Μου έλεγε ένα φιλαράκι πιστοποιημένος διαμεσολαβητής. «Ετσι και δεις να προτείνονται νεαροί παίκτες σε μια ομάδα απ ΄όλα τα μέρη της γης, πρέπει να περιμένεις πως κάποιος τον γνωστός παίκτης θα αποκτηθεί». Μετά το ναυάγιο(;) της μεταγραφής του Πίντο, άρχισαν οι προτάσεις προς τον Ηρακλή «πιτσιρικάδων» ακόμη κι από την μακρινή Κένυα. Χθες αποκτήθηκε ο Λάζαρ. Δεν γνωρίζω αν έχουν σχέση αυτά τα δυο, αλλά πάντως η πρώτη μεταγραφή μεγέθους, κατά κάποιο τρόπο, στον Ηρακλή είναι γεγονός. Καλοδεχούμενος αν και κάπως… σιτευμένος.
Όπως λέγεται τον ήθελε ο Παπαδόπουλος και αφού ο κόουτς τον λαχταρούσε τόσο, του έκανε το χατίρι. Συνάμα είχαμε και την ανανέωση του συμβολαίου του Πουρτουλίδη, όπως και την επέκταση του αντίστοιχου του Τσιλιανίδη. Και οι δυο κινήσεις ήταν ωφέλιμες, αφενός γιατί ο πρώτος όχι μόνο έχει να προσφέρει πολλά, αλλά και γιατί το δικαιούταν. Νομίζω επίσης πως ο Τσιλιανίδης μεγαλώνοντας και μαθαίνοντας θα εξελιχθεί σε παίκτη κλάσης, εάν και εφόσον βέβαια έχει τα μυαλά εκεί που πρέπει και δουλέψει περισσότερο. Αρχίζει λοιπόν ο Ηρακλής να γεμίζει.
Ο βασικός κορμός παραμένει και παράλληλα συμπληρώνεται με τις κατάλληλες προσθήκες, για τις οποίες αποκλειστική ευθύνη έχει ο Παπαδόπουλος, ελλείψει τεχνικού διευθυντή. Και όπως φαίνεται θα έχει μιας και δεν διακρίνεται στο μέλλον να αναλαμβάνει κάποιος ειδικός τον ρόλο του Μυροφορίδη κι αν υπάρξει κάποιος θα είναι από αυτούς που γυροφέρνουν τελευταίο το περιβάλλον του προέδρου.
Μεταξύ μας όμως. Περιμένω ακόμη να διαπιστώσω εκείνο του Σπύρου. Αυτό μωρέ το «δεν είδατε ακόμη τίποτα» Μιας και για τη διατήρηση του περσινού κορμού ήταν δεδομένη. Μήπως η αρχή έγινε με τον… αναστημένο Λάζαρ; Ποιος ξέρει.
