Όταν προχωράς… ολοταχώς μπροστά, καλό είναι να κοιτάζεις και λίγο πίσω. Οι συγκρίσεις με το παρελθόν σου, σού επιτρέπουν να διαπιστώσεις τον βαθμό της προόδου σου και να ορίσεις και τον επόμενο στόχο σου.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει με τον ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου. Με την παρέα του Βιεϊρίνια και των άλλων παιδιών. Κι αναφέρω, όχι τυχαία, τον Πορτογάλο, γιατί ουσιαστικά αποτελεί τον συνδετικό κρίκο με τον προηγούμενο ΠΑΟΚ που αποτελούσε το σημείο αναφοράς στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας. Αυτόν του Φερνάντο Σάντος.
Όταν η ομάδα που είχε φτιάξει ο Πορτογάλος προόδευε εντός των συνόρων (επέλεξε να φύγει πριν την δει να το κάνει και έξω από αυτά), γράφαμε και λέγαμε, για τις επαγγελματικές νίκες του ΠΑΟΚ, τον “mecanico” που «κλείδωνε» με αριστοτεχνική συνταγή το μηδέν στην άμυνα και έβρισκε τον τρόπο για να έρθει το γκολ που χάριζε τις νίκες.
Αυτά… τότε. Τώρα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Το «Razvan’s way» είναι πολύ διαφορετικό. Πολύ πιο ελκυστικό. Ο ΠΑΟΚ δεν παίρνει απλά αποτέλεσμα, το κάνει με επιβλητικό τρόπο. Τόσο επιβλητικό που φέρνει 0-0 στη Μόσχα κόντρα στην Σπαρτάκ και μέσα στη χαρά τους, όλοι είναι και λίγο «σκασμένοι» που ο Δικέφαλος δεν έφυγε με το 0-2, 0-3 στις αποσκευές του από τη Ρωσία.
Προφανώς, παίζει ρόλο και η ποιότητα των παικτών. Η επένδυση του Ιβάν Σαββίδη είναι τεράστια, δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με την προσπάθεια που έκανε η παρέα των Ζαγοράκη-Βρύζα στηριζόμενη στην οικονομική στήριξη του απλού κόσμου.
Να, λοιπόν, που η σύγκριση των δύο εποχών βγάζει ένα ουσιαστικό συμπέρασμα: Όχι, δεν μειώνει τα όσα έκανε εκείνος ο ΠΑΟΚ, ίσα-ίσα. Αναδεικνύει, όμως, πώς η ισχύς του ομογενή επιχειρηματία έχει εκτοξεύσει την δυναμική που-δεδομένα-πάντα διέθετε ο ΠΑΟΚ αλλά δεν είχε τη δυνατότητα να την εμφανίσει σε όλες τις διαστάσεις της.
Αυτό, λοιπόν, που πιστώνεται στον Ρουμάνο τεχνικό είναι ότι κατάλαβε πολύ καλά και πολύ γρήγορα τι… μαγιά παικτών είχε στα χέρια του για να προχωρήσει την εξέλιξη αυτής της ομάδας. Είναι ο πρώτος που έχει αντιληφθεί πλήρως ότι οι δυνατότητες του υλικού που διαχειρίζεται είναι τεράστιες και ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα.
Το μυστικό για τον ΠΑΟΚ είναι ότι πλέον έχει βρεθεί η χημεία για να μεγαλώνουν μαζί η ομάδα και η επένδυση του Ιβάν Σαββίδη. Η μπάλα που παίζει αυτός ο ΠΑΟΚ «φτιάχνει» όχι μόνο τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, αλλά και την οικογένεια Σαββίδη. Και της δίνει το πειστήριο ότι πρέπει να συνεχίσει με την ίδια θέρμη την επένδυσή της στον Δικέφαλο.
Μία επένδυση που πλέον έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς (ο ΠΑΟΚ έβαλε πέντε εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία του από τη συμμετοχή στα πλέι οφ του Champions League και έχει μίνιμουμ άλλα επτά από το κακό σενάριο της παρουσίας στους ομίλους του Europa League). Με τον τρόπο που κινείται ο Σαββίδης (έχει ιδιαίτερη σημειολογική αξία ότι ο γιος του Γιώργος ανακοίνωσε την μεταγραφή του Βέρνμπλουμ λίγα λεπτά μετά το τελικό σφύριγμα στην «Ότκριτι Αρίνα»), οι οπαδοί του ΠΑΟΚ μπορούν να αισθάνονται βέβαιοι ότι 25-20 εκατομμύρια ευρώ που θα πέσουν από τον ουρανό της Τούμπας αν η ομάδα περάσει το εμπόδιο της Μπενφίκα, θα επενδυθούν εκ νέου για την εξέλιξή της.
Γι’ αυτό όλοι χαμογελούν κυρίως γι’ αυτά που έρχονται και όχι γι΄ αυτά που πέρασαν.
Υ.Γ. Μην ψάχνετε γιατί ο Πέλκας… κατάφερε να μην σκοράρει ένα γκολ έστω στα ματς με τη Σπαρτάκ, ενώ έκανε «πάρτι» στην κυριολεξία απέναντι σε μέσους και αμυντικούς της ομάδας της Μόσχας. Η εξήγηση είναι απλή: Κρατά τα γκολ για τα ματς με τη Μπενφίκα.
Αλλωστε οι πορτογαλικές ομάδες του είναι οικείες…
