Η απόκτηση του Βαγγέλη Πλατέλλα «γεμίζει» ακόμη περισσότερα τα άκρα του Αρη, καθώς δεν αποχώρησε κάποιος ποδοσφαιριστές και έτσι ο Δημήτρης Σπανός έχει στα χέρια του έξι λύσεις για δύο θέσεις. Εξι ποδοσφαιριστές οι οποίοι του βάζουν πολλά… ερωτήματα για να τα απαντήσει, καθώς μπορεί να σχεδιάσει και να εφαρμόσει διάφορα σχήματα στην επίθεση, ανάλογα με το τι ζητάει από τον ομάδα του και σαφώς ανάλογα με τις συνθήκες που θα συναντήσει στα επίσημα παιχνίδια.
Στα μέχρι τώρα φιλικά του Αρη (έξι στον αριθμό) είδαμε τον Σπανό να μοιράζει τον χρόνο συμμετοχής στα εξτρέμ του χρησιμοποιώντας εναλλάξ τα συγκεκριμένα «δίδυμα» αριστερά και δεξιά στην επίθεση: Μπαργκάν-Ντούνης, Κάσσος-Πασσάς, ενώ με την επιστροφή τού Μιλούνοβιτς στα πλάνα του προστέθηκε ακόμη ένα «όπλο». Κόντρα στον Απόλλωνα Λάρισας βέβαια ο Σέρβος χρησιμοποιήθηκε -στο β’ ημίχρονο- πίσω από τον επιθετικό. Η προσθήκη του Πλατέλλα αλλάζει πλέον κάποια δεδομένα. Καταρχήν, από τον 28άχρονο υπάρχει η απαίτηση να δώσει ρυθμό και φαντασία στο παιχνίδι της ομάδας. Εχει την ποιότητα και τα τεχνικά χαρακτηριστικά για να το κάνει.
Το απέδειξε και στο παρελθόν, όταν στην ίδια κατηγορία, φορώντας τη φανέλα της ΑΕΚ, ήταν εκ των κεντρικών πυλώνων της Ενωσης. Μοίραζε αλλά και έβαλε γκολ. Κατά δεύτερον και από τη στιγμή που υπάρχει υπεροπλία στα άκρα της επίθεσης ο Πλατέλλας μπορεί να φανεί (πολύ) χρήσιμος παίζοντας και ως επιθετικό χαφ, δίνοντας φρεσκάδα και κάνοντας τον Αρη πιο επικίνδυνο έξω από το αντίπαλο «κουτί». Ο Στεφάνοβιτς, το βασικό -προς το παρόν- δεκάρι της ομάδας, προσπαθεί να το κάνει αλλά χωρίς επιτυχία. Δεν ανταποκρίνεται μέχρι στιγμής στο ρόλο του, με αποτέλεσμα ο Αρης απέναντι σε μαζικές άμυνες (βλ. Τρίκαλα, Απόλλων Λάρισας) να βγάζει δημιουργικές αδυναμίες. Δεν έχει το εύκολο γκολ, πατάει με δυσκολία στην αντίπαλη περιοχή και ως εκ τούτου δημιουργεί ευκαιρίες με το… σταγονόμετρο. Η παρουσία του Βαγγέλη Πλατέλλα μπορεί να δώσει λύσεις, αρκεί ο παίκτης να προσαρμοστεί το συντομότερα στα θέλω του προπονητή και να αποκτήσει ρυθμό.
Το θετικό, για τον Σπανό και τον παίκτη, είναι ότι υπάρχει ο χρόνος. Τόσο για να βρει ο παίκτης πατήματα, όσο και για να πειραματιστεί μαζί του ο κόουτς και αναλόγως να τον χωρέσει στα πλάνα του.