Αφελείς αποδείχθηκαν για ακόμη μια φορά αρκετοί που πίστεψαν ότι υπήρχε περίπτωση η «νέα τάξη πραγμάτων» να «ξεπατώσει» το βαθύρριζο «κακό».
Ότι δηλαδή θα είχε τη δύναμη, τις αντοχές, αλλά προφανώς και τις βοήθειες που θα χρειαζόταν για να σφραγίσει βόθρους, να διαλύσει εγκληματικές οργανώσεις και γενικά για να εξυγιάνει την δύσοσμη και μολυσμένη ποδοσφαιρική μας χωματερή.
Αρκετές φορές από αυτή εδώ τη στήλη διαπιστώνοντας τον κίνδυνο του επηρεασμού της κοινής γνώμης από τις πρώτες σωστές ομολογουμένως παρεμβάσεις -ιδιαίτερα στο χώρο της διαιτησίας- είχαμε προειδοποιήσει ότι το ανάλογο «μούδιασμα» και ο «φόβος» που έδειξαν σαν πρώτη αντίδραση οι επί δεκαετίες δυνάστες και παντός είδους λαμόγια που λυμαίνονται τον χώρο, δεν ήταν παρά μία έξυπνης συγχρόνως και υποκριτική κίνηση.
Ήθελαν απλά τον χρόνο που θα τους επέτρεπε να μετρήσουν τις δυνατότητες και τις αντοχές των επερχομένων εξυγιαντών και στη συνέχεια με τις δικές τους εκτιμήσεις να μεθοδεύσουν και την δική τους πορεία και συμπεριφορά. Δυστυχώς δικαιώθηκαν, αφού πολύ σύντομα διαπίστωσαν πως η «νέα τάξη» δεν ήταν σε θέση όχι απλά να εκπληρώσει τα όσα ευαγγελιζόταν, αλλά ούτε να τους ενοχλήσει. Με σαθρή δομή και νέους υποψήφιους χαλίφηδες παράλληλα με την καλοστημένη ξένη επιτροπεία από τον ασυναγώνιστο σκηνοθέτη (Τεό) έμοιαζε παντελώς αδύναμη.
Σιγά-σιγά και με την πάροδο του χρόνοι, οι δυνάμεις του σκότους εγκαταλείποντας τη μεθοδευμένη επιφυλακτικότητά τους βγήκαν μπροστά και στο προσκήνιο επαναδραστηριοποιώντας με μεγάλη άνεση όλους τους μηχανισμούς της ανομίας τους. Οι καινούργιοι δεν είχαν ούτε την διαίσθηση ούτε και την πρόνοια να αντιληφθούν μέσα από τις πρώτες εμπειρίες κάποια μηνύματα, τα οποία έδειχναν πως μπορεί να απουσίαζαν οι κραυγαλέες -αλά Σπάθα- περιπτώσεις, αλλά τα νέα «κρούσματα» σε άλλο φυσικά επίπεδο (ιδιαίτερα των εποπτών) και πάλι έδειχναν πως κάτι σάπιο εξακολουθούσε να υπάρχει και στη νέα «σοδειά».
Ετσι, άφησαν το πράγμα να ξεχειλώσει και στο νέο Πρωτάθλημα από τα πρώτα τέσσερα παιχνίδια και έντρομη η φίλαθλη κοινή γνώμη να διαπιστώνει την εφιαλτική επανάληψη ενός βρώμικου διαιτητικού παρελθόντος, βλέποντας συγχρόνως το βροντερό παρών της γνωστής… θρυλικής παράγκας. Οι ξένοι επίτροποι επικεντρώνοντας την προσοχή τους μόνο στα ντέρμπι ασφαλώς και στον παχυλό μισθό τους, άφησαν όλα τα υπόλοιπα να τα διαχειρίζεται… ο Θωμάς με το παραμάγαζό του, την ΚΕΔ. Σαφέστατα σήμερα έχουμε ένα σκληρό ανταγωνισμό στη διεκδίκηση της εύνοιας, ανάμεσα σε δύο χαλίφηδες. Για την ώρα, περισσότερο κερδισμένος είναι ο παλιός και λιγότερο ο νέος. Όχι βέβαια ότι κι αυτός δεν είχε κάποιες μικρές αβάντες.
Με δυο λόγια και για να μη σας κουράζουμε σήμερα βλέπουμε στην κορυφή μια ομάδα που βάσει των εμφανίσεων και της απόδοσής της θα έπρεπε να βρίσκεται κάτω από τη μέση της βαθμολογίας. Και στα τέσσερα παιχνίδια πήρε βαθμούς από επόπτες και διαιτητές. Ότι αυτή η ομάδα είναι ο Ολυμπιακός, θα λέγαμε ότι απλά επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές, όπως το αναφέρουμε στον τίτλο μας. Ότι δηλαδή επέστρεψε και μάλιστα δριμύτερη η παράγκα και επιπρόσθετα ότι οι εξυγιαντές σιγά-σιγά προσαρμόζονται στο ρόλο της γλάστρας. Αυτό βέβαια είχε γίνει αντιληπτό ακόμη κι από την περίπτωση του Κομίνη και το άγριο κυνηγητό που υφίσταται ο μισητός και επικίνδυνος ΠΑΟΚ.
ΥΓ: Η περίπτωση Ουάρντα απαιτεί λεπτούς και έξυπνους χειρισμούς. Αυτή είναι η δική μας άποψη.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (26/9)