Υπάρχει άραγε φράση που να αποτυπώνει πιο… ανάγλυφα αυτό που πιστεύουν και επιθυμούν οι Ελληνες φίλαθλοι για την εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου: Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς»!
Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα άφησε τον θρόνο του 2004, «ξέχασε» και τις μετέπειτα επιτυχίες και έγινε μέσα σε λίγους μήνες ο «περίγελως» των προκριματικών του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος της Γαλλίας. Αυτό που ζήσαμε την τελευταία διετία με την «επίσημη αγαπημένη» του ποδοσφαίρου εύκολα παρομοιάζεται με τον χειρότερο εφιάλτη. Δεν είναι μόνο ο αποκλεισμός από τα τελικά του Euro. Αλλωστε, ιστορικά η χώρα μας έχει μόλις τέσσερις συμμετοχές σε δεκαπέντε διοργανώσεις.
Είναι περισσότερο η εικόνα μιας γηρασμένης αγωνιστικά και εντελώς «άδειας» ομάδας, χωρίς ποδοσφαιρικό εγωισμό και κίνητρο. Πώς να ξεχαστούν οι δύο ατιμωτικές ήττες από τα Νησιά Φερόε (στις 14 Νοεμβρίου με 0-1 και στις 13 Ιουνίου με 2-1) και η τελευταία θέση σε έναν όμιλο με ομάδες όπως η Βόρεια Ιρλανδία, η Ρουμανία, η Ουγγαρία, η Φινλανδία και τα συμπαθητικά νησιά του αρχιπελάγους της Δανίας; Και στο «ταμείο», μία μόλις νίκη, την τελευταία και αδιάφορη αγωνιστική, απέναντι στην Ουγγαρία κι αυτή με… ψυχοβγαλτικό τρόπο (4-3).
Ολα αυτά βέβαια ανήκουν στο παρελθόν και όλοι μας θέλουμε να τα ξεχάσουμε. Τα ηνία της εθνικής από τον Οκτώβριο ανήκουν στον Μίχαελ Σκίμπε. Επιλογή στην «κατεύθυνση» του γερμανικού μοντέλου, αν και η αρχική σκέψη όλων ήταν ότι ο 51χρονος τεχνικός δεν είχε ούτε την προσωπικότητα ούτε το βιογραφικό των Ρεχάγκελ ή Σάντος. Μακάρι φυσικά να αποδειχθεί το αντίθετο...
Ζητούμενο; Η περιβόητη ανανέωση και η επανάκτηση της δίψας για διάκριση. Αυτής της «μαγείας» που υπήρχε στην Πορτογαλία, διατηρήθηκε ζωντανή και στις επόμενες διοργανώσεις, αλλά χάθηκε ξαφνικά, διότι ως γνωστόν δύσκολα χτίζεις, αλλά εύκολα γκρεμίζεις. Μπορεί να γίνει μια τόσο μεγάλη αποτυχία ΕΥΚΑΙΡΙΑ για χτίσιμο κάτι νέου, πιο δυνατού; Μπορεί, αρκεί να καταλάβεις τα λάθη σου και να πάρεις σκληρές αποφάσεις.
Οι παίκτες υπάρχουν. Είναι (σχεδόν) οι ίδιοι που πέρασαν στους «16 του Μουντιάλ, συν βέβαια το «νέο αίμα» που μπορεί να προστεθεί.. Όλοι αυτοί πρέπει να ξαναγίνουν ΟΜΑΔΑ. Να αγαπηθούν στα αποδυτήρια, να γίνουν παρέα, να μην τους νοιάζει μόνο το συμφέρον ή η μεταγραφή. Το «ταξίδι» για το Μουντιάλ της Ρωσίας ξεκινά και αν αυτή η ομάδα «θυμηθεί» το dna της είναι βέβαιο ότι θα μας ξανακάνει υπερήφανους.
