«Όταν έγινε η κλήρωση, ταξίδευα στην Βραζιλία, για να δω την σύζυγο και την κόρη μου. Μόλις άνοιξα το κινητό μου ήρθαν πολλά μηνύματα. Ήταν η γυναίκα μου και ο ατζέντης μου και μου έλεγαν, «είδες; θα παίξεις αντίπαλος με την Ρεν». Ήταν ένα περίεργο συναίσθημα. Η ημέρα της κλήρωσης ήταν όμορφη για εμένα και ανυπομονώ να παίξω απέναντι στη Ρεν».
Θα πανηγυρίσεις αν σκοράρεις απέναντι στη Ρεν;
«Όχι! Δεν μπορώ να πανηγυρίσω απέναντι στη Ρεν, πρέπει να σεβαστώ τους οπαδούς της. Είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω».
Θα μπορούσε να γράψεις βιβλίο για τα ποδοσφαιρικά σου ταξίδια, σωστά;
«Η καριέρα μου ακόμη δεν έχει τελειώσει (σ.σ. γέλια). Για να είμαι ειλικρινής, όταν τελείωσε ο δανεισμός μου στην Καραμπάγκ, περίμενα ότι θα παραμείνω στον ΠΑΟΚ. Η ομάδα όμως, είχε πολλούς ξένους και μπορούσε να δηλώσει μόνο πέντε στο πρωτάθλημα. Είχα επαφές με πολλές ομάδες, ακόμη και από δύο γαλλικούς συλλόγους, αλλά προτίμησα να αγωνιστώ στην Αστάνα, που συμμετέχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις».
Ποιες είναι οι καλύτερες αναμνήσεις σου από το ποδόσφαιρο;
«Άλλαξα πολύ ως παίκτης και ως άνθρωπος. Ο πιο σημαντικός σύλλογος για εμένα ήταν η Ρεν, που μου έδωσε την ευκαιρία να αποδείξω τις ικανότητες μου. Στον ΠΑΟΚ θα θυμάμαι πάντα το γκολ που πέτυχα και πήραμε το Κύπελλο Ελλάδος, από την Καραμπάγκ, θα θυμάμαι την συμμετοχή στο Champions League, ενώ δεν ξεχνάω και την Ζυρίχη, που μου έδωσε πρώτη την ευκαιρία να αγωνιστώ στην Ευρώπη».
