Η τελική έκβαση της προημιτελικής αναμέτρησης μεταξύ Ολλανδίας και Κόστα Ρίκα, ανασκάλεψε το κατακάθι της πίκρας που άφησε μέσα μου, όπως και σε πολλούς άλλους, ο άδοξος αποκλεισμός της Ελλάδας από την πλέον ανεπτυγμένη (με τα γνωστά νεοφιλελευθερικά στάνταρ του οικονομικού όρου ανεπτυγμένος) χώρα της Λατινικής Αμερικής.
Ο Κέιλορ Νάβας είχε δηλώσει αμέσως μετά το παιχνίδι με την Εθνική μας, αφού προηγουμένως είχε δώσει μόνος του την πρόκριση της Κόστα Ρίκα. «Ηταν μια τρομερή στιγμή και είμαστε ευγνώμονες στο Θεό που μας βοήθησε να ζήσουμε αυτή την εμπειρία και αυτό το όνειρο για τη χώρα μας. Για αυτό θα πρέπει να είμαστε πολύ υπερήφανοι και χαρούμενοι». Τότε ήξερε τι έλεγε, αν και διαφωνώ κάθετα με την εμπλοκή του Θεού στις δικές μωροφιλοδοξίες και δη ποδοσφαιρικές. Χθες λοιπόν, παραλίγο να «χάριζε» στην πατρίδα του ακόμη μια πρόκριση , αφού ήταν και πάλι «απίθανος».
Σταμάτησε με αρκετές επεμβάσεις τους «Oranje», οι οποίοι είχαν και 3 δοκάρια, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον Μπολάνιος να «χρίσει» ήρωα και τον Σίλεσεν που στο 117΄, απόκρουσε εντελώς απροσδόκητα σουτ του Κοσταρικανού. Ατυχώς όμως αυτή τη φορά ο Θεός απέστρεψε το πρόσωπο από τους φανατικούς Ρωμαιοκοθολοκούς Κοσταρικανούς και το έστρεψε στη μεριά των κατ έξη Ουγενότων Ολλανδών ( μια ακόμη ένδειξη της…Θεϊκής ανεξιθρησκίας, τρομάρα μας) . Στο παιχνίδι συνέβη σχεδόν αυτό που συνέβη και με την Ελλάδα, γεγονός που αποδεικνύει πόσο άδικα η χώρα μας αποκλείστηκε από την Κόστα Ρίκα. Αν και ξύνω πληγές τολμώ να πω, πως οι διεθνείς μας έχασαν το εισιτήριο των προημιτελικών στην διάρκεια του παιχνιδιού (κανονική και παράταση) ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΕΝΑΛΤΙ.
Διότι κατά την διεξαγωγή του αγώνα ο Νάβας έβγαζε τα άντερα του. Το ότι έπιασε ένα πέναλτι (που κανονικά έπρεπε να επαναληφθεί, μιας και κινήθηκε ολοφάνερα πριν σουτάρει ο Γκέκας), αφού προηγουμένως είχε πνίξει τρία, δικαιώνει την άποψη μου, η οποία όμως για όνομα του Θεού, δεν αναιρεί και την αξία του Κέιλορ. Στο παιχνίδι με την Ολλανδία και πάλι έκανε σωστά τη δουλειά του , όμως στα πέναλτι κάποιος άλλος τερματοφύλακας του έκλεψε τη δόξα, αφού αυτή την φορά δεν κατάφερε να αποκρούσει ούτε ένα. Ο Τιμ Κρουλ που μπήκε μόλις στο 120' και μόνο για την διαδικασία των έντεκα μέτρων (η επιλογή του Φαν Χάαλ δεν ήταν έμπνευση, αλλά η απόδειξη ενός κόουτς που γνωρίζει τις «ειδικές» ικανότητες των παικτών του), καθώς ο πορτιέρε της Νιούκαστλ έπιασε δύο εκτελέσεις , ενώ έπεσε σωστά και στις πέντε. Εν πάση περιπτώσει το Μουντιάλ οδεύει προς το τέλος του (να ησυχάσουμε κι εμείς επιτέλους).
Ένα Μουντιάλ χωρίς ανατροπές, με συγκεκριμένα ευθύς εξ αρχής φαβορί, αλλά με αρκετά εγκληματικά διαιτητικά σφάλματα και «άτυχες» στιγμές, κατά κάποιους χαζοχαρούμενους της ΝΕΡΙΤ, όπως αυτή του Νειμάρ από τον Χουάν Σούνιγα, οποίος έπρεπε να αποβληθεί παρ αυτά και όχι μόνο.