριστείδης Κορέας και Χάρης Λακαφώσης στους οποίους ανατίθενται νέα αυξημένα καθήκοντα και δυσχεραίνουν το έργο ολοκλήρωσης των πλέον κρίσιμων ποδοσφαιρικών δικογραφιών των τελευταίων ετών».
Είπατε τίποτε; Έχετε να προσθέσετε μήπως κάτι, το οποίο θα μπορούσε να διαφοροποιήσει έστω και απειροελάχιστα την πεποίθηση ότι αυτή η «συμμορία», ήταν και θα παραμείνει στο απυρόβλητο, όσο υπάρχει η εξόφθαλμη έλλειψη βούλησης της Πολιτείας, όπως επίσης και το ασυγχώρητο έλλειμα τόλμης αλλά και στρατηγικής από τα μόνιμα θύματα; Από τους συλλόγους δηλαδή που καταληστεύονται επί μονίμου βάσεως παραχωρώντας εθελόδουλα τα όποια έννομα δικαιώματά τους και τις ελπίδες τους, σε ένα άριστα οργανωμένο γκαγκστερικό σύστημα βαθμοθηρίας; (Βρέξει χιονίσει, καλώς ή κακώς πάντα να κερδίζει ο ίδιος). Ο οποίος συνεχίζει να γιγαντώνεται εκτρεφόμενος και ανατροφοδοτούμενος σταθερά από εύνοιες και σκάνδαλα; Η Πολιτεία λοιπόν μέχρι σήμερα χέρι-χέρι με τους άβουλους και «υποταγμένους» του χώρου, έχουν από κοινού την ευθύνη για την αποσύνθεση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η μεν πρώτη συγκαλύπτει ανομίες και εγκληματικές συμπεριφορές, ενώ οι άλλοι απαθείς, δουλοπρεπείς και μοιρολάτρες δέχονται τα πάντα αναφωνώντας κάπου κάπου και το «σφάξε με αγά μου ν΄ αγιάσω». Για να μη «χαθούμε» και πάλι μέσα σε χιλιογραμμένες αλήθειες και αναλωθούμε σε αρές και κατάρες προς την ίδια κατεύθυνση (Πολιτείας, «υποταγμένων» και εγκληματικής οργάνωσης) και με αφορμή τα όσα συγκλονιστικά διέρρευσαν για το οργίλο ξέσπασμα του Σκωτσέζου αρχιδιαιτητή που αφορά το «στήσιμο» της Τρίπολης με τον Σπάθα, μπαίνουμε κατευθείαν στο θέμα- και μάλιστα ηθικό- που προκύπτει. Και το οποίο αφορά την παραμονή στην ΕΠΟ του Γιώργου Σαρρή, του Μπριάκου, του Γκιρτζίκη στην ΚΕΔ και του ανεκδιήγητου Σπάθα με το τακίμι του από τα Καμίνια (τον επόπτη δηλαδή που υπήρξε και σοφέρ του αρχιπαραγκάρχη πατέρα του) στην ελληνική διαιτησία. Κάπου όλοι σας θα πληροφορηθήκατε τι τους «είπε» όλους, ο αρχιδιαιτητής. Μέσες- άκρες; Ότι αυτό που «είδε», ήταν ότι χειρότερο μπορούσε να φανταστεί σε έναν αγώνα. Δεν το έχει ξαναζήσει όσο «υπάρχει» και «κινείται» στον χώρο της διαιτησίας. Ούτε λίγο, ούτε πολύ είπε κατάμουτρα στο Σπάθα ότι είναι «γελοίος» χαρακτηρίζοντας εξωφρενική τη δεύτερη κίτρινη κάρτα και την αποβολή του Μάσα. Ήταν μια ανεκδιήγητη και απίστευτη συμπεριφορά. Στον Πειραιώτη επόπτη, ο οποίος έβλεπε ή δεν έβλεπε κατά περίσταση καταλόγισε θρασύτητα και προκλητικότατα με σκοπό να βοηθήσει τον Ολυμπιακό. Και όταν ο κύριος Κοντίζας προσπάθησε να δικαιολογηθεί και να υποστηρίξει ότι δεν είχε καλή «επαφή» με τον αγώνα λόγω της ρίψης αντικειμένων, γέλασε ειρωνικά και του απάντησε: «Τότε γιατί δε διακόψατε τον αγώνα;». Ο Σκοτσέζος λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει τι βιώνουμε και τι ανεχόμαστε (άσχετα αν το καταγγέλλουμε) χρόνια ολόκληρα. Το ερωτηματικό που προκύπτει συγκεκριμένα είναι ,εάν μετά το ξεμπρόστιασμα και το ξεφτιλίκι της ΕΠΟ και της ΚΕΔ μπορούν να μείνουν έστω και μία ώρα στη θέση τους, ο Σαρρής, ο οποίος σημειωτέον βαρύνεται και με την τεράστια ευθύνη της γελοιοποίησης και της αποσύνθεσης της Εθνικής ομάδας, ο… αρχιμάγειρας της διαιτησίας Μπριάκος που «έστησε» το τρίδυμο του πραξικοπήματος και ο Ξανθιώτης Γκιρτζίκης.
Ο τελευταίος βέβαια, είτε φύγει, είτε μείνει είναι το ίδιο, αφού ο ρόλος του ήταν διακοσμητικός.
Αν ρωτήσετε την κοινή γνώμη συγκεκριμένα γι΄ αυτό ακριβώς το θέμα θα σας απαντούσε ότι θα έπρεπε να είχαν εξαφανισθεί όλοι από «χθες». Τώρα αν θα έχουμε εξελίξεις, είτε γνωστά επικοινωνιακά τρικ και της συνηθισμένες συγκαλύψεις δεν το γνωρίζουμε. Αν η Πολιτεία αλλάξει συμπεριφορά; Και σε αυτό δεν είμαστε σίγουροι. Όπως επίσης δεν είμαστε και αισιόδοξοι όταν βλέπουμε συλλόγους υγιείς, εύρωστους, και ισχυρούς όπως είναι ο ΠΑΟΚ να διαχειρίζονται λάιτ τόσο σημαντικά γεγονότα με υποβαθμισμένες αντιδράσεις και εκπροσωπήσεις στα θεσμικά όργανα. Όσο για τον γραφικό και θρασύτατο Σάββα Θεοδωρίδη που προσπάθησε να εμπλέξει-λόγω κόμπλεξ- τον ΠΑΟΚ σε ότι αφορά τις υποθέσεις του αφεντικού του καιρός είναι να συνέλθει γιατί κάποια στιγμή μπορεί να του καταλογιστεί ηθική αυτουργία που προφανώς του χαρίστηκε μετά την «επίθεση» που εξαπέλυσε κατά του Κωσταντινέα στη Ξάνθη. Αντιλαμβάνεται τι εννοούμε. Γιατί ασφαλώς δε θα ξέχασε τι συνέβη αργότερα.
