Ήταν μια κίνηση από πλευράς του υπεύθυνου του ποδοσφαιρικού τμήματος του ΠΑΟΚ και ως εκ τούτου και του κατ’ εξοχήν αρμόδιου του μεταγραφικού σχεδιασμού, η οποία αιφνιδίασε τόσο τον κόσμο, όσο και τους «ειδικούς» του χώρου που έβλεπαν στο πρόσωπο του χαρισματικού νεαρού ένα χειμαρρώδες ταλέντο υψηλών προδιαγραφών με πιθανή εντυπωσιακή εξέλιξη.
Ο Γκάρι Ροντρίγκες είχε δώσει από νωρίς τα διαπιστευτήριά του και μάλιστα με ασφαλείς εγγυήσεις. Και οι πιο άσχετοι είχαν αντιληφθεί πως διέθετε τέτοια προσόντα που θα μπορούσαν σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, με σωστή καθοδήγηση και με τη δική του αντίστοιχη προσπάθεια βελτίωσης, να τον «ολοκληρώσουν» ποδοσφαιρικά και να του δώσουν την ευκαιρία και το δικαίωμα να συμπεριληφθεί στην ευρωπαϊκή μεταγραφική λίστα.
Οι φίλοι του ΠΑΟΚ βλέποντας την πορεία του και αναγνωρίζοντας το μεγάλο ταλέντο και τις προοπτικές της εξέλιξής του, υπέθεταν και έλεγαν πως αν ο «μικρός» μείνει 2-3 χρόνια στην Τούμπα θα πιάσει «γερά λεφτά» σαν μεταγραφή. Ήταν δικαιολογημένη λοιπόν η έκπληξή τους όταν πληροφορήθηκαν πως μεθοδευόταν η πώλησή του. Χαρακτηριστικά έλεγαν «πως είναι δυνατόν πριν ακόμη φορέσει τη φανέλα της ομάδας μας να αποτελέσει αντικείμενο μεταγραφικής συναλλαγής».
Στην περίπτωση λοιπόν του Γκάρι βρέθηκε ένα τιμ μανατζαραίων και έστησε στο άψε-σβήσε το μηχανισμό της μετακίνησής του στην Τουρκία. Στις πρώτες αντιδράσεις που σημειώθηκαν για την ασύμβατη και αναιτιολόγητη αυτή ποδοσφαιρική ενέργεια, επιστρατεύτηκε σαν δικαιολογία το ποσό της μετακίνησης αλλά και η γνωστή καραμέλα που σερβίρεται πάντοτε όταν πωλείται ή απομακρύνεται κάποιος παίκτης, χωρίς να υπάρχουν αντίστοιχες σοβαρές αιτιολογήσεις. Ότι τάχα μου δήθεν πίεζε και ο ίδιος για να φύγει.
Αυτό το τελευταίο βέβαια οι ανόητοι δεν ήταν σε θέση να αντιληφθούν ότι έθιγε πρώτα τους ίδιους γιατί δεν ήταν ικανοί να τους πείσουν να παραμείνουν σε έναν σύλλογο τεράστιων οικονομικών δυνατοτήτων, με ηγέτη έναν επενδυτή που δε διστάζει και μπορεί να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη του για να αποκτήσει η ομάδα του ό,τι καλύτερο διαθέτει η ευρωπαϊκή αγορά (Νομπόα, Νάτχο, Περέιρα, Λούκας κ.α.π., χαρακτηριστικά παραδείγματα). Ο Γκάρι λοιπόν «σπρώχτηκε» στην κυριολεξία σε αυτή τη μεταγραφή. Την οποία εμείς από την πρώτη στιγμή την είχαμε χαρακτηρίσει άκαιρη, περίεργη και έργο μιας μεθοδευμένης και ιδανικής συνεργασίας μανατζαραίων. Στην καταγγελτική κριτική μας ο «αντίλογος» ήταν απλά μια προσπάθεια συγκάλυψης και τίποτε περισσότερο. Μια προσπάθεια που ενίοτε συνοδευόταν και από επικριτικά σχόλια για τις πρώτες μέτριες εμφανίσεις του Γκάρι στη Γαλατά.
Πριν ακόμη ο νεαρός παίκτης προσαρμοστεί στο νέο του περιβάλλον. Δεν ξέρω βέβαια πώς αισθάνονται σήμερα οι μονίμως συγκαλύπτοντες τον υπεύθυνο του ανύπαρκτου και ασύμβατου ποδοσφαιρικά μεταγραφικού σχεδιασμού, όταν διαβάζουν πως η Γουέστ Χαμ έκανε πρόταση στη Γαλατά προσφέροντας 7 εκατομμύρια για την απόκτηση του Ροντρίγκεζ. Πρόταση η οποία απορρίφθηκε από τους Τούρκους που αντιπρότειναν τα 10 εκατομμύρια. Ποσό που όπως όλα δείχνουν θα το παζαρέψουν οι Εγγλέζοι γιατί θέλουν οπωσδήποτε να αποκτήσουν τον νεαρό και ταλαντούχο πρώην παίκτη του ΠΑΟΚ. Το ότι χάνονται κάποια εκατομμύρια που θα μπορούσε να εισπράξει ο ΠΑΟΚ αν ο ίδιος διαχειριζόταν σωστά τον Ροντρίγκεζ κρατώντας τον στο ρόστερ του για όσο χρόνο θα βοηθούσε στην ολοκλήρωσή του και θα έπιανε υψηλή τιμή, μάλλον δεν τους ενδιαφέρει. Μερικοί βέβαια από αυτούς παρηγορούνται σήμερα από το γεγονός ότι ο Δικέφαλος θα εισπράξει ένα ποσό από τη μεταπώλησή του. Δεν ασχολούνται βέβαια με την ουσία. Και η ουσία είναι το σκεπτικό με το οποίο ενεργούν οι συγκεκριμένοι υπεύθυνου στο σύλλογο.
Εδώ θα μου πείτε δεν ενοχλήθηκαν από το τεράστιο σκάνδαλο Μπρκιτς και θα νοιαστούν για μια υπόθεση που στο κάτω-κάτω έφερε και λεφτά στο ταμείο του ΠΑΟΚ; Εδώ όμως είναι και το γελοίο του πράγματος, γιατί ενώ αυτοί οι τύποι θέλουν να μας πείσουν ότι προστατεύουν την επένδυση του Ιβάν και φέρνουν κάποια λεφτά στο ταμείο, από την άλλη κουβαλάνε παλτά και ημίπαλτα, τα οποία χρυσοπληρώνει ο Σαββίδης με κορυφαία περίπτωση το μέγα σκάνδαλο Μπρκιτς. Η απόσταση λοιπόν ανάμεσα στην περίπτωση Ροντρίγκεζ και την αντίστοιχη του Μπρκιτς μπορεί να είναι μικρή, αλλά είναι αρκετή για να δώσει απαντήσεις σε πολλά ερωτηματικά που αιωρούνται ακόμη στο ποδοσφαιρικό τμήμα του Δικέφαλου.
ΥΓ: Το τι «σημαίνει» Τούμπα για τους ΠΑΟΚτσήδες νομίζω ότι το βρήκα στον επίλογο του κειμένου του προχθεσινού σημειώματος του Θάνου Μπούζα που είχε τον τίτλο «Τούμπα το δικό μου όνειρο». Διαβάστε το: «Τέτοιες χιλιάδες μνήμες άγνωστων οπαδών συνθέτουν μια συνείδηση, μια ψυχή. Την ψυχή του γηπέδου της Τούμπας. Την ψυχή των τσιμέντων. Αυτή η ψυχή θα χαθεί; Θα μείνει ανάμνηση ως κάτι που έφυγε; Που πέθανε; Όχι! Εξαρτάται από όλους μας να διατηρήσουμε αυτό το πνεύμα και να το μεταλαμπαδεύσουμε στο νέο γήπεδο. Η ψυχή της Τούμπας δεν θα χαθεί. Ο Σαββίδης θέλει να φτιάξει ένα μουσείο. Εκεί δεν θα μπουν οι τίτλοι. Εκεί θα είναι το σημείο συνένωσης της παλιάς με τη Νέα Τούμπα όπου ο ΠΑΟΚτσής μπαίνοντας μέσα θα νομίζει ότι μπαίνει στο σπίτι του».
