Δεν είναι να πεις μια καλή κουβέντα. Ούτε βέβαια και να εφησυχάζεις με την υποσχόμενη από πλευράς ας πούμε της διοίκησης, για να μη αναφερόμαστε πυκνά-συχνά στον κυρ Σπύρο, δραστικότητα. Υποθέταμε πως χθες ο Μπουκουβάλας θα πήγαινε στη Μίκρα.
Και να τα ματς-μουτς και να στα γράδα της και η καρδιά του Νικόλα. Αντ΄ αυτού τα φιλιά κι οι αγκαλιές μετατέθηκαν, είπαν για αργότερα, αφού φυσικά ακολουθηθεί μια περίπλοκη διαδικασία, όπως έλεγαν, τόσο για να μπουν χρήματα στο λογαριασμό του παίκτη, όσο και για την περίπτωση της προσφυγής του. Παπαριές. Η αλήθεια είναι πως ο «έρανος» δεν απέδωσε και… η διοίκηση της ΠΑΕ, τρομάρα της, μάζεψε μόλις 15 χιλιάρικα, έτσι ο αρχηγός την κάνει. Όχι θα κάτσει να σκάσει με τους μαφιόζους που έμπλεξε. Τα υπόλοιπα θα τα διαβάσετε στο ρεπορτάζ κι έτσι δεν χρειάζεται μακρυγορία στο θέμα από πλευράς μου. Από πλευράς κυρ Σπύρου, όπως και πάλι ισχυριζόταν, περί αδυναμίας εισροής όλου του ποσού, όμως το ζήτημα βρίσκεται αλλού. Στην φανερή αδυναμία του ταμείου της ΠΑΕ. Δηλαδή ποιο ταμείο εδώ που τα λέμε, αφού εκεί οι αράχνες προχωρούν στην τέταρτη γενιά τεκνοποιίας και μάλλον το… κομπόδεμα της Ευγενίας «πάνιασε». Κι αν με ρωτήσετε περί των χρημάτων της μεταγραφής του Βέλλιου, δεν ξέρω καλύτερα να απευθυνθείτε σε καμιά καφετζού.
Πολλά λέγονται μεθ΄ επιφυλάξεως πάντα από… διπλανά περίπτερα πληροφορίων, οπότε καλό είναι να περνάτε και από αυτά, όπως επίσης αν συναντήσετε στη στράτα σας και κάποιον ξέμπαρκο βετεράνο συστήστε τον στην… ΠΑΕ για γενικό αρχηγό, γιατί δηλαδή οι μανατζαραίοι πιο έξυπνοι είναι; Όπως καταλάβατε φίλοι μου με τον κυρ Σπύρο δεν πρόκειται να πλήξετε ποτέ. Αν ζούσε σήμερα ο μεγάλος Τσιφόρος σίγουρα θα έγραφε και τρίτη συνέχεια στο περίφημο ευθυμογράφημά του «Τα παιδιά της πιάτσας». Την καλύτερη πιστεύω. Διότι σήμερα στο περιβάλλον του Ηρακλή, μα και στην Αθήνα, όπου και το λημέρι του μπος, κυκλοφορούν κάτι παιδιά, μα τι παιδιά. Τεφαρίκια σας λέω….