Ποιος να το ‘λεγε στους φίλους του Αρη ότι η ομάδα τους θα στεκόταν όρθια στην Τούμπα, έχοντας φτάσει στην ισοφάριση στο 85’ και θα τους έμενε αίσθημα απογοήτευσης... Αυτό είναι, όμως, το ποδόσφαιρο...
Ο Αρης παρατάχθηκε όπως ακριβώς έπρεπε στην Τούμπα, με συγκέντρωση, πάθος και προσήλωση στο αγωνιστικό του πλάνο. Εκλεισε χώρους στον άξονα με το αδιάκοπο τρέξιμο του Σιώπη και δεν επέτρεψε στον ΠΑΟΚ να κάνει το γνωστό του παιχνίδι, μεταφέροντας με ταχύτητα την μπάλα από τη μια πτέρυγα στην άλλη. Ορθωσε ανάστημα και όταν πια κατάλαβε πως δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, ήταν η ομάδα που έψαχνε με υπομονή, δημιούργησε, αλλά και έχασε τις περισσότερες καλές ευκαιρίες στο πρώτο μέρος.
Οδηγήθηκε, όμως, στα αποδυτήρια πίσω στο σκορ από μια καταπληκτική έμπνευση του Βιεϊρίνια, που δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στον Κουέστα. Κάπου εκεί, με τον Αρη να μην καταφέρνει γι’ ακόμη μια φορά φέτος να εκμεταλλευτεί το καλό του ημίχρονο σε ντέρμπι, θα περίμενε κανείς πως η πλάστιγγα θα γείρει υπέρ του ΠΑΟΚ. Εκεί ακριβώς έγκειται η μεγαλύτερη «νίκη» του Παντελίδη και των παικτών του.
Δεν εγκατέλειψαν την προσπάθεια, δεν πανικοβλήθηκαν από το γκολ που δέχθηκαν σε καίριο σημείο σε ένα ντέρμπι κι επέμειναν να αγωνίζονται βάσει πλάνου. Υπομονή στην κυκλοφορία, προσπάθεια να βγουν μόνοι στους κενούς χώρους οι δύο εξτρέμ (σ.σ. δεν βρέθηκαν σε καλή μέρα), αλλά, ταυτόχρονα, απόλυτη συγκέντρωση στο αμυντικό transition, όπου είναι γνωστό πως ο ΠΑΟΚ μπορεί να σε «σκοτώσει».
Και είναι κάποιες φορές, που το ίδιο το ποδόσφαιρο σε δικαιώνει. Αρκούσε (ακόμη μια) αριστοτεχνική εκτέλεση φάουλ από τον Ματίγια, ώστε ο Αρης, όπως συνέβη απέναντι σε Λαμία και Πανιώνιο να βρει γκολ. Ενα γκολ, το οποίο χρωστούσε η μοίρα στον -κατά την ταπεινή εκτίμηση του γράφοντος- κορυφαίου ποδοσφαιριστή του Αρη στη φετινή χρονιά, τον Φραν Βέλεθ.
Για το τέλος, ιδιαίτερη μνεία αξίζει και στον προπονητή του Αρη, ο οποίος έχει ακούσει πολλά τη φετινή χρονιά, ειδικά από τη στιγμή που έκανε το «λάθος» να διαδεχθεί τον Πάκο Ερέρα στην τεχνική ηγεσία μιας «προβληματικής» ομάδας. Δεν είναι μόνο το εξαιρετικό στήσιμο της ομάδας σε ακόμη ένα παιχνίδι, είναι, κυρίως, το γεγονός ότι έχει πετύχει ολική μετάγγιση προσωπικότητας σε ένα γκρουπ ποδοσφαιριστών που αλλιώς ξεκίνησε και με εντελώς διαφορετικό τρόπο «μαθαίνει» σιγά-σιγά να παίζει...
