Ο Ενρίκε, ο Βαρέλα, ο Κομίνης και το γυαλί που δε μπορεί να κολλήσει

Το γυαλί έσπασε και δύσκολα θα ξανακολλήσει. Οι σχέσεις των δύο δικεφάλων έπαψαν να είναι πλέον αγαστές. Κάτι ο τελικός του 2017, κάτι ο Κομίνης που «τίναξε» στον αέρα ένα ολόκληρο πρωτάθλημα και πλέον τα ντέρμπι ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ είναι παιχνίδια επίδειξης δύναμης και επιβεβαίωσης της ανωτερότητας του ενός έναντι του άλλου. Πώς φτάσαμε όμως εδώ;

Αφήσαμε τη «ζούγκλα» και πιάσαμε τον Ενρίκε

Ο τελικός στο Βόλο επισκιάστηκε από σκηνές ωμής βίας. Μια γιορτή μετατράπηκε σε ζούγκλα και κινδύνεψαν ανθρώπινες ζωές. Ωστόσο, σοβαρή συζήτηση και αυτοκριτική για το τι έφταιξε δεν έγινε ούτε από πλευράς Πολιτείας, ούτε από την Αστυνομία και τους διοργανωτές, ούτε από τις δύο ΠΑΕ.

Οι μάχες σώμα με σώμα πάνω στην πεζογέφυρα πέρασαν σε δεύτερο πλάνο όταν στο 80΄της αναμέτρησης ο Πέδρο Ενρίκε έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα από θέση οφσάιτ. Έκτοτε ουδείς ασχολήθηκε με την «καφρίλα» και όλοι έπεσαν «να φάνε» τον ΠΑΟΚ και να χαρακτηρίσουν τον Ιβάν Σαββίδη ως τον νέο χαλίφη. Η ΑΕΚ ήταν η αδικημένη και ο Ιβάν ο κακός. Αυτό ήταν και το πρώτο ρήγμα.

Ο Κομίνης και το πιστόλι του Ιβάν

Το ημερολόγιο έγραφε 11 Μαρτίου 2018. Μια ημερομηνία που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό. Το σπουδαίο ντέρμπι μεταξύ του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ για την 25η αγωνιστική του πρωταθλήματος, το οποίο θα έκρινε σε μεγάλο βαθμό την έκβαση του τίτλου, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

Ο Φερνάντο Βαρέλα έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Μπάρκα αλλά ο Κομίνης αποφάσισε να επικυρώσει και μετά να ακυρώσει το γκολ. Απόφαση που έφερε την γκρίνια στην εξέδρα και ανάγκασε τον Ιβάν Σαββίδη να εισβάλλει στον αγωνιστικό χώρο σαν μαινόμενος ταύρος και με ένα πιστόλι στο πίσω μέρος του παντελονιού του. Η εικόνα αυτή υποθετικά τρομοκράτησε τους παίκτες της Ένωσης, οι οποίοι αρνήθηκαν να βγουν στο γήπεδο και ο Έλληνας ρέφερι διέκοψε οριστικά το παιχνίδι με υπαιτιότητα του Δικεφάλου.

Σίγουρα η εικόνα του μεγαλομετόχου των «ασπρόμαυρων» με το όπλο είναι κατακριτέα αλλά κάθε νοήμων νους ξέρει ότι εάν ήθελε να το χρησιμοποιήσει δε θα το έβγαζε μπροστά σε τόσες χιλιάδες κόσμου και με όλες τις κάμερες πάνω του. Το θετικό εκείνης της βραδιάς το stop του Αντελίνο Βιεϊρίνια στο «πάμε να φύγουμε» του Ιβάν. Η ομάδα προσπάθησε πολύ για να φτάσει στην κορυφή και μια ενδεχόμενη φυγή θα ήταν η καταδίκη της. Θα είχε αδικήσει τον εαυτό της.

Ο ΠΑΟΚ έμεινε με ένα μεγάλο γιατί και η ΑΕΚ αγκάλιασε το πρωτάθλημα στο τέλος της σεζόν. Κάπου εδώ το γυαλί ράγισε, άρχισε ένας «πόλεμος» σχολίων και ο χαρακτηρισμός «χάρτινη πρωταθλήτρια» συνοδεύε την Ένωση.

Ο τελικός του 2018: Μια ηθική δικαίωση του ΠΑΟΚ

Η μοίρα τα έφερε έτσι που οι δύο ομάδες βρέθηκαν ξανά αντιμέτωπες στο τελευταίο παιχνίδι της αγωνιστικής περιόδου. Ο τελικός κυπέλλου στο ΟΑΚΑ ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή αναμέτρηση. Ο ένας ήθελε να κάνει το νταμπλ και ο άλλος να αποδείξει ότι άξιζε και με το παραπάνω το πρωτάθλημα.

Το σύνολο του Ραζβάν Λουτσέσκου έμοιαζε πραγματικά ανίκητο. Είχε αυτοπεποίθηση, πείσμα, θέληση και πάθος και «καθάρισε» το παιχνίδι. Οι παίκτες του Δικεφάλου μπήκαν μέσα με το «μαχαίρι» στα δόντια, απέδειξαν ότι ήταν οι καλύτεροι και με μια όμορφη παράσταση έβγαλαν τον «ασπρόμαυρο» λαό και πάλι στους δρόμους παίρνοντας και οι ίδιοι μια ηθική ικανοποίηση.

Και κάπως έτσι το ρητό ρόδα είναι και γυρίζει, η ζωή ό,τι της δίνει σου χαρίζει επιβεβαιώνεται. Η ΑΕΚ μπορεί να επέστρεψε στους τίτλους μετά από πολλά χρόνια αλλά ο ΠΑΟΚ ήταν ο πραγματικός νικητής. Ο Δικέφαλος δυνάμωσε, έμαθε τους αντιπάλους του, δούλεψε και πλέον είναι έτοιμος όχι μόνο να φέρει το πρωτάθλημα στην Τούμπα μετά από 33 χρόνια αλλά να κάνει και το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του.