Της Παναγιάς αύριο κι οι απανταχού Πόντιοι (επώνυμοι κι ανώνυμοι) και όχι μόνο, θα βρεθούν στην Παναγία Σουμελά για να τιμήσουν την κοίμηση της Θεοτόκου.
Κάποιοι του Ηρακλή, όπως ο Κώστας Ιωακειμίδης, ίσως κι άλλοι δεν γνωρίζω, θα παραβρεθούν εκεί κι ίσως ν΄ ανάψουν μια λαμπάδα στο μπόι τους, όποιο και να
΄χουν, εκλιπαρώντας την για ένα θαύμα. Οπως καταλαβαίνετε φίλοι μου, κι ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, μόνο ένα θαύμα, όχι θα σώσει τον
ποδοσφαιρικό Ηρακλή, αλλά τουλάχιστον φέτος, κάπου, σε οποιοδήποτε Πρωτάθλημα να δηλώνει την παρουσία του κι ας λένε αρκετοί «δεν βαριέσαι», μια
χρονιά είναι αυτή, του χρόνου να ‘μαστε γεροί θα τα βολέψουμε. Μη σκεπτόμενοι βέβαια πως κανείς, μήτε Τύπος, μήτε site, ούτε ραδιόφωνα θ΄ ασχολούνται μαζί του.
Ούτε και η τηλεόραση φυσικά. Ο Ηρακλής δυστυχώς υπομένει μια μαρτυρική ανάβαση, ελπίζοντας ότι φτάνοντας εκεί, θα αντικρίσει ορίζοντες χωρίς σύννεφα, όχι
στο βάθος μα κάπου κοντά του. Σπρώχνουν μια χούφτα μέσω του Facebook, παίρνοντας το μέρος του «ξενιτεμένου».
Οι πολλοί είναι υπέρ μιας όποιας λύσης κι άλλοι της δικαίωσης, λες κι αυτή είναι καρπούζι που το βρίσκεις ό,τι ώρα θέλεις στο
μποστάνι. Σε γενικότερο πλαίσιο είναι και ορισμένοι που θέλουν δήθεν να συνδράμουν. Υπάρχουν, όμως, διαφορές στον τρόπο που βάζει το χεράκι του ο
καθένας που σπεύδει σε βοήθεια. Ο ένας νομίζει ότι βοηθά, με το να σπρώχνει εκ των… όπισθεν, χωρίς να βλέπει και φυσικά να αντιλαμβάνεται τι γίνεται μπροστά του,
ώστε αν στο δρόμο βρεθεί κάποια κοτρόνα, η ομάδα να την παρακάμψει.
Ο άλλος πάλι προπορεύεται με τα χέρια απλωμένα και κάθε λίγο και λιγάκι βάζει τις φωνές. «Προσέχετε, εμπόδιο μπροστά». Αραγε ποιος βοηθά περισσότερο; Αυτός που
σπρώχνει τυφλά στους ώμους ή ο άλλος με τ΄ απλωμένα τα χέρια, τα μάτια δεκατέσσερα και τη φωνή στεντόρεια; Το να κρύβονται λόγια παίδες εν ονόματι μιας
επιβαλλόμενη εσωτερικής ηρεμίας, όταν στα πέριξ γίνεται το έλα να δεις, κακό προκύπτει και όχι καλό. Οταν η υπενθύμιση ασκείται από αγάπη, ενδιαφέρον και
αγωνία, δεν θεωρείται υπόδειξη, αλλά συμβολή. Ουδείς σοφός και κανένας υπεράνω.
Διαβάζω λοιπόν για συσκέψεις επί συσκέψεων εκείνων που ασχολούνται πλέον με την ανυπαρξία λύσεων ουσιαστικά, μα άσπρο καπνό από πουθενά. Συνάμα έχεις τον
Τομ να κυκλοφορεί επιστολές προς το «ποίμνιο» του ως άλλος Απόστολος Παύλος, μα μόνο προς τους Θεσσαλονικείς, προσδοκώντας ανάσταση νεκρών (χαμένους
χρηματοδότες Ηρακλειδείς, όπως και γαλάζιους ομογενείς ανά τον κόσμο όλο) και μια «εκκλησία» φυσικά όπου θα έρθει μετά βαΐων και κλάδων να κηρύξει την έλευση
του μεσσία , του εαυτού του δηλαδή, ενώπιον χιλιάδων οπαδών του. «Το μυαλό σου και μια λίρα» θα έλεγε ο απελπισμένος μα προσγειωμένος φίλαθλος, όπως και στον
καθένα που προτείνει «να δώσουμε εμείς τα 200 χιλ. στον Μπέο» από τη στιγμή που βρακί στον κώλο να βάλει δεν έχει.. Για τούτο, όσοι πιστοί προσέλθετε υμνήστε και
δοξολογείστε μήπως και η Θεοτόκος, πέραν των πολλών αυριανών επικλήσεων που θα δεχτεί για θαύματα να γιατρέψει και τον βαριά άρρωστο Ηρακλή. Αμήν.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (14/8)
