Πριν ακόμη περάσουν 24 ώρες από το διοικητικό συμβούλιο της Super League, βγήκαν στον «αέρα» οι ενστάσεις τον μικρομεσαίων ομάδων οι οποίες αντιδρούν στο θέμα της αναδιανομής των εσόδων.
Η αλήθεια είναι ότι οι ιδιοκτήτες δεν αποφάσισαν να αλλάξει το μοντέλο του Πρωταθλήματος γιατί είχαν κίνητρο την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου και τη βελτίωση του θεάματος. Ετούτα, έχω την αίσθηση ότι λίγο τους συγκινούν. Εκείνο που τους «καίει» είναι μόνο το πόσα εκατομμύρια ευρώ θα εισπράξουν από την τηλεόραση. Και εάν αυτά θα μπορούσαν να τα πάρουν χωρίς καν να κατέβουν οι ομάδες στο γήπεδο θα έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Λογικό είναι να έχουν απαιτήσεις για τα έσοδα, αλλά θα πρέπει να αγωνιούν και για το προϊόν που προσφέρουν. Αυτή είναι όμως η κουλτούρα των περισσοτέρων ιδιοκτητών, οπότε έτσι πορεύονται.
Οι μικρομεσαίοι καλά κάνουν και απαιτούν περισσότερα έσοδα από αυτά που εισπράττει η Super League, αλλά εκτιμώ ότι και πάλι δεν διορθώνεται η κατάσταση. Πέντε πάνω πέντε κάτω κανείς δε σώζεται. Το θέμα είναι να πετύχει η Λίγκα να αυξήσει θεαματικά τα έσοδα της.
Οι ιδιοκτήτες λοιπόν, «καίγονται» για την τσέπη τους και δεν βάζουν στο τραπέζι προτάσεις που να αφορούν, τουλάχιστον και τη δεύτερη επαγγελματική κατηγορία. Οπότε εάν κάποιος, τώρα που ωρίμασαν οι συνθήκες, θα πρέπει να δημιουργήσει το πλαίσιο όλου του εγχώριου ποδοσφαίρου, αυτή είναι η ΕΠΟ. Η οποία θα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να χαράξει ένα πολυεπίπεδο πλάνο με βαθύ ορίζοντα και με δικλείδες που θα υποχρεώνουν όλες τις ομάδες να το ασπαστούν.
Μόνο έτσι θα δημιουργηθούν συνθήκες ανάπτυξης του ποδοσφαίρου, θα εκλείψουν οι ομάδες δορυφόροι, θα ισχυροποιηθούν εκείνες που προβιβάζονται στη Super League, θα ελαχιστοποιηθεί η διαφθορά και θα δημιουργηθούν συνθήκες υγειούς συναγωνισμού.
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα λοιπόν για τους ιδιοκτήτες των ομάδων. Βεβαίως το ερώτημα είναι εάν πραγματικά θέλουν την αναδόμηση του ποδοσφαίρου ή εάν τους συμφέρει να τριγυρνούν όπως οι ρακοσυλλέκτες μέσα στα χαλάσματα.