Λοιπόν, για να βάλουμε τα πράγματα σε μία τάξη. Τούτο δε, επειδή τα οδηγούν σε αταξία! Αιτία; Έτσι συμφέρει – βλέπετε – όλους αυτούς οι οποίοι είναι (ή θα ήθελαν να είναι) κόντρα στον ΠΑΟΚ στα «μέτωπα» των «μαχών» για τον «θρόνο» του ελληνικού ποδοσφαίρου…
Ήταν πολύ (ιδιαίτερα μετά το 45ο) καλύτερος ο ΠΑΟΚ του Παναιτωλικού στο Αγρίνιο; Ήταν. Ένα το κρατούμενο.
Έχασε περισσότερες ευκαιρίες (ιδιαίτερα μετά το 45ο) καλύτερος ο ΠΑΟΚ του Παναιτωλικού στο Αγρίνιο; Έχασε. Δύο τα κρατούμενα.
Έπαιζε για νίκη ο ΠΑΟΚ κι ισοπαλία ο Παναιτωλικός; Φουλ επίθεση ο μεν και φουλ άμυνα, ο δε; Τρία τα κρατούμενα.
Ήταν ή δεν ήταν χέρι στη φάση του 66ου με το χέρι του Ενέα Μιχάι; Ήταν. Το έδωσε ο Δημήτρης Θάνος; Όχι. Ακούσατε «κιχ»; Όχι. Τέσσερα τα κρατούμενα.
Ήταν ή δεν ήταν ανατροπή από τον Ενέα Μιχάι στη φάση του 87ου; Ήταν. Την έδωσε ο Δημήτρης Θάνος; Ναι. Ακούσατε «κιχ». Πάταγο έκαναν. Πέντε τα κρατούμενα.
Κι οι τρεις από τον πάγκο του ΠΑΟΚ οι οποίοι αποβλήθηκαν, τρελάθηκαν και διαμαρτυρήθηκαν; Έξι τα κρατούμενα…
Ε, πόσα κρατούμενα θέλει ένας νοήμον φίλαθλος, για να αντιληφθεί την επική προσπάθεια όλων για την επιβολή αταξίας σε ό,τι αφορά την πορεία του ΠΑΟΚ;
Το «διπλό» στο Αγρίνιο ήθελε guts – που λένε και στο χωριό μας – κι ο ΠΑΟΚ τα είχε. Το έλεγε η ψυχούλα του στο Β΄ ημίχρονο. Στο Α΄; Μάλλον άψυχος, ήταν. Με μία ή δυο τελικές όλες οι φιλοξενούμενοι. Με δύο ή τρεις οι γηπεδούχοι. Στο Β΄ όμως, όταν διόρθωσε λάθη του ο Ραζβάν Λουτσέσκου ο ΠΑΟΚ κατέθεσε δύναμη και πάθος.
Δε λέμε πως καθήλωσε με την μπάλα την οποία έπαιξε. Λέμε απλά, πως είχε τα guts για να πάρει αυτό το «διπλό» σε μία πολύ δύσκολη έδρα. Στο ποδόσφαιρο καλή μπάλα δίχως guts δεν εγγυώνται νίκη. Guts με μέτρια μπάλα εγγυώνται…
Η αλήθεια είναι πως οι απουσίες Γκόικο Τσίμιροτ και Δημήτρη Πέλκα «χάλασαν» τον ΠΑΟΚ. Φυσικά, το λέμε και το εννοούμε, κι ουδείς (και) στον ΠΑΟΚ είναι αναντικατάστατος. Μέχρι να βρεθούν αντικαταστάτες, ο ΠΑΟΚ πρέπει να μη «χαλιέται». Παίκτες και προπονητές του ΠΑΟΚ άργησαν κάπου 45 λεπτά να βρουν βηματισμό. Κι εδώ ακριβώς ο Ρουμάνος προπονητής οφείλει, να φροντίσει ώστε να μη χαθεί πάλι, ο βηματισμός. Τον βρήκαν μετά από 45 λεπτά. Χρειάστηκε βέβαια, η συγκλονιστική παρέμβαση του Αλέξανδρου Πασχαλάκη, για το «μηδέν» στο παθητικό του ΠΑΟΚ. Κι αυτός πάντως, στο παιγνίδι είναι!
Η νίκη κόντρα στον Παναιτωλικό είναι πολλών κανταριών σπουδαιότητας. Και βαθμολογικής και προγραμματικής και αγωνιστικής και ψυχολογικής και σπουδαιότητας υπέρβασης σε ό,τι αφορά τα κορυφαία επιτεύγματα (ρεκόρ) στην ιστορία του ΠΑΟΚ.
Ο ΠΑΟΚ στο Αγρίνιο ως ομάδα έσπασε το μπλόκο στο γήπεδο, έσπασε και το μπλόκο στην κερκίδα. Ξεπέρασε το εμπόδιο του Παναιτωλικού και της διαιτησίας, ξεπέρασε και το μένος του συστήματος, να μην υπάρξει ψυχή ζώσα φίλου του ΠΑΟΚ στην κερκίδα. Το σπάσιμο αυτών των μπλόκων (με υποδειγματική διαγωγή το δεύτερο) κατέστησε τον ΠΑΟΚ… φόβητρο!
Ως εκ τούτου οργίασε, οργιάζει και θα οργιάσει η παραπληροφόρηση κι ο αποπροσανατολισμός. Ο ΠΑΟΚ ακόμη και με μέτριες αποδόσεις φοβίζει. Είναι τα guts του αυτά, τα οποία φοβίζουν.
Έτσι παρακαλούμε θερμά τους φίλους του «δικέφαλου» να βλέπουν, μόνον με τα δικά τους μάτια. Να ακούν με τα δικά τους αυτιά. Να σκέφτονται με το δικό τους μυαλό. Να κρίνουν με το δικό τους ζύγι. Να μην παρασύρονται! Να αγνοούν. Να το πράττουν επειδή έτσι ΔΕΝ συμφέρει όλους οι οποίοι είναι απέναντι στον ΠΑΟΚ στα «μέτωπα» των «μαχών» για τον «θρόνο» του ελληνικού ποδοσφαίρου…
