Η κοινωνία πέρασε ένα χρονικό δίπολο που την ανατάραξε συθέμελα με κίνδυνο ακόμη και να τη γκρεμίσει. Και αυτό διότι το κοινωνικό οικοδόμημα την περασμένη πενταετία είχε υποστεί σημαντικές ζημιές από αλλεπάλληλες σεισμικές οικονομικές δονήσεις. Με το κλείσιμο των τραπεζών και το πάγωμα της πραγματικής οικονομίας είναι δεδομένο ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από το τελικό χτύπημα.
Ένα χτύπημα που μπορεί να δοθεί από τους σκληροπυρηνικούς ευρωπαίους ή και από εμάς τους ίδιους αν δεν καταφέρουμε σε χρόνο αστραπιαίο να καταλήξουμε σε μια συμφωνία. Κατά συνέπεια είναι σχεδόν αδύνατο τουλάχιστον έως και το φθινόπωρο να πλησιάσουμε έστω την προ δυο μηνών κατάσταση.
Για μας το συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση θυσίασε ένα χρόνο ανάπτυξη και είσπραξη μέτρων που ήδη έχουν γίνει για να κερδίσει πολύ περισσότερα τα επόμενα χρόνια. Ας ελπίσουμε να το πετύχει διότι αλλιώς πρέπει να βγει μια καινούργια λέξη που η σημασία της να είναι πολύ μεγαλύτερη από την καταστροφή!!
Μια δεύτερη εύλογη συνέπεια είναι ότι θα πληγεί άμεσα οτιδήποτε έχει σχέση με τον επαγγελματικό ή ερασιτεχνικό αθλητισμό. Για τον ερασιτεχνικό είναι κάτι παραπάνω βέβαιο ότι τα τμήματα που διατηρεί ο κάθε φορέας θα λιγοστέψουν αφού χρήματα δε θα υπάρχουν πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Εκτός κι αν συνδράμουν οι ίδιοι αθλητές ή οι γονείς τους, πράγμα σχεδόν αδύνατο με τα σημερινά ή ακόμη και βραχυπρόθεσμα οικονομικά δεδομένα. Για παράδειγμα το κολύμπι το χάντμπολ ή και τα επαγγελματικά τμήματα του βόλεϊ και του μπάσκετ του ΠΑΟΚ πως θα διατηρηθούν αν απωλέσουν σημαντικά έσοδα από τους χορηγούς, τις διαφημίσεις και τα εισιτήρια.
Σε άλλους συλλόγους τόσο της πόλης μας όσο και της χώρας γενικότερα τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα διότι «πίσω» από τα τμήματα δεν υπάρχει ένας δυνατός ερασιτέχνης ούτε ένας μεγαλομέτοχος ΠΑΕ όπως ο Ιβάν Σαββίδης που δίνει ένα σεβαστό ποσό και το οποίο θα συνεχίσει να δίνεται στον ερασιτέχνη. Όταν όμως τα 500-600 χιλιάδες ευρώ πρέπει να συμπληρωθούν με αρκετά ακόμη για να συντηρηθούν τα τμήματα τότε αντιλαμβάνεται κανείς τι γίνεται σε άλλες ομάδες όπου ούτε αυτό το αρχικό και μεγάλο ποσό δεν υφίσταται.
Ακόμη σε μια τέτοια κατάσταση όπου ο καθένας δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει είναι σχεδόν αδύνατον ο φίλαθλος να πάει να αγοράσει κάποιο εισιτήριο διαρκείας. Μόνο εταιρίες οι άνθρωποι που έχουν κατά κάποιο τρόπο χρήματα θα το κάνουν αλλά θα είναι λίγοι. Για τον ΠΑΟΚ αυτό σημαίνει ακόμη μια οικονομική ζημιά για τον κ. Σαββίδη. Μια ζημιά που για την οποία δεν ευθύνεται ο ίδιος και φυσικά πρέπει να καλύψει. Ήδη είχαμε και άλλες όχι με ιδιαίτερη επίπτωση κινήσεις οι οποίες όμως έχουν τη σημασία τους. Πολλοί παίκτες του Δικεφάλου ζήτησαν να παίρνουν τους μισθούς τους ή ακόμη και μέρος του συμβολαίου τους σε μετρητά ενώ κάποιοι έχουν ή ανοίγουν λογαριασμούς στο εξωτερικό για να έχουν μεγαλύτερη ευελιξία στις πληρωμές τους.
Από την άλλη πλευρά και με δεδομένο ότι ο Σαββίδης έχει σχεδόν όλα του τα κεφάλαια στο εξωτερικό δεν πλήττεται οικονομικά όπως όλοι μας. Ίσα- ίσα που μπορεί να επενδύσει πιο εύκολα στην Ελλάδα. Αλλά εμάς δε μας νοιάζει τόσο ο Σαββίδης όσο ο φίλαθλος που δεν θα μπορεί ούτε στο γήπεδο να πάει για να μπορέσει να ξεφύγει έστω για λίγο από αυτόν τον οικονομικό εφιάλτη. Ας ελπίσουμε ότι όλα αυτά θα τελειώσουν και θα προσπαθήσουμε να επανέλθουμε στους ρυθμούς μας.