Η κατάνυξη της ημέρας - η Μεγάλη Παρασκευή είναι η ημέρα του απόλυτου πένθους για την Ορθοδοξία – δεν επιτρέπει γενικά, γλυκιές σκέψεις. Επιβάλλει μάλλον, πικρές η κορύφωση του Θείου Δράματος…
Ως εκ τούτου λοιπόν, καταγράφουμε ορισμένες τέτοιες. Σκέψεις οι οποίες δεν είναι κι οι πλέον, ευχάριστες. Σκεφτόμαστε λοιπόν, πόσο τελικά, είναι τυχερή – μέσα στην ατυχία της – η ΚΑΕ ΠΑΟΚ. Κι αναφερόμαστε στην παρουσία του Μπάνε Πρέλεβιτς στην διοικητική της ηγεσία. Δεν είναι φυσικά, πανάκεια. Είναι όμως, αιτία για ηρεμία και εύρυθμη λειτουργία. Και πόσο άτυχη - μέσα στην τύχη της ελέω Ιβάν Σαββίδη – είναι η ΠΑΕ!
Ο πρόεδρος της ΚΑΕ αποτέλεσε κι αποτελεί και θα αποτελεί τη σημαία του μπάσκετ του ΠΑΟΚ. Ήταν ο ηγέτης του στα πεδία μαχών στα οποία η ομάδα του τιμήθηκε και δοξάστηκε. Και καλά βέβαια, που αποτέλεσε κι αποτελεί; Θα αποτελεί και στο μέλλον, σημαία; Ναι, επειδή δεν διαφαίνεται (ούτε με κιάλια) στον ορίζοντα το «τιγράκι» το οποίο θα βαδίσει στον δρόμο του «τάιγκερ». Αν κι ο ίδιος εύχεται: «Μακάρι να διαφανεί και θα τρέξω να το προϋπαντήσω και να το χειροκροτήσω»!
Τέτοια σημαία λοιπόν, στο ποδόσφαιρο του ΠΑΟΚ δεν υπάρχει. Ηγέτης του «δικέφαλου» με την έννοια του αδιαφιλονίκητου δεν υφίσταται. Γι’ αυτό κι η ΠΑΕ στερείται ενός «τάιγκερ». Γι’ αυτό κι διίστανται οι συμπάθειες του κόσμου σε όσους βετεράνους ενεπλάκησαν στα διοικητικά της. Γι’ αυτό κι οι πικρές σκέψεις για την έλλειψη ενός εμβληματικού παίκτη – ανάλογης λάμψης του Μπάνε Πρέλεβιτς - - στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ.
Υπήρξαν στο ποδόσφαιρο του «δικέφαλου» κορυφαίες φυσιογνωμίες. Ξεχωριστές προσωπικότητες. Λαμπροί χαρακτήρες. Μπάνε Πρέλεβιτς δεν υπήρξε. Ουδείς εκ των επιφανών παικτών κατέστη σύνθημα. Ουδείς ενέπνευσε τόση και τέτοια πίστη στην ομάδα του. Ανέκαθεν καταγραφόταν στην Τούμπα ύψη μεγεθών παικτών της τάξης των Ιμαλαίων. Έβερεστ – ήτοι Μπάνε Πρέλεβιτς – δεν καταγραφόταν…
Κι εδώ όμως, οφείλουμε να εξηγηθούμε, για να μην παρεξηγηθούμε. Η αναφορά μας ΦΥΣΙΚΑ και δεν αφορά το «Πάνθεον» του ΠΑΟΚ την «χρυσή εποχή» του. Τότε δεν υπήρχαν Ιμαλάια. Έβερεστ υπήρχαν. Ελάτε όμως, που μήτε ένας εξ αυτών δεν εμπλεκόταν μέχρι πρότινος στην ΠΑΕ. Κι εάν κάποιοι εμπλέκονται; Δεν αξιοποιούνται ολικώς. Ξέρουν κι αυτοί που δεν αξιοποιούνται κι αυτοί που δεν τους αξιοποιούν. Με όλη μας την καλή διάθεση το λέμε κι αυτό.
Ακόμη, ακόμη η αναφορά μας ΦΥΣΙΚΑ και δεν αφορά την εποχή της κατάκτησης του Πρωταθλήματος του 1985. Υπήρχαν προσωπικότητες κύρους. Εκτυφλωτικής λάμψης και τότε. Μήπως εμπλέκονται κι αυτοί σήμερα στην ΠΑΕ; Δεν εμπλέκονται!
Τέλος πάντων. Δεν είναι το θέμα μας. Δεν είναι κι η δουλειά μας να συνιστούμε στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ πως και με ποιους θα λειτουργήσει καλύτερα. Είναι όμως, δικαίωμα μας να προκαλέσουμε την προσοχή της. Να την στρέψουμε στην ΚΑΕ. Και να ζητήσουμε, να μελετήσει το φαινόμενο Μπάνε Πρέλεβιτς. Όχι ως παίκτη αλλά ως παράγοντα.
Δεν είναι υποχρεωτικό ένας προσδοκώμενος «τάιγκερ» - κατά τις σκέψεις μας – της ΠΑΕ να είναι απαραιτήτως και διοικητικός ηγέτης της. Σημασία έχει η ενωτική παρουσία του να εμπνέει τους φίλους του «δικέφαλου». Και να αποπνέει ως παράγοντας με οποιοδήποτε ρόλο, την ίδια αύρα την οποία απέπνεε κι ως παίκτης!
Ο πρόεδρος της ΚΑΕ ΠΑΟΚ – βλέπετε – εκφράζει την ομόνοια. Ομόλογοι του αναλογικά, στην ΠΑΕ εξέφραζαν (ίσως κι ακόμη εκφράζουν) την διχόνοια. Αυτή είναι η διαφορά τους…
