Αφήνω σκόπιμα και σήμερα τον ίδιο τίτλο που είχε το χθεσινό άρθρο, γιατί το μήνυμά του ισχύει ακόμη περισσότερο μετά το χθεσινό 1-1 στη Λάρισα. Εγραφα χθες ότι είναι υποτιμητικό για τον ΠΑΟΚ το να συζητάμε αν, με αντίπαλο τη Λάρισα, που είναι άνω – κάτω, κατορθώσει να πετύχει την πρώτη εκτός έδρας νίκη του στο Πρωτάθλημα, αλλά, ταυτόχρονα, είναι και λογικό. Γιατί η ομάδα βρίσκεται ακόμη υπό «κατασκευή», αλλά και γιατί προηγήθηκαν οι δύο ισοπαλίες στη Λιβαδειά και τη Ριζούπολη.
Εγραφα επίσης χθες: «Αν δούμε σήμερα έναν ΠΑΟΚ, όπως τον φαντάζονται οι οπαδοί του με το ρόστερ που πλέον διαθέτει, έναν ΠΑΟΚ, δηλαδή, που θα παίξει καλό ποδόσφαιρο, δεν θα δυσκολευτεί να πάρει τους τρεις βαθμούς. Αν όχι, θα γίνει ένα ακόμη ντέρμπι με αποτέλεσμα που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, εκτός κι αν ποντάρει στο.... 1-Χ-2». Δυστυχώς για τον ΠΑΟΚ, το κακό τρίτωσε. Αποδείχτηκε ότι τίποτε δεν είναι αυτονόητο. Οτι καμία νίκη του ΠΑΟΚ δεν είναι δεδομένη, όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος. Και δεν είναι τίποτε δεδομένο, διότι η ομάδα δεν μπορεί ακόμη να παίξει καλό ποδόσφαιρο.
Ο ΠΑΟΚ ήταν και χθες κακός, ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο. Στο πρώτο, υπήρχαν οι δύο ευκαιρίες του Βιειρίνια, υπήρχε το ωραίο γκολ του Μάτος μετά την εξαιρετική πάσα του Βιειρίνια, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο δεν υπήρχε απολύτως τίποτε από άποψη αγωνιστικής συμπεριφοράς των περισσότερων, αν όχι όλων, των παικτών του ΠΑΟΚ, οι οποίοι, μάλιστα, δεν βοηθήθηκαν καθόλου από τον προπονητή τους. Ο Λουτσέσκου ζητά κυρίως να μη δέχεται η ομάδα γκολ, αλλά πρέπει να καταλάβει ότι, ως προπονητής του ΠΑΟΚ, πρέπει να βρει τρόπους ώστε η ομάδα να πετυχαίνει γκολ για να μπορεί να κερδίζει όταν δεν δέχεται...
Το πιο δυσάρεστο απ’ όλα είναι ότι κύλησε άλλη μία εβδομάδα από το προηγούμενο παιχνίδι με τον ΠΑΣ Γιάννινα, αλλά η εικόνα του ΠΑΟΚ δεν βελτιώθηκε καθόλου. Η χθεσινή εμφάνιση ήταν, λίγο-πολύ, όμοια με τις εμφανίσεις στη Λιβαδειά και τη Ριζούπολη. Και στα τρία αυτά παιχνίδια ο ΠΑΟΚ δεν δικαιολόγησε καθόλου τη θεωρητική αξία που έχουν πολλοί παίκτες του. Και, βέβαια, με τέτοιες εμφανίσεις, κανέναν δεν μπορεί να πείσει ότι έχει τα φόντα να κατακτήσει το Πρωτάθλημα αν οι ανταγωνιστές δεν αποδειχθούν χειρότεροί του.
Μετά και από όσα είδαμε χθες, μια νέα υπενθύμιση είναι αυτονόητη: Την επαναλαμβάνω και αυτήν όπως ακριβώς τη διατύπωσα χθες: Η πίστωση χρόνου του ενάμιση μήνα, που ζήτησε δημοσίως ο Λουτσέσκου, σιγά – σιγά εκπνέει. Και ο ΠΑΟΚ πρέπει σύντομα να βελτιωθεί, γιατί πλησιάζουν και αγώνες που θα είναι πιο δύσκολοι από τους «βατούς» που είχε φέρει η κλήρωση στο ξεκίνημα του Πρωταθλήματος...
Σαδιστικά εχθρική η διαιτησία, αλλά να μη βολευτούν έτσι...
Ο διαιτητής Κατσικογιάννης ήταν απαράδεκτος. Δεν καταλόγισε το πέναλτι που έγινε στον Μάτος μπροστά στα μάτια του και με σαδιστικό ύφος έβγαλε την κόκκινη κάρτα στον Κουλούρη για ένα εσκεμμένο παράπτωμα, πάνω στη φάση, που θα μπορούσε κάλλιστα να τιμωρηθεί με κίτρινη. Ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε, παρά την κακή απόδοση, να κερδίσει, αν δεν έβρισε απέναντί του τον Κατσικογιάννη και θα είχε προσθέσει άλλους τρεις βαθμούς στο ενεργητικό του. Ωστόσο, η αδικία που υπέστη από τον Κατσικογιάννη δεν πρέπει να κρύψει τις αδυναμίες της ομάδας. Ούτε ο Λουτσέσκου, ούτε οι παίκτες πρέπει να βολευτούν με τη δικαιολογία της εχθρικής διαιτησίας. Προτιμότερο είναι να κάνουν σημαία αυτό που είπε ο ευθαρσώς ο Δημήτρης ο Πέλκας στην κάμερα της Νova, λίγο μετά τη λήξη του αγώνα: «Πρέπει να μάθουμε να κερδίζουμε». Και για να μάθεις να κερδίζεις (και όχι απλά να προσπαθείς να μη χάνεις) πρέπει να παίζεις μπάλα...
