Όπως κάθε φίλος του ποδοσφαίρου σε όλο τον κόσμο, παρακολούθησα κι εγώ από τα μεσάνυχτα της Τετάρτης και μετά, όσα γράφτηκαν, ειπώθηκαν, σχολιάστηκαν για την επική ανατροπή της Μπαρτσελόνα κόντρα στην Παρί.
Διάβασα με ενδιαφέρον ότι οι Γάλλοι ούτε… ματωμένα πρωτοσέλιδα έβγαλαν για την πολύ κακή διαιτησία της ομάδας τους, ούτε ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με την παράμετρο της αδικίας που υπήρξε σε βάρος της Παρί. Οφείλω να πω ότι δεν με ξάφνιασε καθόλου η στάση τους. Άλλη παιδεία, άλλη κουλτούρα, άλλη προσέγγιση του ποδοσφαίρου. Στην Κεντρική, την Δυτική και τη Βόρεια Ευρώπη, κατά κύριο λόγο, δεν ψάχνουν πώς θα φορτώσουν αλλού τις ευθύνες μιας αποτυχίας, ακόμη κι αν υπάρχουν. Τις αναλαμβάνουν οι ίδιοι…
Κανείς, λοιπόν, από αυτούς που θα είχαν κάθε λόγο να επικαλεστούν την διαιτησία, δεν το έκανε. Κανείς δεν τόλμησε να μεταθέσει την συζήτηση και να χαλάσει το μύθο. Κανείς δεν διανοήθηκε ότι μπορεί μετά από αυτό που έγινε στην Βαρκελώνη, να μιλάει για οτιδήποτε άλλο εκτός από τη μαγεία του ποδοσφαίρου και το μήνυμα που έστειλε η Μπαρτσελόνα σε όλο τον κόσμο, ότι τίποτε δεν είναι αδύνατο, τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο.
Ξέρουν να το… πουλάνε το προϊόν οι άνθρωποι. Και οι νικητές και οι ηττημένοι. Διότι ξέρουν ότι μπορεί προχθές να ήταν η Μπαρτσελόνα, αύριο θα είναι η Παρί, ή οποιαδήποτε από τις μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες, που θα βάλει ένα λιθαράκι, ή έναν… ογκόλιθο προκειμένου ακόμη περισσότεροι να αγαπήσουν αυτό το σπορ και να γεμίζουν τα γήπεδα.
Σε αντίθεση μ’ αυτούς, εμείς, εδώ στην Ελλάδα, εξακολουθούμε να λειτουργούμε υποκριτικά. Εκτός των άλλων, διάβαζα, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κυρίως, τα αποθεωτικά σχόλια Ελλήνων οπαδών της Μπαρτσελόνα.
Η συντριπτική πλειοψηφία, δεν έλεγε κουβέντα για την διαιτησία. Ο γνωστός… κουτοπόνηρος Ελληνας. Ο οποίος, αν έπαιζε ΠΑΟ-ΑΕΚ (ή ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός, ή Ολυμπιακός-ΠΑΟ) κέρδιζε στο πρώτο παιχνίδι ο ΠΑΟ 4-0 και στη ρεβάνς έχανε 6-1 με μια διαιτησία σαν κι αυτή του Ντενίζ Αϊτεκίν, θα τον περνούσε γενεές δεκατέσσερις τον «εγκληματία», δεν θα αναγνώριζε ποτέ την ανωτερότητα του αντιπάλου του και οι εφημερίδες που πρόσκεινται στο «θύμα» θα κατακεραύνωναν τον «εκτελεστή» και «το σύστημα της ΟΥΕΦΑ».
Αυτά ακριβώς θα γινόταν εδώ, στα καθ’ ημάς. Μην έχετε καμία αμφιβολία και μην ξεγελιέστε από όσους –Ελληνες- στέκονται στη μαγεία του ποδοσφαίρου όταν η διαιτητική εύνοια είναι υπέρ της ομάδας τους και στην «διεφθαρμένη ΟΥΕΦΑ» όταν οι αποφάσεις των διαιτητών είναι εναντίον της…
Ευτυχώς, δεν συμβαίνουν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Διότι εκεί αγαπάνε το ποδόσφαιρο, όχι την νίκη. Γι' αυτό και το προστατεύουν...
