Δεν μπορείς να πεις ότι ο Ηρακλής χθες δεν προσπάθησε, ιδιαίτερα στο β ΄ημίχρονο. Οι γνωστές παθογένειες του όμως δεν του επέτρεψαν και πάλι να αποσπάσει έστω και ισοπαλία από τον κάπως καλύτερο του Παναιτωλικό. Ένα τεράστιο κενό της μεσαίας γραμμής μόλις στο 19΄έδωσε την ευκαιρία στον Χαντάκια να… χαντακώσει τους κυανόλευκους αφού πέρασε ολόκληρο το κέντρο ανενόχλητος πάσαρε στον Κλέσιο κι αυτός απλά σκόραρε.
Θα μου πείτε μα το ίδιο συνέβη και στον αγώνα με τον ΠΑΣ. Είναι αλήθεια. Όμως χθες η γρήγορη ισοφάριση δεν ήρθε, μιας και η τύχη τους έδωσε άλλη μια ευκαιρία, με το δοκάρι του Κούσα στο 35΄, αλλά την κλώτσησαν. Συγκεκριμένα σε συνεχόμενες φάσεις με τη λήξη του ημιχρόνου. Ο Πασάς στη μια δεν κατάφερε να πλασάρει τον Κυριακίδη και στη συνέχεια κεφαλιά του Περόνε βρήκε το δοκάρι του Παναιτωλικού.
Στην επανάληψη ο Παντελίδης άλλαξε το 3-5-2 σε 4-3-3, βάζοντας δύο χαφ που μπορούσαν να κυκλοφορήσουν την μπάλα (Λεοζόνιο, Αγγελόπουλο). Ο Ηρακλής πήρε μέτρα και κατοχή στο γήπεδο, έψαχνε την φάση για να απειλήσει με μια κλασική ευκαιρία, όταν ο Κυριακίδης έκανε την επέμβαση του αγώνα σε κεφαλιά του Κυριακίδη στο 83′. Εν κατακλείδι η λεπτομέρεια που έδωσε τη νίκη στον γηπεδούχο ήταν οι δυο τρείς ποιοτικοί παίκτες του ,η κακή μέρα της πλειονότητας των κυανόλευκων και τα τσάμπα γκολ που δέχθηκαν. Μάλιστα υπήρχαν στιγμές που ο Περόνε έμοιαζε σαν…. εξωγήινος εν μέσω των συμπαικτών του, ενώ βοήθησαν οι Λεοζίνιο και Αγγελόπουλος που ήρθαν από τον πάγκο. Άλλη μια ήττα λοιπόν, ίσως μη αναμενόμενη, αλλά όπως τα έφεραν οι περιστάσεις κατά μία έννοια η ζωή συνεχίζεται και οι κυανόλευκοι είναι καταδικασμένοι εκ των πραγμάτων να κυνηγούν την… ουρά τους, ελπίζοντας πως στο τέλος θα καταφέρουν να την… δαγκάσουν.
