Υπάρχουν φορές όπου το ποδόσφαιρο γίνεται δίκαιο άθλημα. Μπορεί να σου στερήσει κάτι, αλλά εφόσον το αξίζεις, θα έρθει η στιγμή που θα σου το προσφέρει απλόχερα.
Πριν από μία εβδομάδα στα Γιάννινα, ο Άρης δεν άξιζε να φύγει με άδεια χέρια. Δεν ήταν καλύτερος του ΠΑΣ, δεν είχε δημιουργία, ανάπτυξη και εκτέλεση αλλά δεν υποκλίθηκε στην ανωτερότητα κανενός αντιπάλου. Χθες, απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης, είδε τους άγραφους νόμους του ποδοσφαίρου να του ανταποδίδουν. Ο Αρης δεν ήταν καλύτερος από τον Αστέρα, αλλά παρουσιάστηκε δυσλειτουργικός και αρκετά τσαπατσούλης. Εισέπραξε όμως τα οφέλη της απελπισμένης προσπάθειάς του για τη νίκη. Ο Αρης ήταν σαν τον ορειβάτη που ψάχνει εναγωνίως ένα εξόγκωμα για να διατηρηθεί ψηλά στην κορυφή. Και το βρήκε στο πρόσωπο 2-3 παικτών.
Με πρώτο και καλύτερο αυτόν τον Ματέο Γκαρσία ο οποίος έχει βαλθεί να εξελιχθεί σε πρόσωπο του Πρωταθλήματος. Δεν εισπράττει 2εκ ευρώ τον χρόνο, δεν βάζει όρους για σπίτια, δεν έχει βαρύ βιογραφικό, αλλά έχει κάτι το οποίο ενδεχομένως να μην διαθέτουν τα βαριά χαρτιά της Superleague. Φιλοδοξία. Γιατί το συμβόλαιό του με τη Λας Πάλμας λήγει το καλοκαίρι του 2020 και ξέρει ότι ο επόμενος ενάμισης χρόνος είναι… money time γι’ αυτόν.
Το δεύτερο πρόσωπο είναι ο Νικολάς Μαρτίνες. Μάλλον απέδειξε στον Πάκο Ερέρα ότι κακώς δεν του έδωσε περισσότερο χρόνο συμμετοχής καθώς το πείραμα με τον Νίκο Κολάσο απέτυχε παταγωδώς με συνέπεια ο Αρης να εμφανιστεί δυσλειτουργικός στο πρώτο ημίχρονο. Ομοίως και ο Μανώλης Σιώπης. Αυτός έδωσε την πάσα στον Ματέο Γκαρσία στο κερδισμένο πέναλτι. Κυρίως όμως, με τη γλυκιά τρέλα που τον χαρακτηρίζει, όταν μπήκε στο γήπεδο, ένιωθες τη σιγουριά ότι κάτι θα άλλαζε. Παίκτες που έχουν την ικανότητα να αλλάζουν την ψυχολογία ενός αγώνα είναι απαραίτητοι.
ΥΓ: Αδικούμε τον Ματίγια γιατί αυτός ήταν ο MVP πριν κάνει τη διαφορά ο Ματέο Γκαρσία.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (1/10)
